Δεν γνωρίζω αν η σύγκριση και τα όσα αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας για τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι προσβλητικά για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Ξέρω, όμως, ότι είναι, ή, μάλλον, ήταν βέβηλα για τον χώρο που -υποτίθεται ότι- εκπροσωπεί ο κ. Τσίπρας. Αν θεωρήσουμε, φυσικά, ότι τα κόμματα έχουν ιστορική συνέχεια και δεν προέρχονται από παρθενογένεση. 

Αν η εμβληματική μάχη που έδωσε το ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν απέναντι στις φρικαλεότητες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε εγχώριο επίπεδο ήταν η μάχη της επιβίωσης απέναντι στον χείμαρρο του ΠΑΣΟΚ.

Ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας οφείλει να γνωρίζει ότι ήταν το ΚΚΕ Εσωτερικού το μοναδικό προοδευτικό κόμμα που υπερασπιζόταν την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ, όταν το ΠΑΣΟΚ φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Ηταν το ΚΚΕ Εσωτερικού που επέμενε στις μεγάλες θεσμικές αλλαγές που είχε ανάγκη τότε ο τόπος, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αντέτεινε ότι «μόνος θεσμός ο λαός». Ηταν το ΚΚΕ Εσωτερικού που στηλίτευε όσο κανένα άλλο την εποχή εκείνη την υποσχεσιολογία, την παροχολογία, τις συντεχνίες. Που έψαχνε να βρει «χώρο» ανάμεσα στο πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ και στο κραταιό ΚΚΕ, όχι με παραμύθια αλλά με ρεαλιστικές, για την εποχή, προτάσεις. Που τα στελέχη του και οι ιδέες τους ήταν αντικείμενο επιθέσεων και χλευασμού από τον «αυριανισμό».

Από τους ιδεολογικούς μέντορες του πρωθυπουργού θεωρείται και ο Αριστείδης Μπαλτάς. Φαντάζομαι πως θα μπορούσε να πληροφορήσει τον αντιστόρητο μαθητή του για τα κείμενα που και ο ίδιος έγραφε στο περιοδικό «Πολίτης» για τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ. Είμαι βέβαιος πως ο κ. Μπαλτάς θυμάται καλά ένα κείμενο, μιας και ο ίδιος το έχει χαρακτηρίσει ιστορικό, που είχαν γράψει τον Οκτώβριο του 1977 ο Αγγελος Ελεφάντης και ο Μάκης Καβουριάρης υπό τον τίτλο «ΠΑΣΟΚ: Λαϊκισμός ή σοσιαλισμός». Ας μη θυμηθούμε, δε, για τον τρόπο που ανέλυε το 1991 ο Ελεφάντης στο βιβλίο του «Στον αστερισμό του λαϊκισμού» την οκταετία του ΠΑΣΟΚ.

Με το (υμνητικό) άρθρο του για τον Παπανδρέου ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά ακύρωσε μονοκονδυλιά τους αγώνες και τις ιδεολογικές μάχες που έδιναν τα προπατορικά σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της ηγεμονίας του Ανδρέα. Ισως αυτός να ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος για να καταδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εντέλει την παραμικρή σχέση με την κληρονομιά του ΚΚΕ Εσωτερικού και της ανανεωτικής αριστεράς.