Πράγματα και θαύματα συμβαίνουν στη γειτονική μας Τουρκία. Δεν είναι μόνο η βαθιά διάσταση απόψεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση για το πώς θα διεξαχθεί η συζήτηση για αλλαγή του Συντάγματος και ποια κατεύθυνση θα υιοθετηθεί. Εσχάτως μια μέτρηση της εταιρείας MetroPOLL φέρνει στην επιφάνεια έναν… ψηφιακό διχασμό: το 42,6% των πολιτών υποστηρίζει ότι πρέπει να απαγορευτούν πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram και το TikTok (KReport, 3/10/2024).

Η μερίδα του λέοντος υπέρ των απαγορεύσεων (πάνω από 60%) ανήκει στους υποστηρικτές του κυβερνώντος ΑΚΡ, ενώ τα της απαγόρευσης υιοθετεί ο ένας στους τέσσερις οπαδούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP). Φαίνεται ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει εθιστεί στη λογοκρισία των δικτυακών μέσων, καθώς η Τουρκία εδώ και χρόνια έχει υιοθετήσει το «σπορ» των απαγορεύσεων και των περιορισμών.

Εκτιμάται ότι περισσότερες από ένα εκατομμύριο διευθύνσεις URL έχουν μπλοκαριστεί στην Τουρκία μεταξύ 2014 και 2024, συμπεριλαμβανομένων 44.000 ειδησεογραφικών.

Ας έρθουμε τώρα στη δική μας πραγματικότητα. Η κατάσταση στις ψηφιακές πλατφόρμες δεν μπορεί να περιγραφεί μονοσήμαντα. Από τη φιλοξενία δηλώσεων και μηνυμάτων πολιτικών μέχρι την αλληλοεξόντωση τρολ για επίμαχα θέματα και από την ενημέρωση ή την προβολή μιας άποψης μέχρι τα χολερικά σχόλια κάτω από αυτή, το χάσμα μοιάζει αγεφύρωτο. Ωστόσο, ορισμένες φορές τα προβλήματα ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Πρόσφατο παράδειγμα, η υπόθεση του ξυλοδαρμού της 14χρονης στη Γλυφάδα.

Το θέμα έφτασε μέχρι το υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας. Ακούστηκαν προτάσεις για φίλτρα στα social για τους εφήβους, για απαγόρευση πρόσβασης κάτω των 16. Δεν ακούστηκε πάντως πρόταση για συνολική φραγή στα social α λα τούρκα, ούτε καταγράφεται στην κοινή γνώμη ρεύμα ανάλογο με αυτό της γειτονικής χώρας.

Πιο συμβατή με τα πρεπούμενα είναι η πρόταση του πρωθυπουργού για μια παρέμβαση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για μια ριζική αντιμετώπιση της παραβατικότητας των εφήβων. Το θέμα είναι πολυδιάστατο - και διεθνές. Η τακτική «πονάει δόντι, βγάζει δόντι» δεν έχει τύχη στην περίπτωση των ψηφιακών πλατφορμών. Αλλά τα φαινόμενα της παραβατικότητας, της παραπληροφόρησης, των τρολ, του κύματος των αγανακτισμένων, της παρακίνησης σε βίαιες εκδηλώσεις είναι εδώ. Απαιτούν μια ουσιαστική συζήτηση στην Ευρώπη αλλά και έναν διάλογο στη χώρα μας , με τη συμμετοχή κομμάτων και ειδικών. Θα τολμήσουμε ή θα περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο για να αφυπνιστούμε;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 11/10/2024