Η Ελλάδα πέρασε από μια τεράστια περιπέτεια το διάστημα 2010-2015. Το πολιτικό σύστημα σχεδόν διαλύθηκε, η κοινωνία διχάστηκε και στην επιφάνεια ήρθαν πολιτικά τέρατα, όπως αυτά της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

Τότε ήταν το μνημόνιο, με το δηλητήριο του αντιμνημονίου να το ποτίζει περισσότερο από όλους ο Αντώνης Σαμαράς. Η προσωπική ευθύνη του δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου.

Χάρη στις αστειότητες των Ζαππείων γιγαντώθηκε το ρεύμα του λαϊκισμού, καθώς οι πολίτες έβλεπαν να διαφωνεί με μια κυρίαρχη επιλογή το αστικό κόμμα της χώρας, η ΝΔ.

Ο Αλέξης Τσίπρας απλώς καβάλησε το κύμα που δημιούργησε ο Σαμαράς και εκμεταλλεύτηκε τη λαϊκή αντίδραση.

Τώρα, αρχίζει επικίνδυνα να ανεβαίνει το ποτάμι της αμφισβήτησης: των θεσμών, της Δικαιοσύνης και, εντέλει, του πολιτικού συστήματος.

Η συμπεριφορά του πρωθυπουργού αλλά και αρκετών κυβερνητικών στελεχών αυτά τα δύο χρόνια έχει συμβάλει σε αυτό. Η δική του στάση με τις αντιφάσεις, τις παλινωδίες, τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς, που έχουν κάνει τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών να μιλάει για συγκάλυψη στο δυστύχημα των Τεμπών, είναι που γιγαντώνει το νέο κύμα.

Και όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, οι δυνάμεις του ανορθολογισμού και της συνωμοσιολογίας είναι αυτές που το καρπώνονται. Το ορίτζιναλ πάντα κερδίζει τις ρέπλικες. Κάπως έτσι έχουν αυξηθεί τα ποσοστά της Λατινοπούλου, του Βελόπουλου και της Ζωής, με την τελευταία να ξαναπιάνει ουσιαστικά το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει το καλοκαίρι του 2015.

Δεν θέλει και πολύ για να ξεφύγει τελείως το κλίμα και η κατάσταση να γίνει μη αναστρέψιμη. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως όταν κοχλάζει το νερό στο καζάνι, κάποια στιγμή θα ανοίξει το καπάκι και το αποτέλεσμα θα είναι προϊόν της παραφροσύνης.

Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Οι διαδηλώσεις στις 28 Φεβρουαρίου, που θα λάβουν χώρα σε κάθε γωνιά της χώρας, μπορεί να αποτελέσουν το χρονικό ορόσημο. Όσο η κυβέρνηση ασχολείται περισσότερο με την προπαγάνδα και τις εφήμερες εντυπώσεις, π.χ. κάποιων αμφιβόλου αξίας βίντεο, τόσο θα οξύνεται το κλίμα.

Καλώς ή κακώς, πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο τόνος δίνεται από αυτόν που κυβερνάει. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πρέπει να κάνει άμεσα τις κινήσεις που θα εκτονώσουν την κατάσταση.

Επαναλαμβάνουμε, κινήσεις ουσίας και όχι επικοινωνίας. Ειδάλλως, θα είναι υπεύθυνος για την «παράδοση» της χώρας στους ψεκασμένους και την αναβίωση της περιόδου 2010- 2015.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15/02/2025