Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, μαζικό και σαφές στο ιδεολογικό του στίγμα, αποτελεί το νέο αγαπημένο θέμα της λαχανιασμένης έντυπης δημοσιογραφίας και της επιπόλαιης ηλεκτρονικής.

Το πάλαι ποτέ πατριωτικό τόξο, που για χρόνια στεγαζόταν σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με αιχμή τα εθνικά θέματα του 90, επανέκαμψε με νέους κονφερασιέ αλλά με την παλιά βαρβάτη λεοντή. Σαφές το πλαίσιο των αιτημάτων, η σκληρή γραμμή στην ονοματοδοσία και μια λογική πως το όνομα του κράτους που προέκυψε από την βάναυση δυτική παρέμβαση και ενθάρρυνση διάλυσης της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, είναι θέμα που αφορά μόνον εμάς. Με το πρόσθετο επιχείρημα πως καβάλα στο ΝΑΤΟϊκό άλογο, είναι στο χέρι μας να ανακατεύουμε την ονοματοδοσία, τον αλυτρωτισμό του συντάγματος των Σκοπίων και μια αόρατη λογική, αρεστή σε μεταμεσυνύχτιους κύκλους εθνικιστών, πως απειλείται ένα εδαφικό μέρος μας από την ΠΓΔΜ.

Οι βαρβάτοι πατριώτες, που μυξόκλαιγαν μην τυχόν μας βγάλει από την ΕΕ ο μπολσεβίκος Τσίπρας, οι λιμοκοντόροι που παπαγαλίζουν τον Παύλο Μελά αλλά μούγκα στην στρούγκα στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου, οι νοικοκυραίοι που δίνουν τα διαμερισματάκια τους με Airbnb, μαζεύτηκαν πλάι σε ακροδεξιούς εγκληματίες που κάψαν και βεβήλωσαν, παπαδαριό και χούλιγκαν επιδοτούμενους για να πούν σθεναρά πως θα προστατέψουν την Μακεδονία μας από βαρβάρους και γυφτοσκοπιανούς. Μεσίτες του μπατριωτισμού, που μόλις σφυρίξει το Αμέρικα ή το ΝΑΤΟ θα τρέξουν στο αντίσκηνο του Μητσοτάκη, κάτι βλαμμένοι που νομίζουν πως είναι Πινοσέτ, συν πολύς πεπλανημένος κόσμος που δεν έχει πληροφορία ή το χειρότερο: νομίζει πως η πληροφορία που έχει είναι η σωστή.

Πολλή σοβαρή υπόθεση ο Πατριωτισμός για να την αφήσουμε στα χέρια πατριδοκάπηλων.

Σήμερα όντως ο Αμερικάνικος Παράγοντας πιέζει να μπει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Βλέπει εξάλλου τα Βαλκάνια ως πλατφόρμα απόκρουσης της Ρωσίας. Επόμενος στόχος θα είναι η Σερβία. Για να γίνει αυτό πρέπει να λυθεί το θέμα του ονόματος με την Ελλάδα. Η στιγμή είναι η προνομιακή και λόγω ηγεσίας των Σκοπίων. Εδώ σημειώστε: Και οι σκοπιανοί έχουν εθνικιστές. Δεν είναι αθώες περιστερές. Η σύνθετη ονομασία μοιάζει να είναι η σωστή λύση, μακριά από το σκέτο Μακεδονία που είναι έτσι κι αλλιώς ανιστόρητο.

Το συλλαλητήριο όμως από την άλλη είναι κάτι διαφορετικό. Απλώς υπενθύμισε πως, αν απέτυχε τα προηγούμενα δύο χρόνια να διαμορφωθεί κίνημα της γραβάτας από συντεχνίες και κάτι αναβιώσεις ρετρό τελετουργιών του τελειωμένου διαιρετικού Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο, είναι η σειρά των μπατριωτών να λάβουν θέση για να σφυροκοπήσουν τους μπροδότες της χώρας. Μόνον που αυτή η δεξαμενή είναι γνωστή, κινείται χρόνια τώρα στα δεξιά του τόξου, ψηφίζει από ΝΔ μέχρι ΧΑ. Βγάζει το Μακελειό τρίτη εφημερίδα ημερήσια – την ίδια ώρα που οι δημοσιογράφοι των κανονικών εφημερίδων γύρω κάνουν τους παράγοντες και δεν τους διαβάζουν ούτε οι συνάδελφοί τους.

Η ΝΔ χρεώνεται την υποστήριξη αυτού του συλλαλητηρίου έστω και συρόμενη. Δεν ήταν δικό της αλλά του προσέφερε έστω ετεροχρονισμένα την θεσμική καλυψη. Μαζί νομιμοποίησε όλες τις ακροδεξιές παραβατικές συμπεριφορές, αφού δεν τις καταδίκασε όπως συνήθως κάνει στις ρουβικώνειες επελάσεις.

Το συλλαλητήριο δεν θα βγάλει όμως κόμμα. Δεν θα ιδρύσει πόλο, με αρχηγό τον Φράγκο δεν θα αποτελέσει το υπέδαφος μιας νέας πολιτικής δύναμης. Οι ομιλίες ναι μεν στα δεξιά του τόξου, οριοθετημένες όμως εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ, εντός μιας γεωγραφικής και υλικής κανονικότητας που δεν αποτελεί ρήγμα αλλά μάλλον μελαγχολική διατύπωση ενός εθνοκεντρισμού δεκαετίας '90, με ολίγο από παραγοντισμό και φολκλόρ.

Τώρα, νέο κόμμα δεν έχει. Με την απλή αναλογική ίσως, πιο μετά, αλλά αυτό θα προϋποθέτει και το τέλος του Μητσοτάκη και άλλα επίσης πράγματα.