Ο γράφων είναι πεπεισμένος πως προϋπόθεση για να μην υπάρχει ασυδοσία του κεφαλαίου και ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση των υπαρκτών ανισοτήτων είναι να υφίσταται στο πολιτικό μας σύστημα ισχυρή Αριστερά. Από αυτή την οπτική, έχω μεγάλο σεβασμό στη συμβολή και στον ρόλο που διαδραματίζει το ΚΚΕ. Ακόμα και αν κάποιες απόψεις του είναι αναχρονιστικές και παραπέμπουν σε έναν άλλο κόσμο που δεν είναι εφικτός. Όμως αποτελεί ένα πανίσχυρο, ίσως το μοναδικό, ανάχωμα και ένα αποκούμπι για τον κόσμο της εργασίας στους χώρους δουλειάς, και όχι μόνο. Από τη στιγμή όμως που το ΚΚΕ έχει πάρει την απόφαση να μη λερώνει τα χέρια του συμμετέχοντας σε οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα, υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης της υπόλοιπης Αριστεράς. Δεν μπορεί να παραπέμπονται όλα στον σοσιαλιστικό παράδεισο, που μόνο κοντά δεν μοιάζει να είναι.

Δυστυχώς, πτυχές της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως η συμπεριφορά και η ρητορική πολλών στελεχών του συνέβαλαν στην απαξίωση της Αριστεράς. Απαξίωση που έφτασε στα όρια της γελοιοποίησης με την παρουσία του κ. Κασσελάκη στο τιμόνι του κόμματος. Με αποτέλεσμα οι παρούσες συνθήκες να είναι οι πλέον άνυδρες για την Αριστερά. Έστω και αν δεν είναι μόνο εγχώριο το υπαρξιακό ζήτημα αλλά πανευρωπαϊκό ή και παγκόσμιο. Οι αρνητικές συνθήκες ενισχύονται από την πολυδιάσπαση δυνάμεων. Η Αριστερά παλαιότερα είχε διασπάσεις λόγω ιδεολογικών διαφωνιών. Λενινιστές, μαοϊκοί, τροτσκιστές, σταλινικοί, υπερεπαναστάτες και ρεφορμιστές. Υπήρχαν μαγαζάκια για όλα τα γούστα, λόγω των υπαρκτών διαφορών. Τώρα είναι συνήθως αμιγώς προσωπικές οι διαφορές, στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση των ατομικών συμφερόντων.

Όπως και να έχει όμως, είναι αναγκαίος ένας συμπαγής αριστερός πόλος, που θα θέλει να εμπλακεί στη διακυβέρνηση του τόπου. Κατά μία έννοια είναι η απαραίτητη συνθήκη (και) για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει, καθώς με τα σημερινά δεδομένα δεν λογίζεται ρεαλιστικός ο στόχος της αυτοδυναμίας. Μια πρώτη σύμπραξη μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς είναι βασική προϋπόθεση, αν θέλουμε να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Και είναι κατ’ επέκταση στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή, διότι μόνο έτσι θα επιβιώσει ο αριστερός χώρος και θα αποκτήσει ισχυρό δυνητικό κυβερνητικό σύμμαχο ο Νίκος Ανδρουλάκης. Τα πρώτα βήματα πρέπει να γίνουν άμεσα με τη συνεννόηση του κ. Φάμελλου με τον κ. Χαρίτση. Και έπονται τα επόμενα…