Εσωκομματικά ΣΥΡΙΖΑ - Γιατί ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης
Στο site των «Παραπολιτικών» φιλοξενήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα αποκάλυψη του φίλου και συναδέλφου, Γιώργου Κατσίγιαννη, αναφορικά με τις σκέψεις που υπάρχουν σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
Πρέπει, καταρχάς, να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης αναζητούν εναγωνίως το πρόσωπο εκείνο που μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στον Αλέξη Τσίπρα.
Ιδίως από τη στιγμή που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει ξεκαθαρίσει πως δεν είναι διατεθειμένος να παίξει αυτό το ρόλο και μάλιστα έχει δηλώσει δημοσίως πως θα πρέπει ο διάδοχος του κ. Τσίπρα να προέρχεται από τις νεότερες γενιές.
Με βάση εκτιμήσεις έμπειρων παραγόντων αλλά και την ανθρωπογεωγραφία όλου του χώρου το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα είναι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
Είναι σάρκα εκ της σαρκός της αριστεράς, με διαδρομή στη νεολαία και στο κόμμα. Με καλές σπουδές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Πάμε, όμως, στην ουσία. Ο κ. Σακελλαρίδης είναι ίσως το μοναδικό στέλεχος στην ευρύτερη αυλή του ΣΥΡΙΖΑ που διαθέτει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Για δύο λόγους: Αφενός γιατί παρέδωσε τη βουλευτική έδρα, αφετέρου διότι έκτοτε δεν αναλώθηκε σε επιθέσεις στο κόμμα του. Που σημαίνει ότι διαθέτει δυο στοιχεία που παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στον κόσμο της αριστεράς και τα οποία δεν είναι άλλα από το ήθος και τον καλώς εννοούμενο κομματικό πατριωτισμό.
Το μικρό διάστημα που ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπάθησε να κάνει τη δουλειά του με σεβασμό στους δημοσιογράφους και χωρίς να παίζει υπόγεια παιχνίδια. Για αυτό και έγινε στόχος του υπόκοσμου της δημοσιογραφίας με άθλιες επιθέσεις, αλλά και του πλέον ανερμάτιστου κομματιού του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποχώρησε με αξιοπρέπεια από την κεντρική πολιτική σκηνή και έκτοτε δραστηριοποιείται στο προσφυγικό κομμάτι ως διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Αυτό του δίνει επιπλέον credits, καθώς είναι γνωστές οι ευαισθησίες της ευρύτερης αριστεράς για τα θέματα των μεταναστών και προσφύγων.
Ο Σακελλαρίδης είναι πολιτικό τέκνο του αείμνηστου αριστερού δημοσιογράφου Θοδωρή Μιχόπουλου, ο οποίος ακόμα και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για μια σειρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμάμαι με πόση αγάπη και εκτίμηση μιλούσε ο Θοδωρής για τον Σακελλαρίδη, όταν ο τελευταίος ήταν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ το 2014 για το Δήμο Αθηναίων. Παραλλήλως, ο κ. Σακελλαρίδης διατηρεί σχέσεις σεβασμού και εμπιστοσύνης με ανθρώπους με κοινή διαδρομή στη Νεολαία (πχ με τον πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Τάσο Κορωνάκη), τη διανόηση, την ακαδημαϊκή κοινότητα, οι οποίοι απογοητεύτηκαν από την μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν λαϊκίστικο φορέα.
Από τη στιγμή που τα στελέχη της «Ομπρέλας» αναζητούν ένα πρόσωπο για να αντιπαρατεθεί πολιτικά στον Αλέξη Τσίπρα φρονώ πως δεν υπάρχει καλύτερο από τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Θα είναι μια πρώτη, αλλά πολύ σημαντική κίνηση, για να επιστρέψει ο χώρος στις ράγες των πολιτικών αρχών και της πολιτικής ηθικής.
Πρέπει, καταρχάς, να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης αναζητούν εναγωνίως το πρόσωπο εκείνο που μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στον Αλέξη Τσίπρα.
Ιδίως από τη στιγμή που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει ξεκαθαρίσει πως δεν είναι διατεθειμένος να παίξει αυτό το ρόλο και μάλιστα έχει δηλώσει δημοσίως πως θα πρέπει ο διάδοχος του κ. Τσίπρα να προέρχεται από τις νεότερες γενιές.
Με βάση εκτιμήσεις έμπειρων παραγόντων αλλά και την ανθρωπογεωγραφία όλου του χώρου το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα είναι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
Είναι σάρκα εκ της σαρκός της αριστεράς, με διαδρομή στη νεολαία και στο κόμμα. Με καλές σπουδές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Πάμε, όμως, στην ουσία. Ο κ. Σακελλαρίδης είναι ίσως το μοναδικό στέλεχος στην ευρύτερη αυλή του ΣΥΡΙΖΑ που διαθέτει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Για δύο λόγους: Αφενός γιατί παρέδωσε τη βουλευτική έδρα, αφετέρου διότι έκτοτε δεν αναλώθηκε σε επιθέσεις στο κόμμα του. Που σημαίνει ότι διαθέτει δυο στοιχεία που παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στον κόσμο της αριστεράς και τα οποία δεν είναι άλλα από το ήθος και τον καλώς εννοούμενο κομματικό πατριωτισμό.
Το μικρό διάστημα που ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπάθησε να κάνει τη δουλειά του με σεβασμό στους δημοσιογράφους και χωρίς να παίζει υπόγεια παιχνίδια. Για αυτό και έγινε στόχος του υπόκοσμου της δημοσιογραφίας με άθλιες επιθέσεις, αλλά και του πλέον ανερμάτιστου κομματιού του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποχώρησε με αξιοπρέπεια από την κεντρική πολιτική σκηνή και έκτοτε δραστηριοποιείται στο προσφυγικό κομμάτι ως διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Αυτό του δίνει επιπλέον credits, καθώς είναι γνωστές οι ευαισθησίες της ευρύτερης αριστεράς για τα θέματα των μεταναστών και προσφύγων.
Ο Σακελλαρίδης είναι πολιτικό τέκνο του αείμνηστου αριστερού δημοσιογράφου Θοδωρή Μιχόπουλου, ο οποίος ακόμα και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για μια σειρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμάμαι με πόση αγάπη και εκτίμηση μιλούσε ο Θοδωρής για τον Σακελλαρίδη, όταν ο τελευταίος ήταν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ το 2014 για το Δήμο Αθηναίων. Παραλλήλως, ο κ. Σακελλαρίδης διατηρεί σχέσεις σεβασμού και εμπιστοσύνης με ανθρώπους με κοινή διαδρομή στη Νεολαία (πχ με τον πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Τάσο Κορωνάκη), τη διανόηση, την ακαδημαϊκή κοινότητα, οι οποίοι απογοητεύτηκαν από την μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν λαϊκίστικο φορέα.
Από τη στιγμή που τα στελέχη της «Ομπρέλας» αναζητούν ένα πρόσωπο για να αντιπαρατεθεί πολιτικά στον Αλέξη Τσίπρα φρονώ πως δεν υπάρχει καλύτερο από τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Θα είναι μια πρώτη, αλλά πολύ σημαντική κίνηση, για να επιστρέψει ο χώρος στις ράγες των πολιτικών αρχών και της πολιτικής ηθικής.