Σύμφωνοι, κάποια στοιχεία είναι ανοιχτά σε ερμηνείες και κάποιες φορές το όριο είναι θολό – όχι όμως στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε καν συχνά. Κατά κανόνα, μπορούμε να διαχωρίσουμε το τι έκανε κάποιος από το τι πιστεύουμε γι’ αυτό.

Πολλά ΜΜΕ –ευτυχείς αποδέκτες της διαφημιστικής δαπάνης της Ελληνικός Χρυσός και της μεγαλομετόχου της, Eldorado Gold, επί σειρά ετών– ανταγωνίζονται το ένα το άλλο ποιο θα εκφράσει με μαχητικότερο τρόπο τη στήριξή του στην «επένδυση» εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική. Απόψεις επί απόψεων χωρίς μισό στοιχείο. Όλα για να αποδομηθεί το αφήγημα που εξύφανε ο πρωθυπουργός με την επίσκεψη του γάλλου Προέδρου και την ομιλία του στη ΔΕΘ.

Θεμιτός ο στόχος, το δίχως άλλο: φυσικά, έχει κάθε δικαίωμα κανείς να πιστεύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι κακός για τη χώρα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης άριστος. Δεν έχει, όμως, δικαίωμα να παρουσιάζει μια συγκεκριμένη υπόθεση, την πολιτεία της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική, ως κάτι άλλο από αυτό που είναι: όπως εξήγησα στο χθεσινό μου σημείωμα, άσχετα με το τι πιστεύει κανείς για την εξόρυξη μεταλλευμάτων ή τις επενδύσεις γενικώς, το εν λόγω ζήτημα περιλαμβάνει τόσο αμφιλεγόμενες μεθοδεύσεις σε πολιτικό επίπεδο όσο και τεκμηριωμένες ανησυχίες για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.

Και σίγουρα δεν έχει κανείς δικαίωμα σήμερα, το 2017, να λέει ότι μόλις τώρα πληροφορείται ότι υπάρχουν προβλήματα με τις συμβατικές υποχρεώσεις της εταιρείας – όπως είδα κάποιους συναδέλφους να ισχυρίζονται. «Γιατί δεν μας τα λέγατε όλα αυτά τόσο καιρό;» λένε ξαφνικά. Αφενός, σας τα έλεγαν. Αφετέρου, δημοσιογράφοι είστε, γιατί δεν ψάχνατε τι έχει συμβεί; Ή γιατί δεν διαβάζατε τα ρεπορτάζ που τόσα χρόνια έγραφαν άλλοι, που εξέθεταν λεπτομερώς το τι συμβαίνει στη Χαλκιδική; Καμώνεστε ότι τώρα πρωτακούτε για ακαριαία τήξη και για κυάνωση και για περιεκτικότητες αρσενικού, ενώ όλα αυτά είναι στη δημόσια σφαίρα τουλάχιστον από το 2012. Αλλά, ξέχασα, όσοι τα έλεγαν ήταν «τρομοκράτες» και «εχθροί της δημοκρατίας».

Κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν θέλει την Eldorado». Η αλήθεια είναι πως ο πρωθυπουργός έχει δίκιο – αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια. Σίγουρα παραμένουν αρκετοί στους κόλπους του που θυμούνται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δικαίως είχε υποστηρίξει το κίνημα των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής, διότι το κίνημα είχε το δίκιο με το μέρος του και έλεγε αλήθεια για την εταιρία και για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Αλλά η πολιτική, πλέον, δεν είναι αυτή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχτεί τη «συνέχεια του κράτους» σε πολύ πιο θεμελιώδη ζητήματα – στην εφαρμογή των μνημονίων, πρωτίστως. Δεν πρόκειται φυσικά να μην την αποδεχτεί τώρα ο κ. Σταθάκης.

Όμως, το πρόβλημα ότι η Ελληνικός Χρυσός δεν ανταποκρίνεται στις συμβατικές της υποχρεώσεις παραμένει. Η διαιτησία, λοιπόν, είναι μια καλή λύση, από πολιτική άποψη, για την κυβέρνηση: ούτε διώχνει την «επένδυση», ούτε υποχωρεί σε μια εταιρεία που θέλει να της επιτραπεί να καταστρατηγήσει το συμβόλαιό της μέσω πολιτικών πιέσεων. Καθαρά, ορθολογικά και άκρως φιλελεύθερα πράγματα. Και –κυρίως– ένας εύσχημος τρόπος να αποφύγει η κυβέρνηση να χρεωθεί οποιοδήποτε αποτέλεσμα, σε μια υπόθεση που δύσκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί υπέρ της.

Οι μόνοι λοιπόν που δικαιούνται να κατηγορούν την κυβέρνηση είναι όσοι την ψέγουν για ανακολουθία ανάμεσα στη στάση που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, ότι η Ελληνικός Χρυσός είναι επιζήμια για τη Χαλκιδική και πρέπει σε κάθε περίπτωση να φύγει, και τη στάση που έχει τώρα, ότι δηλαδή το κράτος έχει «συνέχεια», ότι οι άδειες δίχως συμβατικό κώλυμα δίνονται κανονικά, κι ότι τα εκκρεμή ζητήματα στα οποία η εταιρεία δεν έχει ανταποκριθεί επαρκώς θα λυθούν στη διαιτησία. Όσοι, πάλι, εδώ και χρόνια υποστηρίζουν την «επένδυση» της Ελληνικός Χρυσός, θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί μια εταιρεία πρέπει να αφεθεί να εμπαίζει τους νόμους και την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας.