Η κλεψύδρα του Τσίπρα
Η αναμενόμενη ψήφιση σήμερα το βράδυ του πολυνομοσχεδίου, προϊόν συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και πιστωτών, απεδείχθη μια πολύ δύσκολη εξίσωση.
Ταυτόχρονα όμως ήταν μια πολύ εύκολη πολιτική μάχη για την κυβέρνηση που πέρασε και αυτό το σκληρό νομοσχέδιο με σχετική άνεση και χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες σε πολιτικό επίπεδο.
Οι αντιδράσεις από τα συνδικάτα ήταν περιορισμένες και τίποτα χθες δεν θύμιζε άλλες εποχές. Η κοινωνία έχει κουραστεί και δεν έχει τη διάθεση να συγκρουστεί και να…στήσει νέες πλατείες Αγανακτισμένων. Παρά την απογοήτευση, την οργή και την απαισιοδοξία, το κλίμα επιδεινώνεται σε επίπεδο κοινωνίας και αυτό το παραδέχονται και στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Και δεν ισχύει ότι ακούστηκε στη Βουλή, από τους βουλευτές και υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλ. «δεν έχουν χάσει την επαφή με την κοινωνία». Η επαφή έχει χαθεί…Απλά, ο Αλέξης Τσίπρας, με τη σημερινή μάχη στη Βουλή, κερδίζει πολιτικό χρόνο και το ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος. Ανεξάρτητα, όμως από το συγκεκριμένο πολιτικό κέρδος, οι υποχρεώσεις που πηγάζουν από τις δεσμεύσεις που ανελήφθησαν έναντι εταίρων και δανειστών για την αποτροπή μιας νέας κρίσης είναι αμέτρητες και απολύτως απαιτητικές. Η δουλειά που έχει η κυβέρνηση από εδώ και πέρα είναι πολύ μεγάλη και από την πορεία της θα κριθούν πολλά το επόμενο διάστημα: εάν βεβαίως έχει διάθεση να τελειώσει οριστικά η επιτροπεία. Τους επόμενους μήνες θα απαιτηθούν συντονισμένες και οργανωμένες προσπάθειες για να προετοιμαστεί η επόμενη _πιο κρίσιμη_ τρίτη αξιολόγηση του φθινοπώρου.
Οι πιο μυημένοι, γνωρίζουν ότι το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσει νέος κύκλος διαβουλεύσεων για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Και αυτό διότι δεν αναμένεται επί της ουσίας λύση πριν από τις Γερμανικές εκλογές, παρά μόνο μια πολιτική δήλωση επί του θέματος. Ο Αλ. Τσίπρας, παρά τις πολιτικές ανάσες που πήρε, πρέπει να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει το κλίμα. Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι πρέπει να δώσει χώρο σε νέα πρόσωπα και να αλλάξει την ομάδα που θα τραβήξει το κάρο. Κυρίως όμως πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία πολλών στην κυβέρνηση και στο ΣΥΡΙΖΑ, όπου στο εσωτερικό του, επικρατεί η πάλη ανάμεσα στο ευρωπαϊκό μέλλον και στο βαλκανικό παρελθόν, η οποία όμως διαπερνά όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας!