Εξηγούμαι: τι ακριβώς περίμενε κανείς να κάνουν η Ιερά Σύνοδος και η Ιερά Κοινότητα; Πράγματι, έχουν δίκιο όσοι λένε ότι σε άλλες χώρες συναντά κανείς κληρικούς διαφόρων δογμάτων που εκφράζουν πολύ πιο προοδευτικές θέσεις σε δικαιωματικά ζητήματα, ακόμη και σε αυτά που έχουν να κάνουν με τους ΛΟΑΤ συνανθρώπους μας. Όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτοί είναι λίγοι. Και σίγουρα δεν δίνουν τον τόνο της αντιμετώπισης που επιφυλάσσει γι’ αυτά τα θέματα σε επίσημο και κεντρικό επίπεδο καμία ιεραρχία.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, τόσο σε επίπεδο μεμονωμένων ιεραρχών όσο και σε επίπεδο Ιεράς Συνόδου, έχει πλειστάκις δώσει τα διαπιστευτήριά της. Αυτό κάνει και τώρα. Δεν έχει νόημα να συζητήσουμε αν έχει δίκιο ότι «το φύλο» είναι «ιερή παρακαταθήκη», Εκκλησία είναι, κάτι τέτοιο θα πει. Σοβαρά τώρα, πιστεύει κανείς ότι το πρόβλημα με την ιεραρχία θα λυνόταν αν τους εξηγούσαμε λίγη θεωρία των φύλων; Αυτό μου θυμίζει εκείνους που υποστήριζαν ότι το πρόβλημα με την αστυνομική βία ήταν πως οι αστυνομικοί των ΜΑΤ δεν είχαν διδαχτεί τη Χάρτα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα...

Η Εκκλησία κάνει αυτό που κάνει επί αιώνες: φροντίζει για την επιβίωσή της μέσω της προστασίας της δυνατότητάς της να θεσπίζει και να ελέγχει ηθικούς κανόνες για την κοινότητα της οποίας προΐσταται. Αν μια Εκκλησία δεν μπορεί να σου πει τι είναι «ηθικό» και τι όχι, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Από τη στιγμή που δεχόμαστε πως θα υπάρχουν Εκκλησίες, δεχόμαστε ότι θα έχουν άποψη και για το τι να κάνουμε με το φύλο μας.

Κι εδώ έρχομαι στο πιο σημαντικό: η Εκκλησία λέει αυτά που λέει, κανένας όμως δεν είναι υποχρεωμένος να την ακούσει. Θέλω να πω, ψευδώς παρουσιάζεται αυτό το ζήτημα –όπως και άλλα: τα Θρησκευτικά, λόγου χάρη, ή ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών– ως κάτι που σχετίζεται με τον περίφημο «χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους». Ουδεμία θεσμική λαβή δεν έχει η Εκκλησία πάνω στο πώς νομοθετεί το ελληνικό κοινοβούλιο. Τίποτε δεν μπορεί να κάνει, αν δεν της αρέσει ένα νομοθέτημα, εκτός από όσα μπορεί να κάνει και οποιοσδήποτε άλλος: να διαμαρτυρηθεί δημόσια.

Το αν αυτή η διαμαρτυρία είναι επιδραστική, αν κλονίζει την αποφασιστικότητα των κυβερνώντων, είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουν οι κυβερνώντες, όχι η Εκκλησία. Το αν βουλευτές της συμπολίτευσης κάνουν «αντάρτικο» επειδή δυσαρεστήθηκε η Ιερά Σύνοδος, ας το δει το κόμμα που τους έβαλε στο ψηφοδέλτιο.

Το να κατεβάζεις νομοσχέδιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνει να συνειδητοποιείς ότι υπερασπίζεσαι το δίκαιο – άσχετα με το ποιοι ή πόσοι διαφωνούν.

Η Εκκλησία κάνει τη δουλειά της. Ας την κάνει και η κυβέρνηση.

ΥΓ Όσο γι’ αυτό που προειδοποιεί η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο «θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους τους», δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι είναι κακή ιδέα: προσωπικά, θα ήθελα πάρα πολύ να πω δυο λογάκια σε κάποιους από τους δικούς μου...