Σε ανακοίνωσή τους στην ιστοσελίδα Athens Indymedia γράφουν, μεταξύ πολλών άλλων: «...αποφασίσαμε να σπάσουμε την καπηλεία της εξέγερσης και να ακυρώσουμε το πανηγύρι των κομματικών οργανώσεων. Να ακυρώσουμε την διαδικασία που επιτρέπει σε υπουργούς, πρωθυπουργούς και ανθρώπους που προστατεύονται πίσω από τους πάνοπλους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. να καταθέσουν στεφάνια. Άνθρωποι από μια κυβέρνηση που αφου αφομοίωσε και αφόπλισε τεράστια κομμάτια των κινημάτων, μεθοδικά πλέον, προσπαθεί μάταια να διαλύσει τις κοινότητες των εξεγερμένων».

Λίγο αργότερα, μάλιστα, με νέο μήνυμά τους ενημερώνουν ότι όλα βαίνουν καλώς και ζητούν «ανοιχτή συνέλευση»: «Η κατάληψη του Πολυτεχνείου εξελίσσεται με επιτυχία, ήδη οι πρώτοι πολιτικοί στόχοι για αποκλεισμό πολιτικών και κομματικών οργανώσεων, που καπηλεύονται την εξέγερση, έχουν υλοποιηθεί. Καλούμε κόσμο στην ανοιχτή συνέλευση του κατειλημμένου Πολυτεχνείου στις 8 το βράδυ να στελεχώσουν το εγχείρημα, να κάνουμε την εξέγερση πράξη και να συγκρουστούμε με τις αστυνομικές δυνάμεις».

Και σε μια ακούσια αλλά σπουδαία στιγμή κωμικής ιδιοφυΐας, προσθέτουν το υστερόγραφο: « Χρειαζόμεστε [sic] φαγητό τσιγάρα και πολεμοφόδια».

Πολεμοφόδια! Τι, δηλαδή, αναρωτιέμαι. Ως γνωστόν, είμαι άνθρωπος αλληλέγγυος, υποστηρίζω τα κινήματα χειραφέτησης και πιστεύω ότι η επαναστατική βία ιστορικά έχει υπάρξει απελευθερωτική. Θέλω να βοηθήσω. Να ξέρω, όμως, από πού πρέπει να περάσω κατεβαίνοντας.

Σαντουϊτσάδικο. Εντάξει, εύκολο αυτό. Περίπτερο. Κι αυτό εύκολο. Μετά; Το Πολεμικό Μουσείο φαντάζομαι το φυλάνε καλύτερα μετά από εκείνη τη νίλα προ ετών – πού να πάω; Μουσείο Μπενάκη για καρυοφύλλια; Πού έχει πολεμοφόδια;

Απελπισία. Πώς αλλιώς να δει κανείς αυτόν τον μνημειωδώς βλακώδη σφετερισμό σοβαρών μεθόδων πάλης, πασπαλισμένο με λίγη κινηματική κοινοτοπία, λίγο γραφικό αντιμνημονιακό αντισυριζαϊσμό και μια νότα από εποποιΐα της Πίνδου;

Τούτοι εδώ οι τύποι αυτοχρίστηκαν προστάτες της μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και θεώρησαν ότι για να μην την καπηλεύεται ο καθένας που πάει να καταθέσει στεφάνι –και ειδικά οι επάρατοι ΣΥΡΙΖαίοι–, η πιο καλή ιδέα είναι να ταμπουρωθούν μέσα λίγες δεκάδες νοματαίοι και να απαγορεύσουν την είσοδο στους υπόλοιπους. Κι αφού αυτός ο «πρώτος πολιτικός στόχος» έχει επιτευχθεί, τότε, εκ των υστέρων, καλούν σε ανοιχτή (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) συνέλευση, ώστε να έρθει «κόσμος». Ο οποίος «κόσμος» θα ενωθεί μαζί τους για να συγκρουστούν όλοι με την αστυνομία.

Να συγκρουστούν με την αστυνομία. Όχι να υπερασπιστούν κανέναν από την αυθαίρετη αστυνομική βία που θα έσπαγε, ας πούμε, μια διαδήλωση. Όχι να βάλουν τα κορμιά τους μπροστά αν η αστυνομία κακοποιεί κανέναν μετανάστη ή κανέναν τοξικομανή. Όχι. Να συγκρουστούν. Μόνοι τους. Να πάνε δηλαδή να επιτεθούν στην αστυνομία. Επειδή έτσι αποφάσισαν. Και γι’ αυτό εμείς πρέπει να τους πάμε φαγητό και τσιγάρα. Α, και πολεμοφόδια.

Το πλήγμα σε όποια αξίωση σοβαρότητας μπορεί να έχει ο πολιτικός χώρος στον οποίο διατείνονται ότι ανήκουν προφανώς δεν τους απασχολεί. Όπως εξίσου δεν τους απασχολεί η ζημιά προς όλους όσοι ενδιαφερόμαστε οι ιστορικές αυτές μνήμες να μην γίνονται βορά στον αναθεωρητισμό, που φυσικά βλέπει μια τέτοια βλακώδη κατάληψη και τρίβει τα χέρια του. Το γεγονός ότι από σήμερα τα επιχειρήματα όσων στηλιτεύουμε τη ρητορική περί «ανομίας» ως αναληθή και προσχηματική θα είναι πιο αδύναμα – κι αυτό δεν τους απασχολεί. Και βέβαια δεν τους περνάει από το μυαλό πόσο αυταρχική είναι η πράξη τους. Γιατί να τους περάσει; Μόνο αυτοί είναι οι αυθεντικοί φρουροί της εξέγερσης. Όλοι οι άλλοι την καπηλεύονται.

Προφανώς, η καταστολή τους από τα ΜΑΤ είναι κάκιστη ιδέα. Ας ελπίσουμε η κατακραυγή του ίδιου τους του χώρου να τους κάνει να αποχωρήσουν. Ώστε να μείνει μόνο η κωμωδία – που στο κάτω κάτω είναι το μόνο που αξίζει από αυτό το επεισόδιο.