Η Γαλλία βιώνει μια μεγάλη αναταραχή, με απεργίες, πορείες και συγκρούσεις στους δρόμους μεταξύ διαδηλωτών και των δυνάμεων ασφαλείας. Αιτία είναι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του προέδρου Μακρόν.

Η γήρανση του πληθυσμού και η μεγάλη αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων έχουν προκαλέσει μεγάλες πιέσεις στην ευστάθεια του ασφαλιστικού συστήματος των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών. Στην Ελλάδα ξέρουμε καλά πόσο πολύ συνέβαλε η μη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού στη χρεοκοπία του 2010. Και πόσο ακριβά πλήρωσαν εντέλει οι ίδιοι οι συνταξιούχοι αυτή τη χρεοκοπία, με αλλεπάλληλες περικοπές όλη την προηγούμενη δεκαετία.

Στη Γαλλία σήμερα υπάρχουν 17.000.000 συνταξιούχοι. Αν και το σύστημα αντέχει ακόμα, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής επιβάλλει την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια, όπως πρότεινε ο Μακρόν. Διαφορετικά, θα πρέπει είτε να γίνουν περικοπές στις συντάξεις είτε να αυξηθούν οι φόροι και οι εισφορές. Όσον αφορά το τελευταίο, το πρόβλημα είναι ότι η Γαλλία έχει τους υψηλότερους φόρους στην Ευρώπη σήμερα και τυχόν περαιτέρω αύξησή τους θα πλήξει καίρια την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας. Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού επιχειρήθηκε ήδη από το 1995 επί πρωθυπουργίας Αλέν Ζουπέ. Οι αντιδράσεις και τότε, όπως και κάθε φορά έκτοτε, ήταν σφοδρές και, εντέλει, επιτυχείς στη ματαίωσή της. Ο γαλλικός «δρόμος» εξεγείρεται εύκολα και, συχνά, βίαια. Η Γαλλία έχει μακρά παράδοση συγκρούσεων, από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και, βέβαια, του Παρισινού Μάη το 1968.

Για τον Μακρόν, ωστόσο, η επιτυχία αυτή τη φορά είναι όρος επιβίωσης της Γαλλίας σε έναν κόσμο ολοένα και πιο ανταγωνιστικό. Και η ασφαλιστική μεταρρύθμιση, έστω και τσεκουρεμένη, αποτελεί εμβληματικό συστατικό της μεταρρυθμιστικής του ατζέντας, με την οποία εκλέχθηκε το 2017 και επανεκλέχθηκε πέρσι. Η επιτυχία του Μακρόν μπορεί να είναι επιτυχία της Γαλλίας και, συνολικά, της Ευρώπης. Η χώρα ήδη ισορροπεί με δυσκολία μεταξύ Βορρά και Νότου. Συμφέρον της Ευρώπης είναι μια ισχυρή και αναπτυσσόμενη Γαλλία.

Αντίστοιχα, ωστόσο, η ενδεχόμενη αποτυχία του Μακρόν θα είναι και μια καίρια αποτυχία της Γαλλίας και της Ευρώπης. Θα σήμανε ότι η ευρωπαϊκή πολιτική τάξη αδυνατεί να εφαρμόσει εκείνες τις αλλαγές που μπορούν να εξασφαλίσουν στην Ευρώπη να παραμείνει στην παγκόσμια πρωτοπορία της ευημερίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Μια τέτοια αποτυχία θα χαροποιούσε τους εχθρούς της Ευρώπης όχι μόνο στο εσωτερικό της Γαλλίας, όπως η Λεπέν και ο Μελανσόν, αλλά και στο εξωτερικό. Και, μακροπρόθεσμα, θα έβλαπτε και το ελληνικό εθνικό συμφέρον που θέλει την τύχη της Ελλάδας προσδεμένη με αυτή μιας ισχυρής Ευρώπης και μιας ισχυρής Δύσης συνολικά.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 28/3