Όλα ξεκίνησαν µε µια απειλητική προειδοποίηση: «Πάρτε τις καρέκλες σας και πηγαίνετε πιο πέρα». Κόντευε να µεσηµεριάσει και µόλις είχαµε φτάσει σε µια από τις όµορφες παραλίες της Νότιας Κρήτης για βουτιές. Ο κύριος που ενοχλήθηκε από την παρουσία µας µε τις καρέκλες µας ήταν, όπως αποδείχθηκε, ο... πατέρας-αφέντης της παραλίας: είχε καπαρώσει όλα τα αρµυρίκια µε τις ξαπλώστρες του, χωρίς να αφήσει ελεύθερο χώρο για κάποιον που δεν θα τις επέλεγε. ∆εν θα δίναµε συνέχεια στο συµβάν, αλλά τον είδαµε να πηγαίνει στη διπλανή παρέα, που διάλεξε τις ξαπλώστρες, για να εισπράξει το αντίτιµο, χωρίς απόδειξη.

Καθώς τελικά επιλέξαµε να παραµείνουµε στη θέση µας µε τα δικά µας καρεκλάκια, ο κύριος µας ξαναπλησίασε και µας είπε: «Εγώ απλώς σας το λέω. Καταλαµβάνετε χώρο από τις ξαπλώστρες µου. Πηγαίνετε πιο πέρα».

Κάπου στο σηµείο αυτό είναι που άναψαν τα λαµπάκια µας. Για να δούµε, ο κύριος που έχει κάνει ολική κατάληψη της παραλίας και ζητάει και τα ρέστα, έχει νόµιµο δικαίωµα λειτουργίας; Μπαίνουµε στο MyCoast App και εντοπίζουµε την επίµαχη παραλία. Οπως το υποψιαστήκαµε: δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο χρήσης για τη συγκεκριµένη περιοχή. Ούτε το γαλάζιο πλαίσιο για τη νόµιµη χρήση για τις ξαπλώστρες ούτε η σύµβαση ενοικίασης ούτε τίποτα. ∆εν είναι µόνο αυτό. Εννοείται πως δεν υπάρχει στον συγκεκριµένο χώρο ούτε WC ούτε καν κάδος απορριµµάτων. Χύµα στο κύµα...

Μας έκανε επίσης εντύπωση που, κάθε τόσο, ο εν λόγω κυρίαρχος της παραλίας πηγαινοερχόταν µε ποδήλατο. Μια µικρή αναζήτηση έδειξε ότι σε ένα άλλο σηµείο µιας άλλης παραλίας είχε ενοικιαζόµενα βαρκάκια µε τσουλήθρες και κανό. Ενας φίλος πλησίασε και τον ρώτησε πόσο κάνει µια βάρκα-τσουλήθρα. «Είκοσι ευρώ το µισάωρο, τριάντα η ώρα», ήταν η ταρίφα. Χωρίς απόδειξη, εννοείται.

Στην παραλία αυτή, λίγο πιο δίπλα, λειτουργούσε καντίνα µε οµπρέλες και τα συναφή, µε WC, µε συλλογή απορριµµάτων -κανονικά πράγµατα, δηλαδή. Μπήκαµε στο Αpp και είδαµε πως σε αυτήν την περίπτωση όλα ήταν νόµιµα. Οµπρέλες και ξαπλώστρες εντός ορίων, χώρος ελεύθερος για όλους όσοι δεν επιθυµούσαν να νοικιάσουν οµπρέλες. «∆ίνουµε 7.000 ευρώ φόρο για τη χρήση της παραλίας, έχουµε κανονική σύµβαση. Ο άλλος κάνει µπίζνα, αδήλωτος. ∆εν πληρώνει µία και τα παίρνει και ‘‘µαύρα’’».

Συµπέρασµα: ωραίο το MyCoast App. Ωραία και η διαφήµιση που ένας λουόµενος σπρώχνει πέντε πόντους πιο µέσα µια ξαπλώστρα για να µην παραβιαστεί ο νόµος. Αλλά το πρόβληµα είναι -και στην περίπτωση αυτή- ο ανύπαρκτος έλεγχος. Πώς γίνεται ένας απλός πολίτης να διαπιστώνει την καραµπινάτη παράβαση σε µια δηµοφιλή, µάλιστα, παραλία και αυτό να είναι αδύνατο για τις Αρχές της περιοχής; Ανικανότητα; Κάνουν τα στραβά µάτια; Ο,τι και να είναι, γίναµε µάρτυρες µιας όχι και τόσο καινοφανούς πρακτικής στη χώρα µας: πλάι σε αυτόν που λειτουργεί νόµιµα την επιχείρησή του στην ακτή και πληρώνει και τους φόρους του, να και ο καταφερτζής που βρίσκει τον τρόπο να γράψει αυτό που ισχύει στα παλαιότερα των υποδηµάτων του. Βρίσκει και τα κάνει βεβαίως, καθώς οι έλεγχοι υστερούν και στην περίπτωση αυτή.

Μιλώντας για ελέγχους, συναντήσαµε τον παραλογισµό συζητώντας και µε κτηνοτρόφους στην περιοχή. Ο λόγος, για την απαγόρευση της σφαγής προβάτων, που οδηγεί πολλούς από αυτούς σε αδιέξοδο. Υπάρχουν και τα παράδοξα, όπως µας τα επισηµαίνουν. Για παράδειγµα, οι εισαγωγές αρνιών από τη Ρουµανία, µια χώρα όπου εκδηλώθηκαν κρούσµατα πανώλης. Οµως η γενική απαγόρευση, σε συνδυασµό µε τους ελλιπείς ελέγχους, οδήγησε κάποιους, τις µέρες του ∆εκαπενταύγουστου, να στήσουν παράνοµα σφαγεία και να προχωρήσουν σε διανοµή κρέατος στην αγορά. Ετσι, σε πολλά γιορτινά τραπέζια της περασµένης Πέµπτης κάποιοι θα δοκίµασαν κάποια ολίγον παράνοµη µερίδα... ∆εν είµαι ειδικός σε αυτά, αλλά ορισµένοι θεωρούν ότι έπρεπε να είναι πιο σύνθετη η προσέγγιση του προβλήµατος, από ένα γενικό φιρµάνι απαγόρευσης και βλέπουµε.

Επίσης, κάνει εντύπωση πως στη διαχείριση όλων αυτών των προβληµάτων όλοι περιµένουν να λυθούν από το κεντρικό κράτος. Προκαλεί εντύπωση η απουσία ή έστω η ασθενική παρουσία τόσο της Περιφέρειας όσο και των δηµοτικών αρχών. Εκτός και αν τα προβλήµατα στις παραλίες, που αναφέραµε, δεν θεωρούν ότι ανήκουν στις αρµοδιότητές τους ή ότι αφού υπάρχει το Αpp δεν υπάρχει λόγος για πρόσθετες δράσεις ελέγχου.

Αναφέρουµε µόνο δύο περιπτώσεις που υπέπεσαν στην αντίληψή µας, τις µέρες των διακοπών και του γιορτινού ∆εκαπενταύγουστου. Η διαπίστωση είναι πως δεν είναι λίγοι οι ζηλωτές της παράτυπης δραστηριότητας που είναι πάντα σε ετοιµότητα να βρουν παράθυρα παραβίασης αυτονόητων ρυθµίσεων και αναγκαίων νόµων. Σε αυτό το ιδιότυπο «σπορ», που κρατάει δεκαετίες τώρα, το ελληνικό δαιµόνιο της κοµπίνας, της φοροδιαφυγής και της παραβίασης κανόνων παίρνει το χρυσό µετάλλιο…