Η άνοδος του λαϊκισμού είναι ένα από τα σημάδια της ταραγμένης εποχής. Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση λαϊκιστικές δυνάμεις ανεβαίνουν σταδιακά. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνει ραγδαία τις δυνάμεις του. Παράλληλα, δημαγωγοί κυριαρχούν σε πολλά επίπεδα, εκμεταλλευόμενοι την απογοήτευση των πολιτών από τις σημερινές ηγεσίες.

Τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια ενισχύουν την άποψη ότι η Ε.Ε., όπως είναι σήμερα, αποτελεί τον αδύναμο κρίκο. Ευάλωτη στα πολιτικά παίγνια κάθε λογής λαϊκιστών, δημαγωγών και ευρωσκεπτικιστών, ουσιαστικά βρίσκεται στο χειρότερο σημείο από την ημέρα της ίδρυσής της. Και μπορεί να εόρτασαν προ εβδομάδων στη Ρώμη με κάθε επισημότητα την έναρξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αλλά μόνο προβληματισμός και περισυλλογή χωρεί.

Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν ότι η ιδέα της Ε.Ε. όλο και πιο πολύ υποχωρεί, ενώ το αρνητικό είναι πως δεν υπάρχει στιβαρή ηγεσία να αλλάξει την πορεία της. Το βρετανικό δημοψήφισμα και η επικράτηση του «Όχι» άνοιξε ουσιαστικά την…κερκόπορτα και ουδείς δύναται να προβλέψει τι θα συμβεί εάν στις προσεχείς Γαλλικές προεδρικές εκλογές καταγραφεί ένα αποτέλεσμα που δεν θα ικανοποιεί τις Βρυξέλλες και νομιμοποιήσει δια της λαϊκής ψήφου λαϊκιστικές και δημαγωγικές δυνάμεις.

Ουδείς πρέπει να λησμονεί ότι σε μετρήσεις που έγιναν μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, το 53% των Γάλλων και περισσότεροι από 45% Ισπανοί και Σουηδοί, ήθελαν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Τα δομικά προβλήματα της Ένωσης είναι μεγάλα και ουδείς το αρνείται αυτό, ενώ φάνηκε ξεκάθαρα μετά την έλευση της οικονομικής κρίσης από τις ΗΠΑ, μετά το 2008, ότι το πρόβλημα ήταν και ταυτόχρονα πολιτικό.

Γενική παραδοχή, είναι ότι η Ε.Ε. δεν έχει ενιαίο οικονομικό και πολιτικό κέντρο και θεωρείται από πολλούς ως ένα κατασκεύασμα, ευάλωτο στις κρίσεις. Η παρούσα συνταράσσει τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, όσο και δεν αρέσει, πλήττεται ανεπανόρθωτα. Εάν δεν υπάρξει άμεσα, μέσα από τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις και παρεμβάσεις, σύνδεση του ευρωπαϊκού οράματος με την ελπίδα για το μέλλον και άρα εάν δεν δοθούν και λύσεις σε βασικά ζητήματα π.χ. κοινωνικής πολιτικής (ανεργία, κ.α.) δεν υπάρχει καμία τύχη για την Ε.Ε., όπως την ξέρουμε τα τελευταία χρόνια!