Από το Grexit στο Brexit και από το Brexit στο Dexit;
To AfD απασφάλισε, βλέποντας τα δηµοσκοπικά ποσοστά του να εκτοξεύονται
Καθώς βρισκόµαστε ήδη σε τροχιά ευρωεκλογών, η πολιτική αναταραχή λόγω AfD προκαλεί κραδασµούς και δηµιουργεί ρωγµές στην ενότητα της Ε.Ε.
Ποιος θα το περίµενε! Η δαµόκλειος σπάθη του Grexit για την Ελλάδα, στα χρόνια της κρίσης, είχε ένθερµο υποστηρικτή τη Γερµανία. Στο ενδιάµεσο, αντί για το Grexit µάς προέκυψε το Brexit. Και να τώρα που συµβαίνει το αδιανόητο: Η ηγέτις του ακροδεξιού AfD στη Γερµανία, Αλίς Βάιντελ (φωτ.), βρίσκει «απόλυτα σωστή» την επιλογή της Βρετανίας για την έξοδο από την Ε.Ε. µε δηµοψήφισµα. «Θα µπορούσαµε να κάνουµε δηµοψήφισµα για το Dexit - µια έξοδο της Γερµανίας από την Ε.Ε.», είπε η οµοσπονδιακή εκπρόσωπος του AfD στους «Financial Times». «Είναι ένα µοντέλο για τη Γερµανία ότι µπορείς να πάρεις µια κυρίαρχη απόφαση όπως αυτή».
«Υποψιάζοµαι ότι η κυρία Βάιντελ δεν έχει πάει στη Βρετανία για πολλά χρόνια. ∆ιαφορετικά θα ήξερε τι καταστροφή είναι το Brexit - για παράδειγµα στο σύστηµα Υγείας», είπε ο πρόεδρος του Γερµανικού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών (DIW), Marcel Fratzscher, στον «Der Spiegel». Είτε έχει ταξιδέψει η κ. Βάιντελ στη Βρετανία είχε όχι, το AfD εξαπέλυσε δύο «τορπίλες» που προκάλεσαν µεγάλη πολιτική, κοινωνική αναταραχή, αλλά θορύβησαν και τη γερµανική ελίτ. Η πρώτη έχει να κάνει µε τις αποκαλύψεις για µυστικές συναντήσεις του κόµµατος µε οργανώσεις νεοναζί, µε στόχο την εκπόνηση σχεδίου µαζικών απελάσεων µεταναστών, εφόσον βεβαίως το AfD αποκτήσει πρόσβαση στην εξουσία. Η απάντηση ήταν συγκλονιστική: Πάνω από ενάµισι εκατοµµύριο διαδήλωσαν κατά της Ακροδεξιάς το περασµένο Σαββατοκύριακο. Η δεύτερη είναι η έµπνευση της κ. Βάιντελ για µια επαναδιαπραγµάτευση της Γερµανίας µε την Ε.Ε. για τους όρους συνύπαρξης -θυµίζει αυτό κάτι από τα περί «ειδικής σχέσης µε την ΕΟΚ», που ζητούσαν κάποιοι συµπατριώτες µας προ δεκαετιών- και, εάν αυτό το project αποτύχει, τότε η πολιτική λύση να είναι ένα δηµοψήφισµα εξόδου, ένα Brexit αλά γερµανικά, δηλαδή ένα... Dexit.
To AfD απασφάλισε, βλέποντας τα δηµοσκοπικά ποσοστά του να εκτοξεύονται το τελευταίο διάστηµα, ενόψει µάλιστα των επικείµενων ευρωεκλογών. Ολες οι µετρήσεις το εµφανίζουν δεύτερο κόµµα, µετά τους Χριστιανοδηµοκράτες (CDU). Οµως, κάπου χάθηκε το µέτρο και το ξεδίπλωµα των προθέσεων του ακροδεξιού κόµµατος προκάλεσε την αφύπνιση των πολιτικών δυνάµεων, αλλά και των πολιτών, καθώς συνειδητοποιούν την επικίνδυνη τροπή για τη δηµοκρατία και την κοινωνική συνοχή που παίρνουν τα πράγµατα. Ειδικά όµως οι χωρίς περιστροφές δηλώσεις της κ. Βάιντελ για ριζική αναθεώρηση των σχέσεων της Γερµανίας µε την Ε.Ε. -ακρογωνιαίος λίθος µέχρι σήµερα της γερµανικής πολιτικής, υπεράνω όποιας αµφισβήτησης-, προκαλεί αντιδράσεις και εφιαλτικούς συνειρµούς µε το ταραγµένο παρελθόν. Παράλληλα, εγείρεται το ερώτηµα εάν και πώς θα αντιδράσει η επιχειρηµατική ελίτ στις προκλήσεις αυτές. Σύµφωνα µε τον CEO της Deutsche Bank, Christian Sewing, οι επενδυτές «παρακολουθούν τις εξελίξεις µε ανησυχία και διστάζουν να επενδύσουν». Από τα πιο υπεύθυνα χείλη γίνεται η παραδοχή πως οι δηλώσεις της ηγεσίας του AfD ήδη έχουν παρενέργειες στην οικονοµική δραστηριότητα της χώρας, η οποία λόγω κρίσης περνά σκληρή δοκιµασία. Αλλά το πρόβληµα έχει βαθύτερες ρίζες.
Χωρίς περιστροφές το περιγράφει ο επί οκτώ έτη επικεφαλής της Siemens, Τζο Κάιζερ, κάνοντας παραλληλισµό του ανερχόµενου εξτρεµισµού στη Γερµανία µε τη ναζιστική εποχή... Το να δηλώνει πως η οικονοµική και κοινωνική ελίτ δεν πρέπει να επαναλάβει το λάθος του 1933 και να παραµείνει σιωπηλή, µαρτυρεί πολλά για τη σοβαρότητα της κατάστασης: «Ανησυχώ πραγµατικά για τη δηµοκρατία µας... Οποιος ψηφίζει το AfD επιλέγει να χάσει την ευηµερία της χώρας µας και των πολιτών της». Η ευθεία αµφισβήτηση του ρόλου της Γερµανίας στην Ε.Ε. εκ των έσω δίνει, συνεπώς, δραµατικές διαστάσεις σε ό,τι αφορά τον επείγοντα χαρακτήρα για τη δηµιουργία ενός µετώπου ευρύτατου φάσµατος: από τους απλούς πολίτες, από τα θεσµικά όργανα του οµοσπονδιακού κράτους, µέχρι την τοποθέτηση της επιχειρηµατικής ηγεσίας της χώρας, καθώς, εκτός από τις ευρωεκλογές, πολλά θα κριθούν και κατά τη διεξαγωγή τοπικών εκλογών τον προσεχή Σεπτέµβριο στη Σαξονία, τη Θουριγγία και το Βρανδεµβούργο.
Οι εξελίξεις όµως αυτές δεν αφορούν µόνο τη Γερµανία. Καθώς βρισκόµαστε ήδη σε τροχιά ευρωεκλογών, η πολιτική αναταραχή λόγω AfD προκαλεί κραδασµούς και δηµιουργεί ρωγµές στην ενότητα της Ε.Ε. Το AfD, µε το πρόσχηµα του «εθνικού µανδύα», αµφισβητεί τη σηµασία της συνοχής της Ευρώπης σε µια κρίσιµη γεωπολιτικά περίοδο. ∆εν είναι η µόνη πολιτική δύναµη που το επιχειρεί. Η Μαρίν Λεπέν κινείται στην ίδια συχνότητα στη Γαλλία, ενώ ακροδεξιές δυνάµεις φαίνεται να ενισχύονται κυρίως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Οι αντιδράσεις που εκδηλώνονται στη Γερµανία απέναντι στις προκλήσεις του AfD είναι, από την άλλη, ένα ελπιδοφόρο σηµάδι ότι δεν είναι µονοσήµαντη η αδιέξοδη πορεία που προτείνει. Το Dexit, έτσι ή αλλιώς, είναι ένα πολύ δύσκολο πολιτικό εγχείρηµα για να πετύχει, µε πολλά «αν» και «εφόσον». Αλλά για όλους όσοι εφησυχάζουν, ας ρίξουν µια µατιά στο βιβλίο του Αµερικανού νοµπελίστα Λιούις Σίνκλερ «∆εν γίνονται αυτά εδώ». Πολλοί το αναζήτησαν όταν υπέστησαν σοκ από την εκλογή του Ντ. Τραµπ ως προέδρου των ΗΠΑ...
Δημοσιεύθηκε στην Απογευαυματινή της Κυριακής
«Υποψιάζοµαι ότι η κυρία Βάιντελ δεν έχει πάει στη Βρετανία για πολλά χρόνια. ∆ιαφορετικά θα ήξερε τι καταστροφή είναι το Brexit - για παράδειγµα στο σύστηµα Υγείας», είπε ο πρόεδρος του Γερµανικού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών (DIW), Marcel Fratzscher, στον «Der Spiegel». Είτε έχει ταξιδέψει η κ. Βάιντελ στη Βρετανία είχε όχι, το AfD εξαπέλυσε δύο «τορπίλες» που προκάλεσαν µεγάλη πολιτική, κοινωνική αναταραχή, αλλά θορύβησαν και τη γερµανική ελίτ. Η πρώτη έχει να κάνει µε τις αποκαλύψεις για µυστικές συναντήσεις του κόµµατος µε οργανώσεις νεοναζί, µε στόχο την εκπόνηση σχεδίου µαζικών απελάσεων µεταναστών, εφόσον βεβαίως το AfD αποκτήσει πρόσβαση στην εξουσία. Η απάντηση ήταν συγκλονιστική: Πάνω από ενάµισι εκατοµµύριο διαδήλωσαν κατά της Ακροδεξιάς το περασµένο Σαββατοκύριακο. Η δεύτερη είναι η έµπνευση της κ. Βάιντελ για µια επαναδιαπραγµάτευση της Γερµανίας µε την Ε.Ε. για τους όρους συνύπαρξης -θυµίζει αυτό κάτι από τα περί «ειδικής σχέσης µε την ΕΟΚ», που ζητούσαν κάποιοι συµπατριώτες µας προ δεκαετιών- και, εάν αυτό το project αποτύχει, τότε η πολιτική λύση να είναι ένα δηµοψήφισµα εξόδου, ένα Brexit αλά γερµανικά, δηλαδή ένα... Dexit.
To AfD απασφάλισε, βλέποντας τα δηµοσκοπικά ποσοστά του να εκτοξεύονται το τελευταίο διάστηµα, ενόψει µάλιστα των επικείµενων ευρωεκλογών. Ολες οι µετρήσεις το εµφανίζουν δεύτερο κόµµα, µετά τους Χριστιανοδηµοκράτες (CDU). Οµως, κάπου χάθηκε το µέτρο και το ξεδίπλωµα των προθέσεων του ακροδεξιού κόµµατος προκάλεσε την αφύπνιση των πολιτικών δυνάµεων, αλλά και των πολιτών, καθώς συνειδητοποιούν την επικίνδυνη τροπή για τη δηµοκρατία και την κοινωνική συνοχή που παίρνουν τα πράγµατα. Ειδικά όµως οι χωρίς περιστροφές δηλώσεις της κ. Βάιντελ για ριζική αναθεώρηση των σχέσεων της Γερµανίας µε την Ε.Ε. -ακρογωνιαίος λίθος µέχρι σήµερα της γερµανικής πολιτικής, υπεράνω όποιας αµφισβήτησης-, προκαλεί αντιδράσεις και εφιαλτικούς συνειρµούς µε το ταραγµένο παρελθόν. Παράλληλα, εγείρεται το ερώτηµα εάν και πώς θα αντιδράσει η επιχειρηµατική ελίτ στις προκλήσεις αυτές. Σύµφωνα µε τον CEO της Deutsche Bank, Christian Sewing, οι επενδυτές «παρακολουθούν τις εξελίξεις µε ανησυχία και διστάζουν να επενδύσουν». Από τα πιο υπεύθυνα χείλη γίνεται η παραδοχή πως οι δηλώσεις της ηγεσίας του AfD ήδη έχουν παρενέργειες στην οικονοµική δραστηριότητα της χώρας, η οποία λόγω κρίσης περνά σκληρή δοκιµασία. Αλλά το πρόβληµα έχει βαθύτερες ρίζες.
Χωρίς περιστροφές το περιγράφει ο επί οκτώ έτη επικεφαλής της Siemens, Τζο Κάιζερ, κάνοντας παραλληλισµό του ανερχόµενου εξτρεµισµού στη Γερµανία µε τη ναζιστική εποχή... Το να δηλώνει πως η οικονοµική και κοινωνική ελίτ δεν πρέπει να επαναλάβει το λάθος του 1933 και να παραµείνει σιωπηλή, µαρτυρεί πολλά για τη σοβαρότητα της κατάστασης: «Ανησυχώ πραγµατικά για τη δηµοκρατία µας... Οποιος ψηφίζει το AfD επιλέγει να χάσει την ευηµερία της χώρας µας και των πολιτών της». Η ευθεία αµφισβήτηση του ρόλου της Γερµανίας στην Ε.Ε. εκ των έσω δίνει, συνεπώς, δραµατικές διαστάσεις σε ό,τι αφορά τον επείγοντα χαρακτήρα για τη δηµιουργία ενός µετώπου ευρύτατου φάσµατος: από τους απλούς πολίτες, από τα θεσµικά όργανα του οµοσπονδιακού κράτους, µέχρι την τοποθέτηση της επιχειρηµατικής ηγεσίας της χώρας, καθώς, εκτός από τις ευρωεκλογές, πολλά θα κριθούν και κατά τη διεξαγωγή τοπικών εκλογών τον προσεχή Σεπτέµβριο στη Σαξονία, τη Θουριγγία και το Βρανδεµβούργο.
Οι εξελίξεις όµως αυτές δεν αφορούν µόνο τη Γερµανία. Καθώς βρισκόµαστε ήδη σε τροχιά ευρωεκλογών, η πολιτική αναταραχή λόγω AfD προκαλεί κραδασµούς και δηµιουργεί ρωγµές στην ενότητα της Ε.Ε. Το AfD, µε το πρόσχηµα του «εθνικού µανδύα», αµφισβητεί τη σηµασία της συνοχής της Ευρώπης σε µια κρίσιµη γεωπολιτικά περίοδο. ∆εν είναι η µόνη πολιτική δύναµη που το επιχειρεί. Η Μαρίν Λεπέν κινείται στην ίδια συχνότητα στη Γαλλία, ενώ ακροδεξιές δυνάµεις φαίνεται να ενισχύονται κυρίως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Οι αντιδράσεις που εκδηλώνονται στη Γερµανία απέναντι στις προκλήσεις του AfD είναι, από την άλλη, ένα ελπιδοφόρο σηµάδι ότι δεν είναι µονοσήµαντη η αδιέξοδη πορεία που προτείνει. Το Dexit, έτσι ή αλλιώς, είναι ένα πολύ δύσκολο πολιτικό εγχείρηµα για να πετύχει, µε πολλά «αν» και «εφόσον». Αλλά για όλους όσοι εφησυχάζουν, ας ρίξουν µια µατιά στο βιβλίο του Αµερικανού νοµπελίστα Λιούις Σίνκλερ «∆εν γίνονται αυτά εδώ». Πολλοί το αναζήτησαν όταν υπέστησαν σοκ από την εκλογή του Ντ. Τραµπ ως προέδρου των ΗΠΑ...
Δημοσιεύθηκε στην Απογευαυματινή της Κυριακής
