Πολλά από όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στη χώρα μας λογικά θα έπρεπε να αφυπνίσουν συνειδήσεις και κυρίως να ενεργοποιήσουν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της διανόησης της χώρας και της πνευματικής της κοινότητας.

Η τελευταία είδηση ότι επαναπροωθούνται αντικαθεστωτικοί Τούρκοι από την Ελλάδα στην Τουρκία και η αντίδραση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, έπρεπε λογικά να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από την λεγόμενη αριστερή διανόηση της χώρας.

Εάν θυμηθεί κανείς τόσο στο παρελθόν, όσο και στη σημερινή εποχή, θα εντοπίσει πολλές αντιδράσεις για πολλούς αριστερούς φυλακισμένους στην Τουρκία. Μην πάμε και πιο πίσω στην υπόθεση Οτσαλάν, όταν υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση.

Που χάθηκαν όλοι αυτοί οι περίφημοι διανοούμενοι της Αριστεράς, οι οποίοι είναι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στο παρελθόν κατακεραύνωναν κάθε παραβίαση του κράτους δικαίου, είτε στην Ελλάδα, είτε αλλού σε αλήστου μνήμης εποχές;

Με αφορμή την υπόθεση των Τούρκων αντικαθεστωτικών και την σιωπηλή στάση τους γεννώνται πολλά ερωτήματα. Δεν είναι περίεργο ότι πολλοί από τους διανοητές της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, πλην βεβαίως ορισμένων εξαιρέσεων, είτε έχουν εξαφανιστεί, είτε επικροτούν, είτε σιωπούν σε ευαίσθητα θέματα που αγγίζουν τις χορδές του κάθε δημοκράτη πολίτη;

Αρκετοί, όπως είναι λογικό και συμβαίνει σε κάθε περίοδο, εισέρχονται, είτε στον πρόναο ή στον κυρίως ναό, ευελπιστώντας να έχουν το δικαίωμα της εισόδου στο…ιερό της εξουσίας, ξεχνώντας ιδεολογικές και πολιτικές ανησυχίες του παρελθόντος.

Την ίδια στιγμή άλλοι παρακολουθούν ίσως αμέριμνοι, ίσως και βολεμένοι να συμβαίνουν πολλά που άλλοτε, όχι απλά θα τους εξόργιζαν, αλλά θα τους… φούντωναν την επαναστατική φλόγα και θα ήταν στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων.

Και δεν είναι μόνο το θέμα των Τούρκων αντικαθεστωτικών, αλλά ανακύπτουν συνεχώς θέματα που αφορούν την προστασία του ίδιου του Συντάγματος που καταπατάται σαν κουρελόχαρτο, από τις μνημονιακές πολιτικές που ακολουθούνται.

Το οξύμωρο είναι ότι τα πρώτα πέντε χρόνια της μνημονιακής πορείας της χώρας σχεδόν όλη η αριστερή διανόηση ήταν στην πρωτοπορία του αγώνα έναντι των… δυναστών του τόπου και των «οικονομικών εγκληματιών» όπως έλεγαν.

Μόνο που ο επαναστατικός οίστρος τα τελευταία δυόμιση χρόνια μνημονιακής πορείας καταλάγιασε, εκτός από τις δημόσιες μετάνοιες και συγγνώμες που έχουν ζητήσει αρκετοί, κυρίως καλλιτέχνες.

Κρίμα για την αριστερή διανόηση που παρακολουθεί μοιρολατρικά να ακολουθούνται πρακτικές που είναι κόντρα στην ιδεολογία τους!