Το Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης ήταν ένα ζητούμενο χρόνων για την κυβέρνηση και η παρουσίασή του μας δίνει τη δυνατότητα να αξιολογήσουμε τις αναπτυξιακές της προτάσεις και το κατά πόσον αντιστοιχούν στις ανάγκες της οικονομίας την επόμενη μέρα μετά το τέλος του προγράμματος.

Ένα πρώτο σημείο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι αυτό καταρτίστηκε και παρουσιάστηκε σε δημόσια εγχώρια και διεθνή fora, χωρίς προηγουμένως να έχει τεθεί προς διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους. Ωστόσο κρίνουμε θετική την πρόταση της μόνιμης επιτροπής που προτάθηκε να λειτουργεί στο Υπουργείο Οικονομίας με τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων για την παρακολούθηση και βελτίωση του Αναπτυξιακού Σχεδίου.

Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι το Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης ενσωματώνει πολλές από τις προτάσεις της ΕΣΕΕ για την ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και την προστασία του ελληνικού εμπορίου, όπως για παράδειγμα τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις και τα φυσικά πρόσωπα, την παροχή φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις, την επέκταση των ηλεκτρονικών πληρωμών, την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνού, τη δημιουργία αλυσίδων αξίας και συστάδων επιχειρήσεων, τη δημιουργία Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας και αρκετές άλλες.

Αρκετές από τις μεταρρυθμίσεις που περιγράφονται σ΄ αυτό το κείμενο κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Τίθεται όμως το ερώτημα, πως και σε ποιο χρονοδιάγραμμα θα υλοποιηθούν; Η κυβέρνηση απέφυγε να δεσμευθεί δημόσια σε ένα χρονοδιάγραμμα και να συνδέσει πολλές από τις προβλέψεις του με συγκεκριμένους χρονικούς ορίζοντες. Προφανώς αυτό οφείλεται στο ότι δε γνωρίζουμε αφενός τους όρους εξόδου της χώρας από το πρόγραμμα και τη διευθέτηση που θα επιτύχουμε για το χρέος. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο αξιόπιστα είναι σχέδια που υποβάλλονται σε τέτοιους εξωγενείς περιορισμούς; Μήπως τελικά το σχέδιο της κυβέρνησης είναι μία ακόμα μια απόδειξη ότι απέχουμε πολύ από ουσιαστικούς μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς;