Κανένα κόμμα δεν κάνει πολιτική με τις δημοσκοπήσεις. Κανένα κόμμα, ωστόσο, δεν μπορεί να τις αγνοεί. Εκτός και αν είναι το ΚΚΕ, το οποίο σε καμία περίπτωση και για κανέναν λόγο δεν αλλοιώνει ή δεν προσαρμόζει το λόγο του.

Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος αν έχουν ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον αυτό έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με την έννοια ότι η κυβέρνηση έχει μια (φυσιολογική) φθορά λόγω και των ακραίων συνθηκών. Αντιθέτως, δεν είναι φυσιολογικό ένα κόμμα που βρίσκεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο να μην εισπράττει το παραμικρό από τη φθορά και τα λάθη της κυβέρνησης αλλά να βλέπει τα ποσοστά του να μειώνονται και τα ποιοτικά στοιχεία που το αφορούν να είναι αρνητικά.

Μπορεί να μην είναι φυσιολογικό, αλλά φρονώ πως είναι εντελώς εξηγήσιμο. Και το λέμε αυτό λαμβάνοντας υπόψη τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ όλο το τελευταίο διάστημα. Σταχυολογούμε:

Ξεκινώντας από την καταστροφική ρητορική του για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Παρουσιάζει μια κατάσταση η οποία πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Προφανώς έχουν γίνει λάθη και αστοχίες, εννοείται πως υπάρχουν αδυναμίες, αλλά σίγουρα η χώρα μας είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την πλειονότητα των κρατών της Δύσης. Και σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι Μπέργκαμο. Αντιθέτως!

Το επόμενο θέμα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια έχει να κάνει με την έννοια της τάξης και της ασφάλειας. Η πλειονότητα των στελεχών του φαντασιώνεται ότι κυβερνά μια ακροδεξιά χάρις στην αστυνομία. Παντού βλέπουν τη μπότα του Χρυσοχοϊδη. Και ισχυρίζονται ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να αντιμετωπίσουν την αστυνομοκρατία. Απολύτως ενδεικτική η αποκάλυψη του ραδιοφώνου των Παραπολιτικών με το δικηγόρο Θέμη Αχτσιόγλου (σ.σ: μπαμπάς της Έφης Αχτσιόγλου) σε συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ να δίνει συμβουλές στα μέλη του κόμματος για το τι να κάνουν σε μια διαδήλωση και τι να πράξουν σε περίπτωση που συλληφθούν. Παρέπεμπε σε καρικατούρα αριστερού καθοδηγητή επί των ημερών της χούντας.

Στο όρια της χυδαιότητας ήταν και η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στις δυσώδεις αποκαλύψεις για τα τεκταινόμενα στο χώρο του θεάτρου και όχι μόνο. Αντί να ακολουθήσει τη θεσμική οδό και τη λογική των προτάσεων, μπήκε στον ολισθηρό δρόμο της ταύτισης του ίδιου του πρωθυπουργού με τους παιδεραστές και άλλες τέτοιου τύπου χυδαιότητες.

Τα προαναφερθέντα εν πολλοίς έχουν να κάνουν με την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί τις συνθήκες και να εκφράσει ένα σύγχρονο λόγο.

Αυτό που δεν είναι, όμως, εύκολα εξηγήσιμο είναι η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με το περιθώριο. Κυρίως η στάση του στην απεργία πείνας του Κουφοντίνα και στις εκδηλώσεις για τα 200χρόνια από την επανάσταση του 1821, περισσότερο παραπέμπει σε γραφικό γκρουπούσκουλο της αριστεράς παρά σε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Στο μεν πρώτο θέμα, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο να διαδηλώνει μαζί με τους οπαδούς του τρομοκράτη πίσω από το πανό «γεννήθηκα 17 Νοεμβρή» και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας να ζητά από τον πρωθυπουργό να παραβιάσει το νόμο για χάρη του απεχθούς Κουφοντίνα.

Εξίσου περιθωριακή ήταν και η συμπεριφορά του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ για την 25η Μαρτίου. Οι εφημερίδες του έβγαλαν την πιο μίζερη-κομπλεξική αντίδραση, ενώ στα social media το κλίμα των ΣΥΡΙΖΑίων ήταν από επικριτικό έως υποτιμητικό έναντι της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων που δεν έκρυβε τη χαρά και την περηφάνια της για την ιστορική ημέρα. Αποκορύφωμα το ποστ της πρώην υπουργού Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Μυρσίνης Ζορμπά που στηλίτευε τις εκδηλώσεις και ειρωνευόταν τους ξένους προσκεκλημένους.

Όλα αυτά, λοιπόν, όχι απλώς δεν ικανοποιούν τους ψηφοφόρους τους ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον σπρώχνουν στο άκρο της πολιτικής ζωής. Τον μετατρέπουν σε μια περιθωριακή δύναμη, που απευθύνεται σε περιορισμένα ακροατήρια. Αν κάνετε focus την εικόνα του Αλέξη Τσίπρα τόσο στο Προεδρικό Μέγαρο όσο και στην παρέλαση, θα καταλάβετε τι εννοώ…