Εάν μπορώ να καταλάβω καλά παρακολουθώντας όσο αντέχω την πολιτική επικαιρότητα στη Νέα Δημοκρατία έχουν αποφασίσει αυτή τη φορά να μην κάνουν το λάθος του «λαϊκισμού». Δηλαδή, να μην κάνουν αυτό που έκανε ο Έβερτ, ο Καραμανλής και πήγε να κάνει να κάνει ο Σαμαράς αλλά τον έκοψαν οι Ευρωπαίοι, που ήταν να διεκδικήσουν τη κοινωνική δυσαρέσκεια από τις πολιτικές λιτότητας, αλλά να πουν ότι και αυτοί θα φέρουν πολιτικές ακόμη πιο νεοφιλελεύθερες αλλά θα είναι πιο αποτελεσματικοί.

Κοινώς πιστεύουν ότι εάν βγουν στην ελληνική κοινωνία και πουν: εμείς θα ιδιωτικοποιήσουμε ακόμη περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις από όσες ιδιωτικοποιούνται τώρα, να διαλύσουμε ακόμη περισσότερο το εργατικό δίκαιο, θα καταργήσουμε «κοινωνικά μερίσματα» και άλλες βλακείες, θα σε υποχρεώσουμε να πληρώσεις περισσότερα για την υγεία και την παιδεία από την τσέπη σου και θα κατεβάζουμε ακόμη πιο συχνά τα ΜΑΤ να δέρνουν συνταξιούχους και φοιτητές, θα φθείρουν την κυβέρνηση, θα διευρύνουν το κοινωνικό ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας και θα θριαμβεύσουν στις εκλογές. Κάπου εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά...

Κερδίζει εκλογικά η ΝΔ; Πρώτο κόμμα είναι αυτή τη στιγμή, αλλά χωρίς μεγάλο αέρα. Και όσο αέρα έχει προέρχεται από τη δυσαρέσκεια ενός κόσμου, την κούραση από τη λιτότητα, τη διάψευση από την κυβέρνηση, την υπερφορολόγηση. Αλλά θετική προοπτική δεν δίνει. Ούτε αποτελεί πειστικό αφήγημα το «θα απελευθερώσουμε τις αγορές, την υγιή επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις και στο τέλος θα περισσέψει και κάτι για την κοινωνία». Το 1990 όταν έλεγε ο Κώστας Μητσοτάκης μπορεί και να έπειθε απέναντι σε έναν κόσμο που είχε κουραστεί από τη διαφθορά του ΠΑΣΟΚ, σήμερα ξέρουμε τι σημαίνουν οι «αγορές» και πώς ευθύνονται και για τα σημερινά χάλια.

Ναι αλλά υπάρχει η «μεσαία τάξη» λένε κάποιοι που σήμερα συντρίβεται και αυτή είναι η ραχοκοκαλιά της απεύθυνσης της ΝΔ και η βάση της επιστροφής της στην εξουσία. Και εδώ πάλι μιλάμε για μαγικές εικόνες που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει μια ορισμένη επιλογή πατώντας πάνω στο μνημονιακό κεκτημένο. Τα μέτρα που παίρνει (παραλλαγές αυτών που έπαιρνε και η ΝΔ ας μην κοροϊδευόμαστε) εκ των πραγμάτων χτυπούν κυρίως στρώματα ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων που έχουν έσοδα και τα –συγκριτικά– πιο καλά αμειβόμενα τμήματα μισθωτών και συνταξιούχων, την ώρα που προσπαθεί να διατηρεί στα ίδια τους χαμηλόμισθους και τους φτωχοποιημένους προσφέροντας και κάποιους μποναμάδες κάποιες φορές σαν την 13η σύνταξη πέρσι και το κοινωνικό μέρισμα φέτος.

Και τι έρχεται και απαντάει η ΝΔ; Μειώστε τη φορολογία σε γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους που έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 15.000 ευρώ και κόψτε τις παροχές σε όσους έχουν εισόδημα 300 ή 400 ευρώ το μήνα. Και αυτό το λένε σε μια χώρα όπου έχουμε ακόμη 20% ανεργία, 22 % μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση και το μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών να είναι πολύ κάτω από 1000 ευρώ μεικτές αποδοχές.

Ναι αλλά σε όλες τις δημοσκοπήσεις υπάρχει δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση. Προφανώς γιατί ήταν μια κυβέρνηση που υποσχέθηκε τη ριζική αλλαγή της κατάστασης και τώρα απλώς τη διαχειρίζεται. Και τα μέτρα που παίρνει φέρνουν ακόμη περισσότερη δυσαρέσκεια. Ένα μέρος από αυτή τη δυσαρέσκεια έχει πάει στη ΝΔ και είναι ο λόγος που είναι πρώτο κόμμα σταθερά στις δημοσκοπήσεις. Όμως δύσκολα θα πάει πολύ παραπάνω όταν επί της ουσίας λέει «τα ίδια θα κάναμε και εμείς απλώς πιο αποτελεσματικά».

Ούτε εμπνέει τόσο μεγάλο μέρος στην κοινωνία η επίθεση στα «Εξάρχεια». Γιατί κακά τα ψέματα πρόβλημα έχουν οι κάτοικοι στα Εξάρχεια, οι άλλοι απλώς χαζεύουν στις ειδήσεις και λένε «ευτυχώς δεν μένουμε εκεί». Προφανώς κάποιοι νοικοκυραίοι θέλουν περισσότερη τάξη αλλά είναι γελασμένος όποιος πιστεύει ότι γενικά ο κόσμος θέλει να βλέπει περισσότερη αστυνομία να κυνηγάει πιτσιρικάδες ή απεργούς ή έστω μπάχαλους έξω από το Πολυτεχνείο. Για να μην πω γι’ αυτούς που έλκονται από τη σύγκρουση γιατί εκεί τους σπρώχνει η οργή. Αυτοί που έχουν κάνει τον «Ρουβίκωνα» σύμβολο της «ανομίας» και ζητούν από βήματος Βουλής συλλήψεις έχουν αναλογιστεί γιατί σήμερα αυτή η οργάνωση ελεγχόμενων ακτιβιστικών μπαχάλων μικρής στην πραγματικότητα κλίμακας έχει σήμερα πραγματική δημοφιλία; Η «ανασφάλεια» του πολίτη έχει να κάνει με άλλες μορφές εγκληματικότητας που τις γεννά η φτώχια και οι οποίες δεν αντιμετωπίζονται με τα ΜΑΤ. Και σε αυτά δεν έχουν να πουν πολλά όσοι χτίζουν πολιτικές καριέρες πάνω στο «νόμος και τάξη».

Όποιος νομίζει ότι ο δρόμος για την ακόμη μεγαλύτερη φθορά του Τσίπρα περνάει μέσα από ακόμη περισσότερο νεοφιλελεύθερισμό και αυταρχισμό, ας ετοιμάζεται τουλάχιστον για αυτοδυναμία υπό διακύβευση και παρατεταμένη ρευστότητα ή ακόμη και come-back του ΣΥΡΙΖΑ.

Σημαίνει αυτό ότι δεν απειλείται ο Τσίπρα; Κάθε άλλο! Προσέξτε τον πανικό για τους πλειστηριασμούς. Όσο δεν τους δίνουν οι τράπεζες και οι Ευρωπαίοι τη ρύθμιση για την οριστική προστασία της λαϊκής κατοικίας, τόσο αισθάνονται ότι χάνουν και ότι θα έχει έρθει η ώρα που θα βρεθεί κόσμος πεταμένος στο δρόμο. Και αυτό ξέρουν ότι δεν θα το αντέξουν πολιτικά γιατί τους φέρνει σε σύγκρουση με κοινωνικά στρώματα αλλά και την ίδια την ιδεολογία τους συγκροτεί. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρείται και έχει συνοχή όχι επειδή είναι μεταλλαγμένοι που πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Είναι αριστεροί που αναγκάζονται να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική με την ελπίδα (ή τη φαντασίωση) ότι μπορούν παράλληλα να κάνουν και κάτι διαφορετικό.

Ωστόσο, πώς να κερδίσει η ΝΔ από αυτή την ανοιχτή πληγή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Καλές οι κορώνες στη Βουλή αλλά γιατί π.χ. δεν καταθέτει η ΝΔ πρόταση νόμου για απαγόρευση κάθε πλειστηριασμού μέχρις ενός ορίου; Μήπως γιατί ούτε αυτή τολμάει να κάνει κάτι που θα ενοχλούσε την Τρόικα και τις Τράπεζες; Ούτε βεβαίως πρόκειται να πάνε βουλευτές της ΝΔ να εμποδίζουν πλειστηριασμούς. Μόνο που έτσι απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει και πάλι ανάσες.

Δείτε πώς συζητήθηκε η τροπολογία Κοντονή για την ποινικοποίηση των παρεμβάσεων στους πλειστηριασμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε ότι είχε πραγματικό θέμα με αυτή την απαίτηση των Τροϊκανών. Όμως, και πάλι στη Βουλή η ΝΔ ήταν αμήχανη. Καλές οι ατάκες μέσα στη Βουλή «θέλετε να συλλάβετε το Λαφαζάνη και το Στρατούλη», αλλά όταν επί της ουσίας έχεις πει πριν ότι στηρίζεις την τροπολογία στην ουσία της και δεν είσαι κατά των πλειστηριασμών, τότεδεν κερδίζεις πέραν των ήδη πεπεισμένων.

Ο Τσίπρας μπορεί να μην είναι πρώτος στις επόμενες εκλογές. Όμως όλα δείχνουν ότι δεν θα βγει από το παιχνίδι, αλλά θα συνεχίσει να κάνει πολιτική με αξιώσεις. Πιθανώς χωρίς το βαρίδι που λέγεται Πάνος Καμμένος αλλά με ανοιχτή πρόσκληση για έναν νέο «προοδευτικό πόλο» που στο ΠΑΣΟΚ (ή όπως θα λέγεται τελικά) θα ακούγεται ευχάριστα.

Η μόνη περίπτωση να φθαρεί και να έχει πραγματικές απώλειες από έναν πυρήνα σχέσεων εκπροσώπησης που σήμερα διατηρεί, είναι να υπάρξει κάτι αξιόπιστο στα αριστερά του. Προς το παρόν αυτό δεν υπάρχει λόγω πολυδιάσπασης, υπερμεγέθων εγωισμών, απουσίας προγράμματος, συνδρόμων «απατημένων εραστών» και γενικά μιας αδυναμίας να υπάρξει πραγματικά μια εναλλακτική πρόταση και όχι ένα άθροισμα κραυγών. Μόνο εάν υπάρξει κάτι τέτοιο θα αρχίσει πραγματικά να χάνει τον ύπνο του ο Τσίπρας και όχι επειδή θα τον κατηγορήσει για άλλη μια φορά μια αντιπολίτευση που στην πραγματικότητα θα έκανε ό,τι και αυτός. Και πιθανώς με μικρότερη αποτελεσματικότητα και μεγαλύτερο κόστος.