Γιατί γελάνε στην ΕΕ με τον Τραμπ; Είναι τίποτα καλύτεροι;
Στην περίφημη Ευρωπαϊκή Ένωση των «28» (που τώρα θα γίνουν «27») σατιρίζουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Εσχάτως γελούν με την αψυχολόγητη εξωτερική του πολιτική.
Έγιναν καλαμπούρι τα tweet του, ειδικά εκείνο που προσπαθούσε να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τους Κούρδους της Συρίας: «Δεν μας βοήθησαν στην Νορμανδία» απεφάνθη ο Ντόναλντ, ενώ στη συνέχεια απείλησε την Τουρκία ότι «θα καταστρέψει την οικονομία της» αν αγγίξει και μισή τρίχα από το κεφάλι Αμερικανού στρατιωτικού στη Συρία...
Μια ερώτηση: Γιατί τόσο γέλιο με τον Τραμπ; Η Ευρώπη είναι καλύτερη; Επειδή ο Μακρόν, η Μέρκελ και η Φεντερίκα Μογκερίνι δεν έχουν πιάσει τα καλαμπούρια στο Twitter; Μπορεί να είναι θέμα αισθητικής.
Επί τη ευκαιρία, για όσους δεν την γνωρίζουν: Η Ιταλίδα Φεντερίκα Μογκερίνι είναι η επικεφαλής της «εξωτερικής πολιτικής» της ΕΕ. Τη θέση της θα πάρει την 1η Νοεμβρίου ο Ισπανός Χοσέ Μπορέλ.
Είναι τουλάχιστον μία 20ετία που η ΕΕ «ψάχνει» εξωτερική πολιτική. Αλλάζει τον τίτλο, αλλάζει το πρόσωπο, αλλά η κοινή «εξωτερική πολιτική», ανύπαρκτη. Και με τέτοια ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, προκαλεί θυμηδία να ακούς την Μέρκελ και τον Μακρόν να (παρα)καλούν τον Ερντογάν να φύγει από τη Συρία. Προφανώς ξέχασαν να ρωτήσουν τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν, που στηρίζει με πάθος τον Τούρκο πρόεδρο.
(Εντελώς συμπτωματικά: Γαλλία και Γερμανία -μαζί με την Ιταλία- είναι από τις κορυφαίες χώρες του πλανήτη στην εξαγωγή όπλων).
Όσο για τις κυρώσεις στην Άγκυρα, ακόμα και ο Ερντογάν γελάει. Όπως γελάει και ο Πούτιν με τις κυρώσεις της ΕΕ για την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εδώ και 15 χρόνια μέλος της ΕΕ. Η Τουρκική Δημοκρατία είναι από το 1999 υποψήφια προς ένταξη χώρα. Έχει δε το μοναδικό «προνόμιο» να της επιτρέπεται να μην αναγνωρίζει μια χώρα-μέλος της ΕΕ.
Εδώ και μήνες, η Τουρκία αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο, στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, τώρα πάτησε πόδι στη Συρία και η ΕΕ στέλνει... μηνύματα, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο. Πώς το είχε πει ο Άμλετ στο έργο του Σαίξπηρ; «Λόγια, λόγια, λόγια».
Όσο για το προσφυγικό, ο Ερντογάν απειλεί ότι θα ανοίξει την «κάνουλα» και θα στείλει στην Ευρώπη (δηλαδή, στην Ελλάδα) εκατομμύρια πρόσφυγες. Και η ΕΕ μιλά για χρήματα.
Ακόμα και ο πολύς υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζέεχοφερ (που κάποτε απειλούσε πολιτικά την Μέρκελ), έσπευσε στην Άγκυρα για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στους Τούρκους για το πώς χειρίζονται το προσφυγικό. «Είμαστε εδώ σε ό,τι χρειαστείτε» είπε. Το έκανε και tweet. Νομίζω ότι το αντιληφθήκαμε όλοι, δεν χρειαζόταν το tweet.
Ας μην γελάμε λοιπόν με τα tweets του Τραμπ, διότι δεν θα αργήσει η ώρα που ο ιδιόρρυθμος Αμερικανός πρόεδρος θα πιάσει στο στόμα του την εξωτερική πολιτική της ΕΕ.
Έγιναν καλαμπούρι τα tweet του, ειδικά εκείνο που προσπαθούσε να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τους Κούρδους της Συρίας: «Δεν μας βοήθησαν στην Νορμανδία» απεφάνθη ο Ντόναλντ, ενώ στη συνέχεια απείλησε την Τουρκία ότι «θα καταστρέψει την οικονομία της» αν αγγίξει και μισή τρίχα από το κεφάλι Αμερικανού στρατιωτικού στη Συρία...
Μια ερώτηση: Γιατί τόσο γέλιο με τον Τραμπ; Η Ευρώπη είναι καλύτερη; Επειδή ο Μακρόν, η Μέρκελ και η Φεντερίκα Μογκερίνι δεν έχουν πιάσει τα καλαμπούρια στο Twitter; Μπορεί να είναι θέμα αισθητικής.
Επί τη ευκαιρία, για όσους δεν την γνωρίζουν: Η Ιταλίδα Φεντερίκα Μογκερίνι είναι η επικεφαλής της «εξωτερικής πολιτικής» της ΕΕ. Τη θέση της θα πάρει την 1η Νοεμβρίου ο Ισπανός Χοσέ Μπορέλ.
Είναι τουλάχιστον μία 20ετία που η ΕΕ «ψάχνει» εξωτερική πολιτική. Αλλάζει τον τίτλο, αλλάζει το πρόσωπο, αλλά η κοινή «εξωτερική πολιτική», ανύπαρκτη. Και με τέτοια ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, προκαλεί θυμηδία να ακούς την Μέρκελ και τον Μακρόν να (παρα)καλούν τον Ερντογάν να φύγει από τη Συρία. Προφανώς ξέχασαν να ρωτήσουν τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν, που στηρίζει με πάθος τον Τούρκο πρόεδρο.
(Εντελώς συμπτωματικά: Γαλλία και Γερμανία -μαζί με την Ιταλία- είναι από τις κορυφαίες χώρες του πλανήτη στην εξαγωγή όπλων).
Όσο για τις κυρώσεις στην Άγκυρα, ακόμα και ο Ερντογάν γελάει. Όπως γελάει και ο Πούτιν με τις κυρώσεις της ΕΕ για την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εδώ και 15 χρόνια μέλος της ΕΕ. Η Τουρκική Δημοκρατία είναι από το 1999 υποψήφια προς ένταξη χώρα. Έχει δε το μοναδικό «προνόμιο» να της επιτρέπεται να μην αναγνωρίζει μια χώρα-μέλος της ΕΕ.
Εδώ και μήνες, η Τουρκία αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο, στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, τώρα πάτησε πόδι στη Συρία και η ΕΕ στέλνει... μηνύματα, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο. Πώς το είχε πει ο Άμλετ στο έργο του Σαίξπηρ; «Λόγια, λόγια, λόγια».
Όσο για το προσφυγικό, ο Ερντογάν απειλεί ότι θα ανοίξει την «κάνουλα» και θα στείλει στην Ευρώπη (δηλαδή, στην Ελλάδα) εκατομμύρια πρόσφυγες. Και η ΕΕ μιλά για χρήματα.
Ακόμα και ο πολύς υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Χορστ Ζέεχοφερ (που κάποτε απειλούσε πολιτικά την Μέρκελ), έσπευσε στην Άγκυρα για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στους Τούρκους για το πώς χειρίζονται το προσφυγικό. «Είμαστε εδώ σε ό,τι χρειαστείτε» είπε. Το έκανε και tweet. Νομίζω ότι το αντιληφθήκαμε όλοι, δεν χρειαζόταν το tweet.
Ας μην γελάμε λοιπόν με τα tweets του Τραμπ, διότι δεν θα αργήσει η ώρα που ο ιδιόρρυθμος Αμερικανός πρόεδρος θα πιάσει στο στόμα του την εξωτερική πολιτική της ΕΕ.