1. TINA ή νεοφιλελεύθερο δόγμα. Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι που κυριαρχεί εδώ και είκοσί έξι χρόνια στην επικράτεια σχεδόν όλης της Ευρώπης. Απλώς κάθε φορά αλλάζει το μίγμα ή ο μηχανοδηγός. Τα αποτελέσματα; Σταθερά τραπεζικά συστήματα με κόστος την απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους του Μεταπολέμου και τα κεκτημένα των λαών.

2. Η Ακροδεξιά και οι πολλές της όψεις, δεν προκύπτει αιφνίδια. Προϋποθέτει ένα περιβάλλον ιδεών, ηθών, συμπεριφορών, επιλογών για να ευδοκιμήσει ή να εξελιχθεί. Η περίφημη Διαμάχη των Ιστορικών σε Γερμανία που άρχισε πριν τριάντα ένα χρόνια από τον Ερνστ Νόλτε, υπήρξε μία παράμετρος της απενοχοποίησης των ευθυνών της Γερμανίας κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ας μην ξεχνάμε πως ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ εκ των ηγετών του ακροδεξιού AFD έχει πει: «οι Γερμανοί θα έπρεπε να είναι περήφανοι για τα επιτεύγματα των στρατιωτών της χώρας τους κατά τη διάρκεια του Α και του Β Παγκοσμίου Πολέμου».

3. Προσεχώς δεν θα αντιπαρατεθούν οι ζηλωτές της Παγκοσμιοποίησης και της επιστροφής στο έθνος- κράτος. Αλλά οι εθνικιστές του ευρώ με τους θιασώτες των εθνικών νομισμάτων. Η Αριστερά αναπόφευκτα θα βρεθεί σε δύσκολη θέση ανάμεσα στις παραπάνω συμπληγάδες.

4. Τα ακροδεξιά σχήματα κατορθώνουν κάτι χειρότερο από τους εκλογικούς τους καλπασμούς: να περικυκλώνουν με την ατζέντα τους τις υπόλοιπες δυνάμεις. Να την επιβάλλουν. Ας μην ξεχνάμε πως προσφυγοσκεπτικιστική ατζέντα υιοθέτησε και το FDP, ή Κόμμα Φιλελευθέρων και με αυτή την μετατόπιση αντιπολιτεύθηκε την «ήπια» Μέρκελ.

5. Αν το Μάρτιο έχουμε και στην Ιταλία, Πρωθυπουργό τον Λουίτζι Ντι Μάιο, του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, διαμορφώνεται μια Ευρώπη με επικράτεια συμπαγής πια και θεσμικά τις δυνάμεις του λαϊκισμού, είτε ως δυνάμεις διακυβέρνησης, είτε ως ισχυρές αντιπολιτεύσεις.

6. Φανταστείτε το δυσμενές σενάριο, η Ελλάδα να αναγκαστεί να συνομολογήσει τέταρτο πρόγραμμα το Καλοκαίρι του 2018 με την νέα Κυβέρνηση Μέρκελ……

7. Η ολοκλήρωση της ΕΕ, δεν οδηγεί ευθύγραμμα σε βάθεμα της Δημοκρατίας αλλά σε ανάπτυξη των φυγόκεντρων ή και πιο αντιδραστικών δυνάμεων.

8. Η Αριστερά, χάνει έδαφος όσο παραμένει μακριά από τις λαϊκές γειτονιές, προβλήματα, αγωνίες και την ζωή του κόσμου. Ακούγεται απλοϊκό αλλά ποτέ άλλοτε η Αριστερά δεν έμοιαζε τόσο ελιτίστικη όσο σήμερα.

9. Η είσοδος του ΛΑΟΣ σε κυβέρνηση ή των ΑΝΕΛ μετά, αποτελούν δύο διαφορετικές εκδοχές ενός νέου θεσμικού κυνισμού που απενοχοποιεί δυνάμεις στα δεξιά του συστήματος. Δεν αποτελούν βέβαια οι παραπάνω στιγμές, την μοναδική αιτία για μια σειρά μετατοπίσεων. Είναι όμως και αυτές μια σημαντική παράμετρος. Μην εκπλαγούμε από τα ποσοστά της ΧΑ ή άλλων ακροδεξιών σχηματισμών…

10. Κράμα Νεοφιλελευθερισμού και εθνικισμού σε φόντο μετά- Δημοκρατίας. Η πιο περίπλοκα ζοφερή στιγμή για την Γηραιά Ήπειρο. Οι ευθύνες της Σοσιλαδημοκρατίας τεράστιες και η ανασυγκρότησή της σχεδόν πια ουτοπική.