«Μύθος» κατοίκων εξωτερικού
Πώς ήταν το παλιό σλόγκαν του ΕΟΤ; «Ελλάδα. Ζήσε τον μύθο». Αρκεί να κατοικείς αλλού.
Στις αρχές της εβδομάδας επιδόθηκε σε κατοίκους του Ψυχικού, όπου εξελίσσεται η κτηματογράφηση, ένσταση του Δημοσίου στο Κτηματολόγιο, με την οποία ζητά να αναγνωριστεί ότι τα ακίνητά τους ανήκουν στο κράτος - σε πολλές μάλιστα, αν όχι στις περισσότερες περιπτώσεις, ότι αποτελούν δημόσιο δάσος. Σύμφωνα με θιγόμενους, η ένσταση που έλαβαν αφορούσε περισσότερα από 700 ακίνητα της περιοχής. Προς ολοκληρωμένη ανάδειξη του σεβασμού που τρέφει το κράτος -και ο νόμος- προς τους πολίτες, η ένσταση επιδόθηκε τη Δευτέρα και εκδικαζόταν την… Τετάρτη.
Αυτό το τελευταίο εξερέθισε τους ενδιαφερομένους, ίσως επειδή δεν θυμούνται τη «Δίκη» του Κάφκα. Θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες που το Δημόσιο επέδωσε την ένστασή του έστω παραμονές της συζήτησής της: το ελληνικό κράτος θα μπορούσε κάλλιστα να την επιδώσει μετά την εκδίκαση ή και καθόλου, όπως δεν επιδίδει, ούτε κατόπιν εορτής, κατασχετήρια στους φορολογουμένους των οποίων δεσμεύει τραπεζικούς λογαριασμούς.
Άλλο σημείο στο οποίο η αντίδραση των ενδιαφερομένων υπήρξε ελαφρώς υπερβολική ήταν ο χαρακτηρισμός των σπιτιών τους ως δημόσιου δάσους. Δεν έχει μάλλον γίνει κατανοητό ότι η δασική βλάστηση στην Ελλάδα έχει καλπάσει, όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ειδικά επί των ημερών του, τόσο ώστε να πνίγει στα «φυλλοβόλα πλατύφυλλα δένδρα δρυός και δασικής πεύκης» (φράση από έγγραφο δασαρχείου - για αληθινό δάσος) όχι μόνο αεροδρόμια, όπως του Ελληνικού, ή ξενοδοχεία, όπως του Αστέρα, αλλά αστικούς οικισμούς τέσσερα χιλιόμετρα από το Σύνταγμα.
Εν προκειμένω, είναι αλήθεια, οι θιγόμενοι ορκίζονται ότι ζουν επιτόπου επί δεκαετίες χωρίς να αντιληφθούν την οργιώδη επέκταση της βλάστησης, ιδίως καθώς πρόκειται για αστική περιοχή.
Σε μια περίπτωση, για παράδειγμα, το σπίτι αγοράστηκε το 1953 με πωλήτρια γνωστή εταιρεία, η οποία είχε αποκτήσει το ακίνητο αφού είχε εκδοθεί διάταγμα για εφαρμογή ρυμοτομικού σχεδίου. Δεκτό, αλλά τα δέντρα δεν καταλαβαίνουν απ' αυτά. Πριν πεθάνουν όρθια, καλπάζουν ευσταλή και κάνουν το σπίτι σου ζούγκλα. Και πάντως, δημόσιο. Όλα (πρέπει να) είναι δημόσια.
Δεν είναι όμορφη ιστορία; Δεν αναδεικνύει κάθε πτυχή της και μια πλευρά του σεσηπότος σατραπίσκου που ακούει στο όνομα ελληνικό κράτος; Ανασφάλεια δικαίου, περιφρόνηση και ταλανισμός των πολιτών, πανάκριβες περιττές εργατοώρες, μπουρδολογία και αυθαιρεσία. Πώς ήταν το παλιό σλόγκαν του ΕΟΤ; «Ελλάδα. Ζήσε τον μύθο». Αρκεί να κατοικείς αλλού.