Το βαρύ κόστος της «διαπραγμάτευσης» Τσίπρα - Βαρουφάκη (που η προεξοφλημένη επέλευση της παραγραφής έχει απολυτρώσει από το ενδεχόμενο ποινικής έρευνας) δείχνει το οδυνηρό αποτύπωμά του στα οικονομικά στοιχεία - ακόμα και σε όσα αντανακλούν κάποια βελτίωση.

Για να αρχίσουμε από αυτά τα «ενθαρρυντικά», σύμφωνα με το ΙΟΒΕ καταγράφεται μεν μικρή βελτίωση στις εκτιμήσεις των οικογενειών για το οικονομικό μέλλον σε σχέση με εκείνες του περασμένου Ιουλίου, το 60% των νοικοκυριών όμως εξακολουθεί να προβλέπει ελαφρά ή αισθητή περαιτέρω επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης για την επόμενη χρονιά, ενώ μόνο το 3%-4% προσβλέπει σε μικρή καλυτέρευση. Αυτή η... βελτιωμένη εικόνα παραμένει η χειρότερη σε όλη την Ε.Ε., ενώ η χώρα μας καταγράφει και τον χαμηλότερο δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινοτικών εταίρων.

Η απαισιοδοξία είναι ερμηνεύσιμη, αν ανατρέξει κανείς στις τελευταίες εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, σύμφωνα με το οποίο η μείωση της ανεργίας οφείλεται κυρίως σε μορφές υποαπασχόλησης ταυτισμένες με γλίσχρους μισθούς και εργασιακή ανασφάλεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ινστιτούτου, οι υποαπασχολούμενοι στη χώρα, που το 2008 υπολογίζονταν σε 99.000 άτομα, έφτασαν το 2017 τους 267.000... Η αύξηση των «καχεκτικών» θέσεων εργασίας φαίνεται και από το γεγονός ότι τη μερίδα του λέοντος στις νέες επιχειρήσεις έχουν, όπως παρουσίασε η «Ελευθερία του Τύπου», μικρομάγαζα αναψυχής ή «μοναχικές» μορφές παροχής υπηρεσιών, συχνά χωρίς επαγγελματική εγκατάσταση.

Την ίδια ώρα, το δημόσιο εξακολουθεί να αποστραγγίζει την αγορά. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του ξεπέρασαν τα 6 δισεκατομμύρια (με άλμα 600.000.000 μόνο τον Αύγουστο, κυρίως λόγω των... ανεπίστρεπτων επιστροφών φόρων), το υψηλότερο ποσό μετά τον Δεκέμβριο 2012.

Ταυτόχρονα, το κράτος έχει απαντλήσει 612 εκατ. ευρώ (από το ένα δισεκατομμύριο) του «ταμείου» έκτακτων αναγκών του προϋπολογισμού για δαπάνες που δεν είναι ακριβώς έκτακτες, όπως η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του ΑΔΜΗΕ, η πληρωμή ευρωπαϊκών προστίμων και καταδικαστικών αποφάσεων δικαστηρίων (προστίθεται ήδη το «κοστούμι» για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά) ή η επιδότηση συγκοινωνιών. Ωστόσο, ενώ το ίδιο έτσι πράττει, αρνείται να δεχτεί ότι και οι πολίτες έχουν περιέλθει σε «έκτακτη ανάγκη», προτιμώντας να αποδίδει την πτώση των εισοδημάτων (οφθαλμοφανώς αληθινή) αποκλειστικά στη... φοροδιαφυγή.

Πώς θα μπορούσε ενόψει αυτών να είναι κανείς, πλην του 3%-4%, αισιόδοξος; Ίσως με φάρμακα. Αλλά είναι συνταγογραφούμενα και συνήθως ακριβά.