Ο Σίλβιο είναι εδώ
Η επανεμφάνιση ενός παλιού μας γνώριμου
Με το σημερινό μας σημείωμα θα φύγουμε λίγο από την ελληνική σκηνή και θα μεταφερθούμε γειτονικά, στην διπλανή Ιταλία.
Τον προσεχή Μάρτιο, πιθανώς θα έχουμε εκλογές εδώ. Η είδηση όμως δεν είναι αυτή.
Σε μια κοινωνία που διαιρείται βάναυσα πια σε Νότο και Βορρά και με εξουθενωμένο τον κόσμο της εργασίας και του πρεκαριάτου (επισφαλείς και ευέλικτοι), στο παράδειγμα της Ιταλίας συνοψίζεται όλη η αμηχανία της Αριστεράς. Όλη η ρευστή και θυμωμένη αντιπολιτική καταιγίδα που γέννησε το αλλοπρόσαλλο και επικίνδυνο Κίνημα των 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο.
Και κάτι ακόμη χειρότερο: την σύζευξή των ακροδεξιών της Λέγκας του Βορρά και της Φόρτσα Ιτάλια.
Κι εδώ πάμε στο ζουμί των εξελίξεων. Εγγυητής της κανονικότητας και ρυθμιστής του παραπάνω εξωφρενικού παντρέματος εμφανίζεται ένας παλιός γνώριμος όλων. Με πιο πυκνά μαλλιά, πιθανώς από εμφύτευση. Με τα ίδια κομψά κοστούμια. Με τον ίδιο πάντα καιροσκοπισμό και μακιαβελισμό, η επιστροφή του 81χρονου Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι γεγονός.
Ο ηγέτης που μετασχημάτισε την Ιταλία. Που θεσμοποίησε τον κυνισμό. Που κανονικοποίησε την λιτότητα είναι ξανά εδώ.
Τι έφταιξε και τον χειροκροτούν ακόμη; Τι κύκλος έμεινε ημιτελής και η Ιταλία βλέπει πάλι με συμπάθεια τον πληθωρικό ολιγάρχη;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και προφανώς μελαγχολικά. Ο Σίλβιο υπήρξε ένα μοντέλο κυβερνήτη που αποτύπωνε για χρόνια μια νέα αντιδραστικού τύπου ποιοτική τομή.
Τα τραύματα στην Ιταλία είναι ακόμη εμφανή. Κανείς δεν υπήρξε πιο επιδραστικός από αυτόν. Ο Σορεντίνο το έχει αποτυπώσει στο έπος «La Grande Bellezza». O Παόλο ντι Πάολο στο μυθιστόρημα «Πού ήσασταν όλοι».
Κι όμως σαν να μην πέρασε μια μέρα, ο Καβαλιέρε εμφανίζεται σήμερα ως Μεσσίας, παρά τις δικαστικές του περιπέτειες. Ακόμη κι αν δεν κατέβει ο ίδιος, το ρεύμα του μοιάζει συμπαγές και νικηφόρο σε μια Ιταλία που κινείται μεταξύ τραπεζικού σοκ και φτωχοποίησης.
Το παράδειγμά του, μάλλον έρχεται να επιβεβαιώσει πως κάτι δεν πήγε καθόλου καλά στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια, τι πήγε πολύ καλά για όσους απεργάζονται την συμπίεση του κεκτημένου της και την φτωχοποίηση των λαών της.