Εντελώς Irrelevant
O Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας καταγράψει 15 χρόνια στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και 4,5 χρόνια στο Μέγαρο Μαξίμου είναι το αντίπαλον δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη, που περνά την πιο δύσκολη περίοδο της πρωθυπουργικής του θητείας
Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο Mega αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς ήταν η πρώτη του μετά το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο αποτέλεσε τομή στον πολιτικό χρόνο.
O Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας καταγράψει 15 χρόνια στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και 4,5 χρόνια στο Μέγαρο Μαξίμου είναι το αντίπαλον δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη, που περνά την πιο δύσκολη περίοδο της πρωθυπουργικής του θητείας. Η εμπειρία του είναι εμφανής, οι απαντήσεις καλά προετοιμασμένες και ήταν προφανές ότι ήθελε να δείχνει επικριτικός μεν, αλλά ήπιος.
Ενώ αυτά τα κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας έδειχνε εκτός εποχής. Ενώ στο κέντρο της συζήτησης έχουν βρεθεί με αφορμή τα Τέμπη οι μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν στον δημόσιο τομέα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει να εισφέρει κάτι.
Θυμήθηκα έναν λομπίστα στη Washington που πριν από χρόνια μου εξηγούσε πως οι Δημοκρατικοί βρέθηκαν εκτός παιχνιδιού στην Πολιτεία του. Σε μια περίοδο που το κεντρικό διακύβευμα ήταν η οικιστική ανάπτυξη οι υποψήφιοι του κόμματος μιλούσαν για αύξηση των φόρων και φιλοπεριβαλλοντικούς νόμους που περιόριζαν μεγάλα οικοδομικά projects και τα ωθούσαν σε διπλανή Πολιτεία. Σε λίγα χρόνια οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι βρέθηκαν εκτός παιχνιδιού και όλο το πολιτικό ενδιαφέρον στράφηκε στους προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών. Τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορώ να θυμηθώ ποια ήταν η πολιτεία θυμάμαι όμως το επίθετο που χρησιμοποίησε ο συνομιλητής μου: οι Δημοκρατικοί είχαν καταστεί irrelevant.
Κάπως έτσι ο πολιτικός που τις περασμένες δεκαετίες εξέφρασε το νέο στην ελληνική πολιτική σκηνή και εκτόξευσε το κόμμα του μέσα σε λίγα χρόνια από το 4% στο 36% φαίνεται να βγαίνει σήμερα εκτός εποχής. Μοιραία γίνεται η σύγκριση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος από το δυστύχημα και μετά έχει ορίσει νέο υπουργό, επιτροπή εμπειρογνωμόνων και προσωρινές διοικήσεις στις σχετιζόμενες εταιρείες, έχει ζητήσει τη συνδρομή της Ευρώπης και έχει ανακοινώσει ένα σχέδιο για την άμεση επανεκκίνηση του Σιδηροδρόμου. Πατά σε μια παράδοση που θέλει τη Νέα Δημοκρατία να έχει βάλει σε τάξη μια σειρά από αρκτικόλεξα, ΟΤΕ, ΟΑ, ΔΕΗ, ΕΦΚΑ, αλλά και στον τρόπο με τον οποίον λειτούργησε το κράτος στην πανδημία.
Κι ενώ η συζήτηση στρέφεται στο μέλλον του ΟΣΕ, αλλά και γενικότερα στον δημόσιο τομέα. Στον τρόπο με τον οποίο αυτός θα λειτουργήσει ταχύτερα και αποτελεσματικότερα στα δημόσια έργα, στο πως θα επιλέγεται και αξιολογείται το ανθρώπινο προσωπικό, πως θα αξιοποιούνται οι νέες τεχνολογίες και πως θα περιοριστεί η δυνατότητα των συνδικαλιστών να καθυστερήσουν τις αλλαγές, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να βρίσκονται στον αντίποδα όλων αυτών και να εκπροσωπούν το βαθύ κράτος. Όπως θα έλεγαν στις ΗΠΑ εντελώς irrelevant σε σχέση με την επίλυση των προβλημάτων της χώρας.
*Ο Δημήτρης Σ. Παπαγγελόπουλος είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας και Πολιτικής Διαχείρισης και έχει τον ρόλο του Συντονιστή του Διαγραμματειακού Οργάνου της Νέας Δημοκρατίας
O Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας καταγράψει 15 χρόνια στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και 4,5 χρόνια στο Μέγαρο Μαξίμου είναι το αντίπαλον δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη, που περνά την πιο δύσκολη περίοδο της πρωθυπουργικής του θητείας. Η εμπειρία του είναι εμφανής, οι απαντήσεις καλά προετοιμασμένες και ήταν προφανές ότι ήθελε να δείχνει επικριτικός μεν, αλλά ήπιος.
Ενώ αυτά τα κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας έδειχνε εκτός εποχής. Ενώ στο κέντρο της συζήτησης έχουν βρεθεί με αφορμή τα Τέμπη οι μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν στον δημόσιο τομέα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει να εισφέρει κάτι.
Θυμήθηκα έναν λομπίστα στη Washington που πριν από χρόνια μου εξηγούσε πως οι Δημοκρατικοί βρέθηκαν εκτός παιχνιδιού στην Πολιτεία του. Σε μια περίοδο που το κεντρικό διακύβευμα ήταν η οικιστική ανάπτυξη οι υποψήφιοι του κόμματος μιλούσαν για αύξηση των φόρων και φιλοπεριβαλλοντικούς νόμους που περιόριζαν μεγάλα οικοδομικά projects και τα ωθούσαν σε διπλανή Πολιτεία. Σε λίγα χρόνια οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι βρέθηκαν εκτός παιχνιδιού και όλο το πολιτικό ενδιαφέρον στράφηκε στους προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών. Τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορώ να θυμηθώ ποια ήταν η πολιτεία θυμάμαι όμως το επίθετο που χρησιμοποίησε ο συνομιλητής μου: οι Δημοκρατικοί είχαν καταστεί irrelevant.
Κάπως έτσι ο πολιτικός που τις περασμένες δεκαετίες εξέφρασε το νέο στην ελληνική πολιτική σκηνή και εκτόξευσε το κόμμα του μέσα σε λίγα χρόνια από το 4% στο 36% φαίνεται να βγαίνει σήμερα εκτός εποχής. Μοιραία γίνεται η σύγκριση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος από το δυστύχημα και μετά έχει ορίσει νέο υπουργό, επιτροπή εμπειρογνωμόνων και προσωρινές διοικήσεις στις σχετιζόμενες εταιρείες, έχει ζητήσει τη συνδρομή της Ευρώπης και έχει ανακοινώσει ένα σχέδιο για την άμεση επανεκκίνηση του Σιδηροδρόμου. Πατά σε μια παράδοση που θέλει τη Νέα Δημοκρατία να έχει βάλει σε τάξη μια σειρά από αρκτικόλεξα, ΟΤΕ, ΟΑ, ΔΕΗ, ΕΦΚΑ, αλλά και στον τρόπο με τον οποίον λειτούργησε το κράτος στην πανδημία.
Κι ενώ η συζήτηση στρέφεται στο μέλλον του ΟΣΕ, αλλά και γενικότερα στον δημόσιο τομέα. Στον τρόπο με τον οποίο αυτός θα λειτουργήσει ταχύτερα και αποτελεσματικότερα στα δημόσια έργα, στο πως θα επιλέγεται και αξιολογείται το ανθρώπινο προσωπικό, πως θα αξιοποιούνται οι νέες τεχνολογίες και πως θα περιοριστεί η δυνατότητα των συνδικαλιστών να καθυστερήσουν τις αλλαγές, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να βρίσκονται στον αντίποδα όλων αυτών και να εκπροσωπούν το βαθύ κράτος. Όπως θα έλεγαν στις ΗΠΑ εντελώς irrelevant σε σχέση με την επίλυση των προβλημάτων της χώρας.
*Ο Δημήτρης Σ. Παπαγγελόπουλος είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας και Πολιτικής Διαχείρισης και έχει τον ρόλο του Συντονιστή του Διαγραμματειακού Οργάνου της Νέας Δημοκρατίας
