Πολιτικό αποκαλόκαιρο
Άρθρο γνώμης
Η διαµάχη ανάµεσα σε όσους υποστηρίζουν ότι η ελληνική πολιτική ζωή έχει µπει σε µια νέα εποχή και άλλους που υποστηρίζουν ότι καµία ριζική αλλαγή δεν έχει συντελεστεί ακόµη ξεσπά κάθε χρόνο
Μία από τις µάχες που ξεσπούν κάθε χρόνο τέτοιον καιρό στο ελληνόφωνο Facebook είναι ανάµεσα σε αυτούς που σπεύδουν να ευχηθούν «καλό χειµώνα» και εκείνους που επιµένουν ότι η 1η Σεπτεµβρίου είναι 32 Αυγούστου. Κάπως έτσι είναι και η διαµάχη ανάµεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι η ελληνική πολιτική ζωή έχει µπει σε µια νέα εποχή και άλλους που υποστηρίζουν ότι καµία ριζική αλλαγή δεν έχει συντελεστεί ακόµη. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν αυτοί που µιλούν για αποκαλόκαιρο.
Ας δούµε τι συµβαίνει στη δεύτερη. Στον χώρο του άλλοτε κραταιού ΣΥΡΙΖΑ, η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα έπειτα από 15 χρόνια στην προεδρία ήταν σίγουρα ένα ορόσηµο στην ιστορία του κόµµατος, ενώ ο διάδοχός του ήρθε από το πουθενά για να σαρώσει τα πάντα. Παρά τις αποχωρήσεις και τις αλλαγές που έφερε ο Στέφανος Κασσελάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να είναι στην αξιωµατική αντιπολίτευση και διατήρησε τη 2η θέση στις ευρωεκλογές. Οι δηµοσκοπήσεις του επόµενου διαστήµατος και οι πρωτοβουλίες του προέδρου είναι πιθανό να θέσουν σε αµφισβήτηση και τα δύο. Σε αυτή την περίπτωση θα µπορούµε να µιλάµε για νέα εποχή.
Το ΠΑΣΟΚ δεν πέτυχε στις ευρωεκλογές την αλλαγή εποχής που επιθυµούσε ο Νίκος Ανδρουλάκης, την οποία θα σηµατοδοτούσε η ανάκτηση της 2ης θέσης έπειτα από 12 χρόνια. Μετά την πίεση που ασκήθηκε από κορυφαία στελέχη, άνοιξε την εσωκοµµατική διαδικασία, στην οποία µπήκαν δυναµικά υποψήφιοι που θυµίζουν εποχές Σηµίτη - ΓΑΠ (∆ιαµαντοπούλου, Γερουλάνος), αλλά και ο «ουρανοκατέβατος» Χάρης ∆ούκας, του οποίου η εκλογή θα θέσει σε αµφισβήτηση τη στρατηγική τοποθέτηση που έχει το Κίνηµα σε σχέση µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα ήταν σίγουρα αλλαγή εποχής ή ραψωδίας ΠΑΣΟΚικού έπους, όπως θα έλεγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Το ΚΚΕ και τα κόµµατα του λεγόµενου πατριωτικού χώρου βλέπουν σε άλλες χώρες της Ε.Ε. τα εξωσυστηµικά κόµµατα να θριαµβεύουν, µε πιο πρόσφατο παράδειγµα τις εκλογές στο κρατίδιο της Θουριγγίας, αλλά οι δικές τους επιδόσεις τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις έρευνες κοινής γνώµης είναι µεν ενθαρρυντικές, αλλά δεν σηµατοδοτούν αλλαγή εποχής. Και εδώ αποκαλόκαιρο λοιπόν!
Στη Νέα ∆ηµοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέτυχε τον εκλογικό στόχο στις ευρωεκλογές. Από τότε, όµως, που υπάρχουν δηµοσκοπήσεις σε αυτή τη χώρα είναι η πρώτη φορά που ένα κόµµα διατηρεί δηµοσκοπικό προβάδισµα επί οκτώ συνεχόµενα χρόνια. Από αυτή την άποψη η εποχή δεν δείχνει να έχει αλλάξει. Οι αλλαγές προσώπων στην κυβέρνηση, η επιλογή Τζιτζικώστα για τη θέση του επιτρόπου, η επιλογή νέου Προέδρου ∆ηµοκρατίας, από τον πολιτικό της χώρο, ίσως να είναι ένα δείγµα ότι η κυβέρνηση έχει µπει στο αποκαλόκαιρο της θητείας της.
Οπως η κλιµατική κρίση επηρεάζει την εναλλαγή των εποχών, έτσι και οι αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις είναι πιθανό να παρατείνουν αυτό το πολιτικό αποκαλόκαιρο µέχρι το επόµενο καλοκαίρι.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Ας δούµε τι συµβαίνει στη δεύτερη. Στον χώρο του άλλοτε κραταιού ΣΥΡΙΖΑ, η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα έπειτα από 15 χρόνια στην προεδρία ήταν σίγουρα ένα ορόσηµο στην ιστορία του κόµµατος, ενώ ο διάδοχός του ήρθε από το πουθενά για να σαρώσει τα πάντα. Παρά τις αποχωρήσεις και τις αλλαγές που έφερε ο Στέφανος Κασσελάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να είναι στην αξιωµατική αντιπολίτευση και διατήρησε τη 2η θέση στις ευρωεκλογές. Οι δηµοσκοπήσεις του επόµενου διαστήµατος και οι πρωτοβουλίες του προέδρου είναι πιθανό να θέσουν σε αµφισβήτηση και τα δύο. Σε αυτή την περίπτωση θα µπορούµε να µιλάµε για νέα εποχή.
Το ΠΑΣΟΚ δεν πέτυχε στις ευρωεκλογές την αλλαγή εποχής που επιθυµούσε ο Νίκος Ανδρουλάκης, την οποία θα σηµατοδοτούσε η ανάκτηση της 2ης θέσης έπειτα από 12 χρόνια. Μετά την πίεση που ασκήθηκε από κορυφαία στελέχη, άνοιξε την εσωκοµµατική διαδικασία, στην οποία µπήκαν δυναµικά υποψήφιοι που θυµίζουν εποχές Σηµίτη - ΓΑΠ (∆ιαµαντοπούλου, Γερουλάνος), αλλά και ο «ουρανοκατέβατος» Χάρης ∆ούκας, του οποίου η εκλογή θα θέσει σε αµφισβήτηση τη στρατηγική τοποθέτηση που έχει το Κίνηµα σε σχέση µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα ήταν σίγουρα αλλαγή εποχής ή ραψωδίας ΠΑΣΟΚικού έπους, όπως θα έλεγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Το ΚΚΕ και τα κόµµατα του λεγόµενου πατριωτικού χώρου βλέπουν σε άλλες χώρες της Ε.Ε. τα εξωσυστηµικά κόµµατα να θριαµβεύουν, µε πιο πρόσφατο παράδειγµα τις εκλογές στο κρατίδιο της Θουριγγίας, αλλά οι δικές τους επιδόσεις τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις έρευνες κοινής γνώµης είναι µεν ενθαρρυντικές, αλλά δεν σηµατοδοτούν αλλαγή εποχής. Και εδώ αποκαλόκαιρο λοιπόν!
Στη Νέα ∆ηµοκρατία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέτυχε τον εκλογικό στόχο στις ευρωεκλογές. Από τότε, όµως, που υπάρχουν δηµοσκοπήσεις σε αυτή τη χώρα είναι η πρώτη φορά που ένα κόµµα διατηρεί δηµοσκοπικό προβάδισµα επί οκτώ συνεχόµενα χρόνια. Από αυτή την άποψη η εποχή δεν δείχνει να έχει αλλάξει. Οι αλλαγές προσώπων στην κυβέρνηση, η επιλογή Τζιτζικώστα για τη θέση του επιτρόπου, η επιλογή νέου Προέδρου ∆ηµοκρατίας, από τον πολιτικό της χώρο, ίσως να είναι ένα δείγµα ότι η κυβέρνηση έχει µπει στο αποκαλόκαιρο της θητείας της.
Οπως η κλιµατική κρίση επηρεάζει την εναλλαγή των εποχών, έτσι και οι αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις είναι πιθανό να παρατείνουν αυτό το πολιτικό αποκαλόκαιρο µέχρι το επόµενο καλοκαίρι.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
