Θα γυρίσω το ρολόι του χρόνου, πριν από 25 χρόνια, όταν βρισκόμουν στα φοιτητικά αμφιθέατρα και έβλεπα από κοντά την σύγκρουση των παρατάξεων για τον «έλεγχο» των διοικήσεων των σχολών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Προσωπικά έχω βιώσει τον εξευτελισμό, τα μέλη μιας φοιτητικής παράταξης να λαμβάνουν τη γραμμή για να ψηφίσουν συγκεκριμένο πρόσωπο, ενώ αυστηρός ήταν και ο έλεγχος για το ποιο ψηφοδέλτιο έριξαν στην κάλπη.

Εκεί γκρεμίστηκε μέσα μου η όποια αίσθηση ανεξαρτησίας πίστευα ότι υπήρχε στις φοιτητικές παρατάξεις: ο απόλυτος έλεγχος και η στρατιωτική πειθαρχία με την οποία έπρεπε να κινηθεί ο φοιτητής-συνδικαλιστής. Δυστυχώς η κατάσταση δεν έχει αλλάξει και η δύναμη των παρατάξεων παραμένει ισχυρή μέχρι σήμερα και το διαπιστώνουν όλοι όσοι έχουν εμπλοκή με τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Όσοι έχουμε περάσει από τα ελληνικά ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουμε βιώσει το…αλισβερίσι των ηγεσιών των φοιτητικών παρατάξεων για να έχουν ρόλο και λόγο ακόμα και στη διοίκηση ιδρυμάτων, σχολών και τμημάτων.

Με τις αλλαγές που προωθεί η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επιστρέφουμε στο παρελθόν και ουσιαστικά θα αναβιώσουν οπισθοδρομικές αντιλήψεις που μόνο ζημιά έκαναν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ. Επί της ουσίας οι αλλαγές αυτές σημαίνουν την επιστροφή σε έναν πολύ κακής μορφής κομματισμό. Δυστυχώς βλέπουμε ότι για την εκλογή διοίκησης επαναφέρεται η συμμετοχή των διοικητικών υπαλλήλων και των φοιτητών.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σταματάει ο πρύτανης να είναι αυτός που εκλέγεται από τους καθηγητές, άρα δεν μπορεί να διοικήσει το Πανεπιστήμιο, ενώ θα έχουμε υπερβολή εκπροσώπησης των φοιτητών με ενίσχυση του ρόλου των φοιτητικών συλλόγων. Τα κόμματα και οι παρατάξεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν λόγο στα πανεπιστήμια. Δεν μπορεί οι φοιτητικές παρατάξεις να εκλέγουν τις ακαδημαϊκές συνιστώσες, καθώς δεν πρέπει ο ρόλος των φοιτητών να είναι η συνδιοίκηση των πανεπιστημίων.

Ας εξεταστεί να υπάρξει συμμετοχή των φοιτητών στις αρχαιρεσίες μέσω των φοιτητικών παρατάξεων, αλλά μόνο ενός ενιαίου ψηφοδελτίου ανάδειξης των φοιτητών στα συμβούλια. «Στο πανεπιστήμιο, δημοκρατία δεν σημαίνει ούτε κομματοκρατία, ούτε μετριοκρατία. Δημοκρατία στο πανεπιστήμιο σημαίνει αξιοκρατία, λογοδοσία, ποιότητα και αριστεία. Τα κόμματα και οι παρατάξεις δεν μπορεί να έχουν ρόλο στα πανεπιστήμια. Το πανεπιστήμιο είναι χώρος διδασκαλίας και έρευνας». Είναι η ώρα να ξηλώσουν τα ίδια τα κόμματα το πουλόβερ που έχουν πλέξει.