Τρία χρόνια από την επεισοδιακή συνέντευξη τύπου όπου λέγεται πως ο Γερούν είπε στο αυτί του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη: You just killed troika.

Από τότε μοιάζει να έχουν περάσει δεκαετίες. Ο πυκνός πολιτικός χρόνος τα είχε όλα από τον Ιανουάριο του 2015.

Πέραν της στρατηγικής επιλογής Τσίπρα να μιλήσει στην γλώσσα των αντιπάλων, μοιάζει και η Ευρώπη να είναι πια άλλη.

Οι ποιοτικές τομές και οι μετασχηματισμοί- συχνά μη αισθητοί αλλά αργόσυρτα καθοριστικοί- δεν θα μπορούσαν να αφήσουν έξω από την επιρροή τους και τον Γερούν.

Ο ίδιος, για καιρό στο άρμα του Σόιμπλε, αποτέλεσε εξέχων μέλος της σκληρής γραμμής και της σύνθλιψης της κυβέρνησης Τσίπρα. Για την ακρίβεια και για μια πιο καθαρή ανάγνωση: την τάση εκείνη του ευρωιερατείου που ήθελε την εκμηδένιση της ήπιας εκδοχής του μνημονίου. Και άρα την τιμωρία του κάθε διαφορετικού παραδείγματος.

Ο Τσίπρας πήγε ανάποδα. Το τρένο του αποβίβασε συντρόφους, τάσεις και ολόκληρες αντιλήψεις και επέλεξε τον "ενάρετο" δρόμο της υπακοής στο δημοσιονομικό παράδειγμα. Οι όποιες τομές έχει πετύχει – διότι έχει πετύχει αρκετές- συντελέσθηκαν και συντελούνται υπό το φάσμα της Επιτροπείας και των δεσμεύσεων της χώρας.

Ο Γερούν χαζός δεν είναι. Και από νούμερα ξέρει. Και από προσαρμογές. Κυρίως όμως ξέρει από κάτι άλλο: πως η επόμενη μέρα στην ΕΕ θα είναι διαφορετική.

Η γενικευμένη δυσφορία του κόσμου, έχει αρχίσει και εντοπίζει μερικές από τις εστίες ευθύνης.

Η συνταγματοποίηση της λιτότητας, η κανονικοποίηση της φτώχειας, η κρατική καταστολή όπου χρειάζεται, η συμπίεση του εργατικού κόστους, η απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους και η νέα τάση των working poors (εργαζόμενων φτωχών) δεν αποτελούν την εξαίρεση αλλά την στρατηγική μιας γερμανικής ΕΕ και μιας προς τα πίσω τάσης για τον νέο τύπο ανθρώπου.

Ο Γερούν ξέρει, πως οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα πολλαπλασιαστούν προσεχώς. Όχι τυχαία, λοιπόν, ο άλλοτε κακός Γερούν, σε μεγάλη συνέντευξη του στον Αλέξη Παπαχελά και στην κυριακάτικη Καθημερινή είπε πως “οι εκλογές στην Ελλάδα είναι για το 2019, ας τις κρατήσουμε για τότε”. Άποψη που συνοδεύθηκε από θετικά λόγια για τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του.

Το παράδειγμα της Ελλάδας- μια σταθερή αριστερή κυβέρνηση ως μηχανοδηγός του εξιτηρίου από το μνημόνιο- αποτελεί ένα επιχείρημα για εκείνον και τα πεπραγμένα των ημερών του.