Ο Κώστας Καραμανλής, αν για κάτι φημιζόταν, ήταν η άνεσή του με τα ΜΜΕ και η επικοινωνιακή του ικανότητα. Πάντα έδειχνε ψύχραιμός και χαλαρός, ιδίως στα χρόνια της κυριαρχίας του. Υπάρχει, ωστόσο, ένα σημείο καμπής και συγκεκριμένα μετά τη ΔΕΘ του 2008 και την υπόθεση του Βατοπαιδίου. Σε συνέντευξή του στον Γιάννη Πρετεντέρη (Mega), για πρώτη φορά εμφανίζεται νευρικός, επιθετικός και, εν πολλοίς, αποδιοργανωμένος. Η παρουσία του τότε σχολιάστηκε για πρώτη φορά αρνητικά και πολλοί είπαν ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Οπερ και εγένετο.

Αντίστοιχη επικοινωνιακή δεινότητα εμφανίζει και ο σημερινός πρωθυπουργός. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, κάνει συχνά χιούμορ με τους δημοσιογράφους και δίνει απαντήσεις που πιάνουν το λαϊκό ένστικτο. Στην τελευταία ΔΕΘ, βεβαίως, έβγαλε ένα αγενές πρόσωπο προς τους δημοσιογράφους που αγωνιούσαν τότε για το μέλλον των τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι δεν είχαν πάρει άδεια από τον διαγωνισμό-παρωδία που είχε κάνει η κυβέρνηση.

Στη συνέντευξή του, ωστόσο, την Τρίτη στον Νίκο Χατζηνικολάου (ANT1) φάνηκε να έχει χάσει τελείως το παιχνίδι. Νευρίασε αρκετές φορές με τον δημοσιογράφο, έβγαλε αμηχανία και αγωνία, στοιχεία στα οποία δεν μας είχε συνηθίσει ο κ. Τσίπρας. Σαν να αντιλαμβάνεται και αυτός ότι έχει αρχίσει η δική του αντίστροφη πορεία.

Μένει να φανεί στην πράξη. Ομως, είναι πρόδηλο ότι οι συριζαίοι, με πρώτο τον κ. Τσίπρα, έχουν χάσει τελείως την ψυχή τους. Μπορεί από τη μία να απολαμβάνουν τα οφέλη της εξουσίας και να κάνουν ό,τι μπορούν για να τα διατηρήσουν, από την άλλη όμως διαβλέπουν ότι κάθε μέρα που περνάει είναι χειρότερη από την προηγούμενη.

Εχουν ξεμείνει από επιχειρήματα και μοιάζουν σαν να πιστεύουν σε κάποιο θαύμα. Και μάλιστα στο «θαύμα» της απόδοσης της συνταγής που προτείνουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι εταίροι, μιας και δεν υπάρχει ίχνος εναλλακτικού σχεδίου από την πλευρά της κυβέρνησης, όπως επίσης δεν υπάρχει και κάποιος τομέας όπου να παράγεται έργο.

Ο πρωθυπουργός, για να δείξει ότι έχει αποδοχή από την κοινωνία, επικαλέστηκε το γεγονός ότι δεν υπάρχουν λαϊκές κινητοποιήσεις και μαζικές διαδηλώσεις. Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω, αλλά, παρακολουθώντας την Τρίτη το βράδυ ένα ντοκιμαντέρ με αφορμή τα πενήντα χρόνια από τη δικτατορία, ακριβώς το ίδιο έλεγε και ο Στυλιανός Παττακός.

Απο την «Ελευθερία του Τύπου»