Νηστεύσαντες και µη νηστεύσαντες

Για να αποδώσουµε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», την ιδέα γι’ αυτό το άρθρο µού την έδωσε ο καθηγητής Μπαµπινιώτης, που διατηρεί µία από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές σελίδες στο Facebook. Εκεί εντόπισα µια ανάρτηση για τις εκκλησιαστικές φράσεις που προέρχονται από τα Ευαγγέλια ή τους ύµνους της Μεγάλης Εβδοµάδας και σώζονται στη σηµερινή ελληνική αυτούσιες ή διασκευασµένες, ενώ συχνά χρησιµοποιούνται και στην πολιτική ζωή. Τη φράση «ανάστα ο Κύριος», που ταιριάζει περισσότερο µε τα εγχώρια, αλλά και τα διεθνή πολιτικά πράγµατα, τη βρίσκουµε στο τροπάριο από την «πρώτη Ανάσταση» και δηλώνει κατάσταση έντονου θορύβου, σύγχυση και ανακατωσούρα. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που εξελέγησαν «µετά βαΐων και κλάδων», καλούνται σήµερα να ανέβουν έναν Γολγοθά, λόγω της ακρίβειας, της οικονοµικής αβεβαιότητας που προκάλεσε η εκλογή Trump και των µέτρων που λαµβάνει ο Αµερικανός πρόεδρος. Στα καθ’ ηµάς, οι εκπρόσωποι της εξωσυστηµικής αντιπολίτευσης «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάµηλον», που σηµαίνει πως επικρίνουν ασήµαντα σφάλµατα, ενώ παραβλέπουν βαρύτερα αµαρτήµατα. Θεωρούν, προφανώς, ότι οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης είναι «µωραί παρθένοι», µη προνοητικοί και απροετοίµαστοι, και ότι µοιραία θα οδηγηθούν «ως πρόβατον επί σφαγήν», φράση που χρησιµοποιούµε για κάποιον που οδηγείται από άλλους σε βέβαιη καταστροφή, χωρίς να το καταλαβαίνει ή να αντιδρά. Αλλωστε, κάποιος εξ αυτών έχει υποστηρίξει πως διαθέτει ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού, συνεπώς κάτι περισσότερο θα γνωρίζει.

Στη ΣΥΡΙΖογενή Αριστερά πολλοί αναµένουν την «άρον άρον» επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα «µετά φανών και λαµπάδων», δηλαδή σε πανηγυρική ατµόσφαιρα. Οχι µόνο την επιστροφή του από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ο χώρος της Αριστεράς θυµίζει σήµερα «κρανίου τόπο» και υπάρχουν πολύ διαφορετικές απόψεις για το πώς έφτασε ως εκεί. Αλλοι λένε «ας όψεται» ο Γιάνης Βαρουφάκης, άλλοι ο Καµµένος και η συνεργασία µαζί του και άλλοι ο Μητσοτάκης, που τους έστειλε στην αντιπολίτευση. Είναι µια φράση που χρησιµοποιείται για κάποιον που θεωρείται υπαίτιος για µια δυσάρεστη κατάσταση. Υπάρχει επίσης µια εκκλησιαστική φράση που ταιριάζει στο ΠΑΣΟΚ των τελευταίων δέκα ετών: «Το µεν πνεύµα πρόθυµον, η δε σαρξ ασθενής». Χρησιµοποιείται γι’ αυτούς που θέλουν, αλλά δεν µπορούν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης σίγουρα προσπαθεί, αλλά υπάρχουν στο στρατόπεδό του κάποιοι που προσφέρουν «αντί του µάννα, χολήν». Φράση που δηλώνει αγνωµοσύνη προς τον ευεργέτη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναφώνησε το προηγούµενο διάστηµα «µνήσθητί µου, Κύριε» ως έκφραση έκπληξης µπροστά στο µέγεθος των κινητοποιήσεων για τα Τέµπη.

Αρχισε να «διαρρηγνύει τα ιµάτιά της», δηλαδή να διαµαρτύρεται έντονα, υποστηρίζοντας το δίκιο της. Αποµάκρυνε από τις τάξεις της όσους «ένιπταν τας χείρας τους» και αποφάσισε να «βάλει τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων», δηλαδή να καταπιαστεί µε τα θέµατα που ενοχλούν και να προετοιµαστεί «διά τον φόβον των Ιουδαίων». Μόνο που η Μεγάλη Εβδοµάδα τελειώνει, η προσέλευση των πιστών στους ναούς θα αραιώσει, όπως και η ενασχόληση των Ελλήνων µε την πολιτική. «Νηστεύσαντες και µη νηστεύσαντες» καλούνται να συµµετάσχουν στο ελληνικό καλοκαίρι. Για τους ιερείς αρχίζει η περίοδος των γάµων και των βαπτίσεων, ενώ και οι πολιτικοί πρωταγωνιστές οφείλουν να αλλάξουν τροπάριο. Μέχρι τότε, Καλή Ανάσταση!