Πολιτικά κόµµατα σε κυνήγι χρυσού
Άρθρο γνώμης
Η πρόσφατη πολιτική µας ιστορία έχει να επιδείξει πολύ διαφορετικές εξελίξεις σε τέτοιες µάχες χαρακωµάτων και… κοιτασµάτων
Oι περίοδοι αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού θυµίζουν το κυνήγι χρυσού, µε τα πολιτικά κόµµατα στον ρόλο του χρυσοθήρα. Σύµφωνα µε τα ευρήµατα των δηµοσκοπήσεων, κοιτάσµατα χρυσού είναι τα εκλογικά κοινά που βρίσκονται σε αναζήτηση πολιτικής στέγης. Στο υπέδαφος της Ελλάδας ένα τέτοιο κοίτασµα υπάρχει στα αριστερά του πολιτικού φάσµατος, εκεί όπου από το 2012 µέχρι το 2019 κυριαρχούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, µε επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα. Από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ έχουν προκύψει πέντε κόµµατα: η ΛΑΕΑΑ, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25, η Νέα Αριστερά και το Κίνηµα ∆ηµοκρατίας, που διεκδικούν το µεγαλύτερο µέρος του χρυσού.
Παρόν στην αναζήτηση δηλώνει και το ΠΑΣΟΚ, έχοντας πάρει µε µεταγραφή δύο βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα δεύτερο κοίτασµα υπάρχει και στα δεξιά του φάσµατος, που άρχισε να αναπτύσσεται από το 2011, όταν Ν.∆., ΛΑΟΣ (κυρίως) και ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να συµµετάσχουν στην κυβέρνηση Παπαδήµου.Αρχικά ήταν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή που αξιοποίησαν αυτό το κοίτασµα, τους οποίους διαδέχτηκαν η Ελληνική Λύση, οι «Σπαρτιάτες», η «Νίκη» και εσχάτως η Φωνή Λογικής. Τις τελευταίες ηµέρες, σε µια σειρά δηµοσκοπήσεων που δηµοσιεύτηκαν όλοι οι επίδοξοι χρυσοθήρες είχαν φτωχή συγκοµιδή πλην δύο. Ολα τα κόµµατα είδαν τα ποσοστά τους να µειώνονται, εκτός από την Πλεύση Ελευθερίας και τη «Νίκη». Η δεύτερη λόγω του συµβάντος της Πινακοθήκης, που την ενίσχυσε στο δεύτερο κοίτασµα, η πρώτη λόγω της ικανότητας της Ζωής Κωνσταντοπούλου µε βατήρα τα Τέµπη να αντλεί και από τα δύο κοιτάσµατα.
Αυτή η τάση δεν προδικάζει όµως την πορεία των επόµενων µηνών. Η πρόσφατη πολιτική µας ιστορία έχει να επιδείξει πολύ διαφορετικές εξελίξεις σε τέτοιες µάχες χαρακωµάτων και… κοιτασµάτων. Το 2009 ο ΓΑΠ επικράτησε συντριπτικά του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντροαριστερά. Ο πρώτος έγινε πρωθυπουργός, αλλά ο τότε πρόεδρος του Συνασπισµού παρέµεινε ζωντανός για τις επόµενες µάχες. Το 2012 ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να επικρατήσει τόσο του Ευάγγελου Βενιζέλου όσο και του Φώτη Κουβέλη και να καταλάβει κοµβική θέση στο κοίτασµα, που κράτησε επί µία δεκαετία. Στα δεξιά, την ίδια περίοδο, οι ΑΝ.ΕΛ., παρά τη συρρίκνωσή τους, κατόρθωσαν να µείνουν ζωντανοί στις δύο εκλογές του 2015 και να συγκυβερνήσουν µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Γ' Ελληνικής ∆ηµοκρατίας όµως κανείς δεν µπόρεσε να αµφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της Ν.∆. στο δεξιό ηµισφαίριο. Η έκβαση αυτών των µαχών έχει να κάνει κυρίως µε τη συγκυρία και την ικανότητα του αρχηγού κάθε κόµµατος να την αξιοποιήσει ή όχι. Το 2012, το 2015, το 2019 και το 2023 η διεξαγωγή των πρώτων εκλογών καθόρισε και την έκβαση των δεύτερων. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι δηµοσκοπήσεις έπαιξαν αυτόν τον ρόλο ή, για να είµαστε πιο ακριβείς, η δηµοσιοποίηση των αποτελεσµάτων τους.
Οι αµφιταλαντευόµενοι ψηφοφόροι συχνά επέλεξαν µε κριτήριο την επικράτηση ή την επιβίωση ενός ηγέτη. Αλλες φορές για το µπόνους των εδρών και άλλες για το πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Αλλες από φόβο, άλλες από προσδοκία. Στις περιόδους που όλοι ψάχνουν για χρυσό η πιο επικερδής επιχείρηση δεν είναι αυτών που πωλούν χρυσό, αλλά αυτών που πουλάνε φτυάρια.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Παρόν στην αναζήτηση δηλώνει και το ΠΑΣΟΚ, έχοντας πάρει µε µεταγραφή δύο βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα δεύτερο κοίτασµα υπάρχει και στα δεξιά του φάσµατος, που άρχισε να αναπτύσσεται από το 2011, όταν Ν.∆., ΛΑΟΣ (κυρίως) και ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να συµµετάσχουν στην κυβέρνηση Παπαδήµου.Αρχικά ήταν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή που αξιοποίησαν αυτό το κοίτασµα, τους οποίους διαδέχτηκαν η Ελληνική Λύση, οι «Σπαρτιάτες», η «Νίκη» και εσχάτως η Φωνή Λογικής. Τις τελευταίες ηµέρες, σε µια σειρά δηµοσκοπήσεων που δηµοσιεύτηκαν όλοι οι επίδοξοι χρυσοθήρες είχαν φτωχή συγκοµιδή πλην δύο. Ολα τα κόµµατα είδαν τα ποσοστά τους να µειώνονται, εκτός από την Πλεύση Ελευθερίας και τη «Νίκη». Η δεύτερη λόγω του συµβάντος της Πινακοθήκης, που την ενίσχυσε στο δεύτερο κοίτασµα, η πρώτη λόγω της ικανότητας της Ζωής Κωνσταντοπούλου µε βατήρα τα Τέµπη να αντλεί και από τα δύο κοιτάσµατα.
Αυτή η τάση δεν προδικάζει όµως την πορεία των επόµενων µηνών. Η πρόσφατη πολιτική µας ιστορία έχει να επιδείξει πολύ διαφορετικές εξελίξεις σε τέτοιες µάχες χαρακωµάτων και… κοιτασµάτων. Το 2009 ο ΓΑΠ επικράτησε συντριπτικά του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντροαριστερά. Ο πρώτος έγινε πρωθυπουργός, αλλά ο τότε πρόεδρος του Συνασπισµού παρέµεινε ζωντανός για τις επόµενες µάχες. Το 2012 ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να επικρατήσει τόσο του Ευάγγελου Βενιζέλου όσο και του Φώτη Κουβέλη και να καταλάβει κοµβική θέση στο κοίτασµα, που κράτησε επί µία δεκαετία. Στα δεξιά, την ίδια περίοδο, οι ΑΝ.ΕΛ., παρά τη συρρίκνωσή τους, κατόρθωσαν να µείνουν ζωντανοί στις δύο εκλογές του 2015 και να συγκυβερνήσουν µε τον ΣΥΡΙΖΑ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Γ' Ελληνικής ∆ηµοκρατίας όµως κανείς δεν µπόρεσε να αµφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της Ν.∆. στο δεξιό ηµισφαίριο. Η έκβαση αυτών των µαχών έχει να κάνει κυρίως µε τη συγκυρία και την ικανότητα του αρχηγού κάθε κόµµατος να την αξιοποιήσει ή όχι. Το 2012, το 2015, το 2019 και το 2023 η διεξαγωγή των πρώτων εκλογών καθόρισε και την έκβαση των δεύτερων. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι δηµοσκοπήσεις έπαιξαν αυτόν τον ρόλο ή, για να είµαστε πιο ακριβείς, η δηµοσιοποίηση των αποτελεσµάτων τους.
Οι αµφιταλαντευόµενοι ψηφοφόροι συχνά επέλεξαν µε κριτήριο την επικράτηση ή την επιβίωση ενός ηγέτη. Αλλες φορές για το µπόνους των εδρών και άλλες για το πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Αλλες από φόβο, άλλες από προσδοκία. Στις περιόδους που όλοι ψάχνουν για χρυσό η πιο επικερδής επιχείρηση δεν είναι αυτών που πωλούν χρυσό, αλλά αυτών που πουλάνε φτυάρια.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
