Συµµαχίες, συνοχή και ''παιδικές ασθένειες''
Άρθρο γνώμης
Με αφορµή την επέτειο από την ίδρυση της Νέας ∆ηµοκρατίας, πολλά γράφτηκαν για τις κυβερνήσεις τις οποίες σχηµάτισε µέσα σε αυτή την πεντηκονταετία
Με αφορµή την επέτειο από την ίδρυση της Νέας ∆ηµοκρατίας, πολλά γράφτηκαν για τις κυβερνήσεις τις οποίες σχηµάτισε µέσα σε αυτή την πεντηκονταετία. Το κόµµα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραµανλής βρέθηκε στην κυβέρνηση σε πέντε περιόδους, που καλύπτουν σχεδόν τα µισά χρόνια της Γ’ Ελληνικής ∆ηµοκρατίας. Θα µπορούσε να είναι περισσότερα. Αλλά άλλοτε της έλειψαν οι συµµαχίες, άλλοτε η συνοχή στον πολιτικό της χώρο. Αλλωστε, ανά 15 χρόνια η Ν.∆. πετύχαινε νίκη µε εντυπωσιακό ποσοστό (1974, 1989-1990, 2004). Επειτα από καθεµία από τις τρεις νίκες χρειάστηκε να αντιµετωπίσει ένα κόµµα που δηµιουργήθηκε από πρώην βουλευτές της. Στις εκλογές του 1977 ήταν η Εθνική Παράταξη, το 1993 η Πολιτική Ανοιξη και το 2007 ο ΛΑΟΣ. Η έλλειψη συνοχής στον χώρο έφερε το κόµµα στην αντιπολίτευση το 1981, το 1993 και το 2009, ενώ η έλλειψη συµµαχιών στη Βουλή τής στέρησε τη δυνατότητα να µακροηµερεύσει στην κυβέρνηση.
Την περίοδο 1989-1990 ήταν ο εκλογικός νόµος του Μένιου Κουτσόγιωργα και η έλλειψη συµµαχιών που απέτρεπαν τον σχηµατισµό µακρόπνοης κυβέρνησης. Χρειάστηκαν τρεις εκλογές και ένας βουλευτής της ∆Η.ΑΝΑ. για να ορκιστεί πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Το 1993 ήταν η έλλειψη συνοχής που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης και στην εκλογική ήττα, ενώ έναν χρόνο αργότερα η συµµαχία ΠΑΣΟΚ - Πολιτικής Ανοιξης και η εκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας αποσόβησαν τις πρόωρες εκλογές, τις οποίες πιθανότατα θα κέρδιζε ο Μιλτιάδης Εβερτ. Το 2009 η κυβέρνηση Κώστα Καραµανλή, που στηριζόταν σε µόλις 152 βουλευτές, κλήθηκε να αντιµετωπίσει µια παγκόσµια οικονοµική κρίση, ενώ η συνοχή του χώρου είχε πληγεί από την είσοδο στη Βουλή του ΛΑΟΣ. Ο Γιώργος Παπανδρέου, που είχε επικρατήσει στις ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς, εργαλειοποίησε την προεδρική εκλογή, δηλώνοντας ότι δεν θα ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια, προκειµένου να ωθήσει τη χώρα στις κάλπες. Ο Κώστας Καραµανλής, που δεν είχε συµµαχίες, προχώρησε το φθινόπωρο σε πρόωρες εκλογές, για να µην περάσει η χώρα µια καταστροφική παρατεταµένη προεκλογική περίοδο.
Το 2014 η Νέα ∆ηµοκρατία, που συγκυβερνούσε µαζί µε το ΠΑΣΟΚ, είχε ένα νέο κόµµα στα δεξιά της: τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Στις ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς ηττήθηκε ξανά. Αυτήν τη φορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η δεύτερη θητεία Παπούλια ολοκληρώθηκε. Ο Αντώνης Σαµαράς έκανε πρόταση στον Φώτη Κουβέλη, αλλά αυτός αρνήθηκε. Ο Σταύρος ∆ήµας, που προτάθηκε τελικά από Ν.∆. - ΠΑ ΣΟΚ, δεν µπόρεσε να συγκεντρώσει 180 ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ. και η Χ.Α. επιδί ωκαν την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, γι’ αυτό δεν αντιπρότειναν υποψήφιο, και η συνέχεια είναι γνωστή.
Τους επόµενους µήνες ολοκληρώνεται η θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Το Αρθρο 32 του Συντάγµατος έχει πλέον ανα θεωρηθεί. Ετσι, η κατακερµατισµένη αντιπολίτευση δεν µπορεί να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Η Ν.∆. δεν αναζητά τις συµµαχίες, που δεν βρήκε το 1989, το 1994, το 2009 και το 2014. Χρειάζεται, όµως, συνοχή, αυτή που απώλεσε κατά περιόδους στο παρελθόν, ώστε να αποδείξει ότι στη νέα πεντηκονταετία έχει αφήσει πίσω τις νεανικές της ασθένειες.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
Την περίοδο 1989-1990 ήταν ο εκλογικός νόµος του Μένιου Κουτσόγιωργα και η έλλειψη συµµαχιών που απέτρεπαν τον σχηµατισµό µακρόπνοης κυβέρνησης. Χρειάστηκαν τρεις εκλογές και ένας βουλευτής της ∆Η.ΑΝΑ. για να ορκιστεί πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Το 1993 ήταν η έλλειψη συνοχής που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης και στην εκλογική ήττα, ενώ έναν χρόνο αργότερα η συµµαχία ΠΑΣΟΚ - Πολιτικής Ανοιξης και η εκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας αποσόβησαν τις πρόωρες εκλογές, τις οποίες πιθανότατα θα κέρδιζε ο Μιλτιάδης Εβερτ. Το 2009 η κυβέρνηση Κώστα Καραµανλή, που στηριζόταν σε µόλις 152 βουλευτές, κλήθηκε να αντιµετωπίσει µια παγκόσµια οικονοµική κρίση, ενώ η συνοχή του χώρου είχε πληγεί από την είσοδο στη Βουλή του ΛΑΟΣ. Ο Γιώργος Παπανδρέου, που είχε επικρατήσει στις ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς, εργαλειοποίησε την προεδρική εκλογή, δηλώνοντας ότι δεν θα ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια, προκειµένου να ωθήσει τη χώρα στις κάλπες. Ο Κώστας Καραµανλής, που δεν είχε συµµαχίες, προχώρησε το φθινόπωρο σε πρόωρες εκλογές, για να µην περάσει η χώρα µια καταστροφική παρατεταµένη προεκλογική περίοδο.
Το 2014 η Νέα ∆ηµοκρατία, που συγκυβερνούσε µαζί µε το ΠΑΣΟΚ, είχε ένα νέο κόµµα στα δεξιά της: τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Στις ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς ηττήθηκε ξανά. Αυτήν τη φορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η δεύτερη θητεία Παπούλια ολοκληρώθηκε. Ο Αντώνης Σαµαράς έκανε πρόταση στον Φώτη Κουβέλη, αλλά αυτός αρνήθηκε. Ο Σταύρος ∆ήµας, που προτάθηκε τελικά από Ν.∆. - ΠΑ ΣΟΚ, δεν µπόρεσε να συγκεντρώσει 180 ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ. και η Χ.Α. επιδί ωκαν την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, γι’ αυτό δεν αντιπρότειναν υποψήφιο, και η συνέχεια είναι γνωστή.
Τους επόµενους µήνες ολοκληρώνεται η θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Το Αρθρο 32 του Συντάγµατος έχει πλέον ανα θεωρηθεί. Ετσι, η κατακερµατισµένη αντιπολίτευση δεν µπορεί να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Η Ν.∆. δεν αναζητά τις συµµαχίες, που δεν βρήκε το 1989, το 1994, το 2009 και το 2014. Χρειάζεται, όµως, συνοχή, αυτή που απώλεσε κατά περιόδους στο παρελθόν, ώστε να αποδείξει ότι στη νέα πεντηκονταετία έχει αφήσει πίσω τις νεανικές της ασθένειες.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
