Το παρασκήνιο ήταν έντονο και όλα τα σενάρια είχαν ως βασικό στοιχείο την έξοδο του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση. Αυτό θα σήμαινε πολιτικές εξελίξεις με απρόβλεπτες συνέπειες. Από τη στιγμή όμως που η κεντροαριστερά έστειλε αρνητικό μήνυμα στήριξης της κυβέρνησης, όπως ήταν αναμενόμενο, η αναγκαστική πολιτική συμβίωση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ ήταν μονόδρομος.

Η συνεδρίαση του μικρού κυβερνητικού εταίρου επικύρωσε το προφανές που δεν έβλεπαν πολλοί που έκαναν πολιτική ανάλυση με βάση τις επιθυμίες τους: οι ΑΝΕΛ δεν θα φύγουν από την κυβέρνηση. Ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη για όσους ήξεραν το παρασκήνιο που ήταν έντονο τις τελευταίες 72 ώρες.

Εξάλλου, ο χρόνος για να λήξει ο πολιτικός γάμος ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν έχει φθάσει ακόμα. Μπορεί να ακούστηκαν βαρύτατες φράσεις κυρίως μεταξύ βουλευτών, όπως π.χ. του Δημήτρη Καμμένου με μέλη της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το διακύβευμα ήταν ισχυρότερο: η παραμονή στην εξουσία.

Απλά, από τη συνεδρίαση των κομματικών οργάνων των ΑΝΕΛ επιβεβαιώθηκε ότι η γραμμή είναι συγκεκριμένη για το Σκοπιανό: όχι σε ονομασία των Σκοπίων με χρήση του όρου «Μακεδονία» ή παράγωγό του και έμφαση στην εθνική θέση του 1992, όπως αυτή διατυπώθηκε από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Το κλειδί όμως των εξελίξεων είναι στη φράση του Π. Καμμένου που είπε ότι την έντιμη συμφωνία μεταξύ του ιδίου και του Αλέξη Τσίπρα θα την υπηρετήσει έως το τέλος με, μέχρι το πέρας της τετραετίας, αλλά εκτίμησε ότι οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας και Σκοπίων θα κρατήσουν καιρό.

Πόσο χρονικό διάστημα θα κρατήσουν οι διαπραγματεύσεις; Αυτό ουδείς μπορεί να γνωρίζει το ακριβές χρονικό σημείο που θα λήξουν, αλλά αυτό που επισημαίνεται από έμπειρους αναλυτές με γνώση επί του συγκεκριμένου θέματος, είναι ότι επί της ουσίας το Σκοπιανό δεν θα λυθεί.

Μάλιστα, αφού υπογραμμίζουν ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στην πλευρά των Σκοπίων, όπου ο Πρωθυπουργός Ζάεφ πρέπει να γεφυρώσει μεγάλες αντιθέσεις, σημειώνουν ότι δεν θα υπάρξει συνολική και ενιαία λύση, αλλά οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στη λεγόμενη «σαλαμοποίηση» του θέματος.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε συγκεκριμένους διπλωματικούς και πολιτικούς κύκλους μιλάνε για μια κατάσταση win – win (άρα κέδρος και για τους δυο), ώστε να μην υπάρξει η εικόνα πως η μια πλευρά κέρδισε ή έχασε.

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο σχέδιο που είναι σε εξέλιξη, τα Σκόπια ενδέχεται, να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ τον προσεχή Ιούνιο στη Σύνοδο της Συμμαχίας, όχί ως κανονικό μέλος, αλλά ως παρατηρητής, γεγονός που θα τους οδηγήσει μελλοντικά σε πλήρη ένταξη.

Αυτή είναι μια εξέλιξη που μπορεί δυνητικά ο Ζάεφ να την εμφανίσει ως μια πολύ καλή εξέλιξη στο πολιτικό σύστημα και στους πολίτες των Σκοπίων, ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια. Την ίδια στιγμή η Αθήνα θα διατυμπανίζει ότι δεν υποχώρησε, ενώ οι βασικοί παίκτες του ΝΑΤΟ, και κυρίως οι ΗΠΑ, θα είναι τουλάχιστον στην δεδομένη χρονική στιγμή, αρκετά ευχαριστημένοι.

Επί της ουσίας όμως η εκκρεμότητα θα υπάρχει, ενώ η πλειοψηφία των χωρών του ΟΗΕ θα αποκαλούν τα Σκόπια ως Μακεδονία και το θέμα θα κλείσει πολύ γρήγορα, με την ίδια ταχύτητα που άνοιξε.

Το ζήτημα όμως από αυτή την ιστορία είναι ότι το πολιτικό σύστημα έγινε άνω – κάτω με τη ΝΔ να πιέζεται σε μεγάλο βαθμό για την τελική της στάση, ενώ και η κυβέρνηση βρέθηκε να διχάζεται, αφού οι δυο κυβερνητικοί εταίροι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έβγαλαν τα ξίφη τους και κονταροκτυπήθηκαν, δείχνοντας και τα όρια της σχέσης τους.

Το αναμενόμενο όμως είναι ότι τελική λύση δεν θα υπάρξει και ο Πρωθυπουργός θα επιχειρήσει το επόμενο διάστημα να αλλάξει την ατζέντα, πιέζοντας ακόμα περισσότερο την αξιωματική αντιπολίτευση.