Γιατί τότε; Μα γιατί τότε, η χώρα παίρνει εξιτήριο αγορών και μνημονίου. Προσοχή: όχι επιτήρησης. Κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν και έξοδο από το ευρώ, στην κατάσταση που είναι η χώρα.

Σε μια αποστροφή της ομιλίας του ο Πρωθυπουργός, στην Βουλή, συμπύκνωσε όλη την λογική των επόμενων ημερών:

“Εμάς επέλεξε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, όχι εσάς”. Η κρίση βέβαια, είναι άλλο πράγμα από τα μνημόνια. Ανεξάρτητα αν τα τελευταία την επιτείνουν εις βάρος του λαού.

Η κυβέρνηση θα πάει μέρα την μέρα. Μια λογική σκληρού ροκ όπου θα εναλλάσσεται η επιδοματική λογική, οι τομές με την σκληρή επίθεση. Σε αυτό το τελευταίο, δεν θα στοχοποιηθούν μόνον πρόσωπα από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Το σκληρό πρέσινγκ θα έχει ως βάση του μια νέα αντιδεξιά ρητορεία όπου θα στριμώχνεται ο μέσος προοδευτικός πολίτης να στοιχηθεί με τον αριστερό- δημοκρατικό πόλο.

Σε αυτή την λογική διευκολύνουν οι πολύ δεξιές φωνές από την απέναντι όχθη. Η ομιλία Σαμαρά στο 11ο συνέδριο της ΝΔ ήταν ό, τι πρέπει για να προσδώσει συνεκτικότητα σε ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση.

Αυτός όμως που θα ρυθμίσει το τοπίο, είναι πέραν των αναποφάσιστων και της δεξαμενής του ΟΧΙ, το Κίνημα Αλλαγής.

Μια αυτοδυναμία ΝΔ θα το διευκόλυνε. Μια απλή πλειοψηφία θα το βάλει σε μπελάδες.

Προφανώς, η στρατηγική του πρέπει να προδιαγραφεί στο συνέδριό του. Θα πιέσουν εξάλλου αυτοί που καλοβλέπουν μια σύμπραξη με την ΝΔ. Δεν θα πιέσουν αυτοί που ξέρουν πως το ΠΑΣΟΚ και ο νέος φορέας πρέπει να τραβήξει τον μοναχικό του δρόμο, μακριά από σειρήνες.

Αυτό που έχει όμως σημασία είναι πώς θα κινηθεί η ΝΔ; Μακριά από τον λαϊκό κόσμο, με φρασεολογία ΜΚΟ ή με επιστροφή και λουτρό πλήθους στις παραδοσιακές κοινωνικές κατηγορίες που την επιλέγουν;

Μια μοντέρνα ρητορική είναι ελκυστική για τον κόσμο των start up αλλά όχι καθοριστική για την νίκη.

Όσο δε, ο Αλέξης Τσίπρας θα ξεδιπλώνει την νέα στρατηγική του, το παιχνίδι θα δυσκολεύει για τον Κυριάκο. Χονδρικά, ο Τσίπρας έχει σπάσει την διακυβέρνησή του στα εξής κομμάτια:

Διαπραγμάτευση και ρήξη εντός ευρώ. Συνθηκολόγηση και επίπονη ενηλικίωση. Κανονικότητα. Και άθροισμα τομών και παροχών που θα διαμορφώνουν μια αριστερή νομολογία που θα μπετονάρει τμήμα των φτωχών.

Ας μην ξεχνάμε πως ο Τσίπρας έχει το πλεονέκτημα αφού πολλοί ξεχνούν συχνά πως κρατά τα κλειδιά του κράτους.

Εξάλλου, ο έλλην πολίτης δύσκολα μετακινείται από την τελευταία του απόφαση, όπως συνηθίζει να λέει πεπειραμένος παράγοντας της μεταπολιτευτικής σκηνής. Εκτός κι αν βρίσκεται ήδη αλλού…