Τι είναι ο Βασίλης Λεβέντης; Ένας επίμονος κηπουρός των ιδεών του που τελικώς ο μνημονιακός βάλτος τον εκτόξευσε στα βουλευτικά έδρανα; Ή μια συνεπής περίπτωση που έμεινε ακίνητος ενώ την ίδια στιγμή όλοι γύρω μετακινήθηκαν;

Οι σκέψεις αποκτούν ενδιαφέρον, τώρα που ο πρόεδρος της Ενώσεως Κεντρώων, φλερτάρει με μια πολιτική απασφάλιση: να παραιτηθεί ο ίδιος από βουλευτής επειδή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύρωσε τον νόμο για τον νομικό προσδιορισμό ταυτότητας φύλου.

Το νεότερο ρεπορτάζ, βέβαια, λέει πως ο Βασίλης Λεβέντης θα παραμείνει στην Βουλή, θα παραμείνει πρόεδρος του κόμματός του (αλήθεια, υπάρχουν ενεργά κομματικά όργανα;), θα παραμείνει και ενεργός, αφού τόσες θυσίες για να αποκτήσει κοινοβουλευτική έκφραση, δεν πρέπει να πάνε χαμένες.

Επανέρχομαι όμως: τι είναι ο Βασίλης Λεβέντης; Το κόμμα του, ένα κράμα φιλοευρωπαϊσμού στα θέματα των μεταρρυθμίσεων (λίγο απ΄όλα δηλαδή) και πατρίδος- θρησκείας-οικογένειας αποτελεί μια παράδοξη μεταβλητή στον μνημονιακό βάλτο.

Με σαφείς εθνικές αναφορές, δεσμούς και σχέσεις με την Εκκλησία, με αλά καρτ λόγο σε ζητήματα διακυβέρνησης, θα μπορούσε το κόμμα αυτό να καταγραφεί σαν ένα Ποτάμι του Κέντρου και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Η τοποθέτηση όμως του Βασίλη Λεβέντη για τα ζητήματα φύλου, εξέπληξε πολλούς που βρήκαν συγγένειες του λόγου του με την πιο δεξιά πτέρυγα του πολιτικού τόξου.

Αυτό το τελευταίο, αλλά και η τελική νομοθέτηση για την ταυτότητα, ήταν η αιτία να «σκάσει» ο Πρόεδρος Λεβέντης και να απειλεί με παράιτηση (που τελικώς δεν θα υπάρξει).

Με μια διαφορά: σύμφωνοι, τα ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων δεν σε κατατάσσουν αυτομάτως στο προοδευτικό τόξο, αν τα υπερασπίζεσαι έτσι νέτα σκέτα. Ο τρόπος όμως που τοποθετείσαι για αυτά αν είσαι απέναντι, είναι αρκετός για να σε κατατάξουν στην συντηρητική όχθη. Σε αυτούς που δεν καλοβλέπουν την ανθρώπινη χειραφέτηση. Η χροιά δε, η ένταση, και τα επιχειρήματα είναι επίσης αρκετά για να καταγραφείς στην λάθος όχθη, την λάθος στιγμή.

Ο Βασίλης Λεβέντης μπήκε στην Βουλή, σαν μετατρόλ. Ο κόσμος επικρότησε και επιδοκίμασε την μαχητικότητα του και το μπόλικο αντιπολιτικό του πνεύμα. Είδε επίσης σε αυτόν, μια ωραία μορφή εκδίκησης για το παλιό πολιτικό σύστημα ή και μια καλή αφορμή να τιμωρήσει το ΠΑΣΟΚ ή την ΝΔ από τον τηλεαστέρα κεντρώο.

Η αλήθεια είναι πως δεν σωτηριολόγησε, ούτε υποσχέθηκε τίποτε.

Τώρα όμως, που φτιάχνονται οι νέες ισορροπίες, κόμματα σαν του Λεβέντη, θα δοκιμαστούν σκληρά. Νέοι και πιο ρευστοί σχηματισμοί θα πάρουν την θέση τους. Αυτό ο πρόεδρος το ξέρει καλά. Εξ ου και η ελεγχόμενη έξοδός του που θα ολοκληρωθεί με τις εκλογές.