Με την επέτειο της 25ης Μαρτίου να είναι σε λίγες ημέρες και άρα στο επίκεντρο οι εθνικές παρελάσεις, έχει προκύψει ένα θέμα που, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν, έχει τη δική του ξεχωριστή διάσταση. Το θέμα είναι λοιπόν, αν θα επιτραπεί στις στρατιωτικές μπάντες να παίξουν στις εθνικές παρελάσεις το εμβατήριο «Μακεδονία Ξακουστή» και αν θα τιμωρηθούν ένστολα τμήματα που θα επιχειρήσουν να το τραγουδήσουν.

Το παραπάνω θέμα έχει ένα διπλό συμβολισμό. Ο πρώτος έχει να κάνει με την ιστορική αξία του εμβατηρίου, το οποίο είναι κομμάτι της ιστορίας μας, χιλιοτραγουδισμένο από όλους και καταχωρισμένο στον σκληρό δίσκο της εθνικής μας συνείδησης. Το δεύτερο είναι το δικαίωμά μας να εκφράζουμε ελεύθερα την εθνική μας κληρονομιά, η οποία, ενώ δεν προσβάλλει κανέναν, μονίμως αμφισβητείται.

Ποτέ μα ποτέ στην ιστορία της χώρας μας δεν τέθηκε ζήτημα απαγόρευσης του εμβατηρίου. Αντιθέτως, μεγάλωσαν με αυτό γενιές. Σήμερα ωστόσο αποτελεί και αυτό μια γκρίζα ζώνη των εθνικών μας δικαιωμάτων. Και βεβαίως, κανένας δεν πείθεται από δημόσιες ανακοινώσεις, πως δήθεν δεν απαγορεύεται, εφόσον δεν υπάρχει σε καμία γραπτή οδηγία, αφού όλοι γνωρίζουμε πως στοΝ στρατό υπάρχουν προφορικές διαταγές, που είναι σχεδόν ισοδύναμες. Προφανώς μια τέτοια εντολή θα τιμωρήσει και τον αλεξιπτωτιστή και όχι βεβαίως η παραβίαση των κανόνων ασφαλείας. Ασφαλώς όσοι είναι στον στρατό γνωρίζουν πως το ηθικό των ανδρών δεν είναι θέμα πειθαρχίας, αλλά ιδέας και όταν αυτή ακρωτηριάζεται το αποτέλεσμα είναι προφανώς ελλειμματικό.

Τι άλλαξε τα δεδομένα; Μα φυσικά η συμφωνία των Πρεσπών, η οποία προσπαθεί να μας επιβάλλει έναν διαφορετικό κώδικα εθνικής συμπεριφοράς. Με την ίδια λογική θα αλλάξουν τα βιβλία, αμφισβητούνται τα σήματα, κατοχυρώνεται η ταυτότητα των «Μακεδόνων» σε αυτούς που δεν είναι, εγείρεται ήδη θέμα Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα και άλλα πολλά. Το πιο λυπηρό θέαμα στην κακή παράσταση αυτής της συμφωνίας δεν είναι η ίδια η εντολή της απαγόρευσης. Αλλά αυτοί που την δίνουν. Το πώς μπορούν σε τόσο σύντομο χρόνο να χάσουν τη λάμψη τους τρία αδαμάντινα αστέρια και να υποταχθούν στον συμβιβασμό της πολιτικής περιβολής.

Αυτό όμως δεν αλλάζει τα αισθήματα των Ελλήνων. Αν κάποιοι αποφάσισαν πως οι ένστολοι δε θα τραγουδούν το «Μακεδονία Ξακουστή», ας γνωρίζουν πως θα το κάνουν από μέσα τους. Αλλά και ας σκεφτούν πώς αυτή η χώρα κατάντησε από το Μακεδονία Ξακουστή στη Σιωπή των …Πρεσπών!

*Η Έλενα Ράπτη είναι βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας