Η εποχή Τασούλα και το µεγάλο στοίχηµα
Άρθρο γνώμης
Από το βήµα της Προεδρίας οφείλει να πει στην ελληνική κοινωνία δυσάρεστες αλήθειες, να φωτίσει ελάχιστα προβεβληµένες διαδικασίες και να προβάλει τις αστείρευτες δυνατότητες που δίνει το δηµοκρατικό πολίτευµα
Από τις 13 Μαρτίου 2025 η Γ’ Ελληνική ∆ηµοκρατία πέρασε στην εποχή Τασούλα. Ο Ηπειρώτης πολιτικός είναι πλέον ο 9ος Πρόεδρος της Γ’ Ελληνικής ∆ηµοκρατίας και η θητεία του µπορεί να αποτελέσει την αρχή µιας νέας εποχής, όχι µόνο για τον θεσµό, αλλά και ευρύτερα για τη ∆ηµοκρατία µας. Σίγουρα ο νέος Πρόεδρος δεν έχει την προϋπηρεσία του Κωνσταντίνου Καραµανλή.
Αυτή δεν την είχε κανένας από τους προκατόχους του. ∆εν έχει ούτε την πανεπιστηµιακή καριέρα του Κωνσταντίνου Τσάτσου ή του Προκόπη Παυλόπουλου. Τη διεθνή εµπειρία του Κάρολου Παπούλια ή τη ρητορική δεινότητα του Κωστή Στεφανόπουλου. Ούτε αποτέλεσε η επιλογή του τοµή για τα πολιτικά µας πράγµατα, όπως αυτή του Χρήστου Σαρτζετάκη ή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Σε µια εποχή, όµως, που οι δηµοκρατικοί θεσµοί αµφισβητούνται έντονα, ο νέος Πρόεδρος φαίνεται να κινείται κόντρα στο ρεύµα. ∆εν προέκυψε από κινήµατα και πλατείες, από το TikTok ή από µια πρωτοβουλία τεχνοκρατών. Σε όλη τη θητεία του στο Κοινοβούλιο παρέµεινε στο ίδιο κόµµα. ∆εν είχε καν φραξιονιστική δράση ή συµµετοχή σε εσωκοµµατικές συγκρούσεις. ∆εν χαρακτηρίστηκε ποτέ «φρέσκο πρόσωπο», ούτε trendy. ∆εν ήταν ποτέ ο αγαπηµένος των παραδοσιακών Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης, αλλά ούτε του ∆ιαδικτύου. Τι έκανε αντ’ αυτών; Υπηρέτησε τους θεσµούς.
Αρχικά, θήτευσε δίπλα σε έναν πολιτικό µε µυθιστορηµατική ζωή, τον Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα. Υπηρέτησε την Αυτοδιοίκηση ως δηµοτικός σύµβουλος και δήµαρχος. Την εκτελεστική εξουσία ως ειδικός σύµβουλος στα υπουργεία Οικονοµίας, Εµπορίου και Γεωργίας, ως πρόεδρος του Οργανισµού Προωθήσεως Εξαγωγών, ως υφυπουργός Εθνικής Αµυνας και ως υπουργός Πολιτισµού. Περισσότερο διακρίθηκε στη Βουλή εκπροσωπώντας τα Ιωάννινα επί 25 χρόνια, για ένα διάστηµα ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και ως αναπληρωτής γραµµατέας της Κοινοβουλευτικής Οµάδας του κόµµατός του, αλλά και ως πρόεδρος του think tank της Ν.∆. Και, φυσικά, ως πρόεδρος της Βουλής, αξίωµα στο οποίο εξελέγη τρεις φορές µε ευρύτατες πλειοψηφίες.
Εως σήµερα πέρασε τον περισσότερο καιρό του σε πολύωρες συσκέψεις µε φορείς στην Αθήνα ή σε συζητήσεις µε πολίτες σε γειτονιές της Κηφισιάς ή χωριά της Ηπείρου για απλά και σύνθετα προβλήµατα, αναζητώντας τον αρµόδιο και τον τρόπο για την επίλυσή τους. Στον νέο του ρόλο καλείται να συνθέσει, να ενώσει και να επαναφέρει την εµπιστοσύνη σε αυτούς τους θεσµούς, τους οποίους γνώρισε από τη βάση έως την κορυφή τους. Μπορεί να έχει περιορισµένες εκτελεστικές αρµοδιότητες, αποτελεί όµως το σύµβολο του έθνους και του πολιτεύµατος. Αυτός ο συµβολικός ρόλος είναι ο σπουδαιότερος για τα επόµενα χρόνια. Χωρίς τη σκέψη της επανεκλογής, που θα αποκλειστεί αν υπερψηφιστεί η πρόταση της Ν.∆. στην επόµενη αναθεώρηση, ο Κωνσταντίνος Τασούλας οφείλει να σταθεί πάνω από τις κοµµατικές διαιρέσεις.
Από το βήµα της Προεδρίας οφείλει να πει στην ελληνική κοινωνία δυσάρεστες αλήθειες, να φωτίσει ελάχιστα προβεβληµένες διαδικασίες και να προβάλει τις αστείρευτες δυνατότητες που δίνει το δηµοκρατικό πολίτευµα. Εχοντας βαθιά γνώση της πολιτικής µας Ιστορίας, καλείται να µιλήσει κυρίως για το µέλλον, για τις απαιτήσεις του σύγχρονου κράτους και για τους µεγάλους στόχους, που απαιτούν εθνική οµοψυχία. Γι’ αυτό όσοι υποστηρίζουµε το πολίτευµα δεν µπορούµε παρά να ευχηθούµε στον Πρόεδρο καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Αυτή δεν την είχε κανένας από τους προκατόχους του. ∆εν έχει ούτε την πανεπιστηµιακή καριέρα του Κωνσταντίνου Τσάτσου ή του Προκόπη Παυλόπουλου. Τη διεθνή εµπειρία του Κάρολου Παπούλια ή τη ρητορική δεινότητα του Κωστή Στεφανόπουλου. Ούτε αποτέλεσε η επιλογή του τοµή για τα πολιτικά µας πράγµατα, όπως αυτή του Χρήστου Σαρτζετάκη ή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Σε µια εποχή, όµως, που οι δηµοκρατικοί θεσµοί αµφισβητούνται έντονα, ο νέος Πρόεδρος φαίνεται να κινείται κόντρα στο ρεύµα. ∆εν προέκυψε από κινήµατα και πλατείες, από το TikTok ή από µια πρωτοβουλία τεχνοκρατών. Σε όλη τη θητεία του στο Κοινοβούλιο παρέµεινε στο ίδιο κόµµα. ∆εν είχε καν φραξιονιστική δράση ή συµµετοχή σε εσωκοµµατικές συγκρούσεις. ∆εν χαρακτηρίστηκε ποτέ «φρέσκο πρόσωπο», ούτε trendy. ∆εν ήταν ποτέ ο αγαπηµένος των παραδοσιακών Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης, αλλά ούτε του ∆ιαδικτύου. Τι έκανε αντ’ αυτών; Υπηρέτησε τους θεσµούς.
Αρχικά, θήτευσε δίπλα σε έναν πολιτικό µε µυθιστορηµατική ζωή, τον Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα. Υπηρέτησε την Αυτοδιοίκηση ως δηµοτικός σύµβουλος και δήµαρχος. Την εκτελεστική εξουσία ως ειδικός σύµβουλος στα υπουργεία Οικονοµίας, Εµπορίου και Γεωργίας, ως πρόεδρος του Οργανισµού Προωθήσεως Εξαγωγών, ως υφυπουργός Εθνικής Αµυνας και ως υπουργός Πολιτισµού. Περισσότερο διακρίθηκε στη Βουλή εκπροσωπώντας τα Ιωάννινα επί 25 χρόνια, για ένα διάστηµα ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και ως αναπληρωτής γραµµατέας της Κοινοβουλευτικής Οµάδας του κόµµατός του, αλλά και ως πρόεδρος του think tank της Ν.∆. Και, φυσικά, ως πρόεδρος της Βουλής, αξίωµα στο οποίο εξελέγη τρεις φορές µε ευρύτατες πλειοψηφίες.
Εως σήµερα πέρασε τον περισσότερο καιρό του σε πολύωρες συσκέψεις µε φορείς στην Αθήνα ή σε συζητήσεις µε πολίτες σε γειτονιές της Κηφισιάς ή χωριά της Ηπείρου για απλά και σύνθετα προβλήµατα, αναζητώντας τον αρµόδιο και τον τρόπο για την επίλυσή τους. Στον νέο του ρόλο καλείται να συνθέσει, να ενώσει και να επαναφέρει την εµπιστοσύνη σε αυτούς τους θεσµούς, τους οποίους γνώρισε από τη βάση έως την κορυφή τους. Μπορεί να έχει περιορισµένες εκτελεστικές αρµοδιότητες, αποτελεί όµως το σύµβολο του έθνους και του πολιτεύµατος. Αυτός ο συµβολικός ρόλος είναι ο σπουδαιότερος για τα επόµενα χρόνια. Χωρίς τη σκέψη της επανεκλογής, που θα αποκλειστεί αν υπερψηφιστεί η πρόταση της Ν.∆. στην επόµενη αναθεώρηση, ο Κωνσταντίνος Τασούλας οφείλει να σταθεί πάνω από τις κοµµατικές διαιρέσεις.
Από το βήµα της Προεδρίας οφείλει να πει στην ελληνική κοινωνία δυσάρεστες αλήθειες, να φωτίσει ελάχιστα προβεβληµένες διαδικασίες και να προβάλει τις αστείρευτες δυνατότητες που δίνει το δηµοκρατικό πολίτευµα. Εχοντας βαθιά γνώση της πολιτικής µας Ιστορίας, καλείται να µιλήσει κυρίως για το µέλλον, για τις απαιτήσεις του σύγχρονου κράτους και για τους µεγάλους στόχους, που απαιτούν εθνική οµοψυχία. Γι’ αυτό όσοι υποστηρίζουµε το πολίτευµα δεν µπορούµε παρά να ευχηθούµε στον Πρόεδρο καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
