Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ -ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ συμπορευόμενοι- έχει επικεντρώσει το προεκλογικό της αφήγημα στην επίκληση ενός ανύπαρκτου κινδύνου. Ότι δηλαδή αν εκλεγεί η ΝΔ με μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία η δημοκρατία στην Ελλάδα κινδυνεύει. Η άποψη αυτή είναι βαθιά αντιδημοκρατική και περιφρονητική για την ψήφο του ελληνικού λαού. Υποκρύπτει μια επικίνδυνη αντίληψη, ότι κάποιες ψήφοι είναι «σωστές» και κάποιες «λάθος».

Πέρα από την παρηγοριά που προσφέρει στον ηττημένο, ο οποίος αντί για αυτοκριτική ασκεί κριτική στον λαό που δεν τον ψήφισε, η αντίληψη αυτή είναι ανιστόρητη και αντιφατική. Ανιστόρητη γιατί ποτέ στο παρελθόν, ιδίως την περίοδο πριν από το 2009, όταν ο νικητής των εκλογών ελάμβανε ποσοστά πάνω ή πολύ πάνω από το 41% δεν διανοήθηκε κανείς να μιλήσει για εκτροπή. Αλλά είναι και αντιφατική.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης πρόσφατα δήλωσε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τη ΝΔ ακόμα κι αν αυτή κερδίσει 149 έδρες. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ξεκαθάρισε ότι αποστρέφεται την εθνική ευθύνη της διακυβέρνησης και πως επιφυλάσσει για τον εαυτό του και το ΠΑΣΟΚ τον ρόλο του κόμματος διαμαρτυρίας, το οποίο, εκ του ασφαλούς στην αντιπολίτευση, θα διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία εκεί.

ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ του ΠΑΣΟΚ δεν κρύβουν την ανακούφισή τους για το γεγονός ότι στις εκλογές της 21ης Μαΐου απέφυγαν το δίλημμα της συμμετοχής στην κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, χάρηκαν για την προοπτική αυτοδυναμίας της ΝΔ. Όμως, ταυτόχρονα, μας λένε ότι δεν θέλουν την αυτοδυναμία της ΝΔ ισχυρή. Αν στις 149 έδρες της ΝΔ δεν συνεργάζονται, στις 165 έδρες ο Μητσοτάκης γίνεται «Ερντογάν». Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον να μας εξηγούσε ο κ. Ανδρουλάκης πού, κατά τη γνώμη του, επιτρέπεται να είναι η ΝΔ; Στους 151; Είναι προφανές ότι κάτι τέτοιο θα εξυπηρετούσε τόσο τον κ. Ανδρουλάκη (που θα έμενε στην αντιπολίτευση, όπως διακαώς και σε όλους τους τόνους διακηρύσσει) όσο και τις δυνάμεις της καθήλωσης και της αδράνειας.

Γιατί μια αδύναμη και οριακή αυτοδυναμία θα υπονόμευε τους μεταρρυθμιστικούς στόχους της επόμενης κυβέρνησης. Και θα την καθιστούσε ενδεχομένως πιο ευάλωτη στις πιέσεις εξωθεσμικών συμφερόντων και παραγόντων, την ώρα, μάλιστα, που η Τουρκία έχει μόλις επανεκλέξει έναν πανίσχυρο Ερντογάν και το διεθνές περιβάλλον είναι γεμάτο κινδύνους και εντάσεις.

ΟΡΙΑΚΕΣ αυτοδυναμίες έχει ζήσει η χώρα στο παρελθόν με αρνητικές συνέπειες για το μέλλον της. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επαναληφθεί η συγκεκριμένη εμπειρία, ό,τι κι αν επιθυμεί η αντιπολίτευση. Άλλωστε, οι εκλογές γίνονται πρωτίστως για την επιλογή κυβέρνησης και μετά για την επιλογή αντιπολίτευσης. Οι χρεοκοπημένοι της αντιπολίτευσης αρέσκονται σε ευφάνταστους μπαμπούλες. Μέχρι χθες ήταν ο «νεοφιλελευθερισμός». Τώρα είναι ο «καθεστωτισμός».

Είναι προφανές ότι ελλείψει προγραμματικού λόγου καταφεύγουν σε ανυπόστατα σκιάχτρα για να τρομάξουν έναν κόσμο. Το δυσάρεστο είναι ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, ο ΣΥΡΙΖΑϊσμός επιβιώνει. Και υιοθετείται και από το ΠΑΣΟΚ.

 ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ δεν μπορεί παρά να είναι η ξεκάθαρη νίκη της ΝΔ στις 25 Ιουνίου. Χωρίς καθόλου αλαζονεία, αλλά με την ακλόνητη πεποίθηση ότι η ισχυρή εντολή δεν είναι λευκή επιταγή, αλλά η μεταβίβαση ατόφιας τής ευθύνης από τον λαό στην επόμενη κυβέρνηση να προχωρήσει τις αλλαγές σε όλα τα κακώς κείμενα, που συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τη δημόσια ζωή της χώρας.

O κ. Καιρίδης είναι υποψήφιος βουλευτής ΝΔ στον Β1 Βόρειο Τομέα Αθηνών

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή στις 3-4/6/2023