Ένα ιδιότυπο έλλειμμα στο "μέρισμα" ευημερίας

Μια από τις πρώτες εκτιμήσεις της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές ήταν η… μαγική εικόνα στην οικονομία. Ποια ήταν αυτή; Δεχόμασταν και εμείς την πληροφόρηση από τις ΗΠΑ ότι η οικονομία πάει καλά, η ανάπτυξη έχει θετικό πρόσημο, η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά. Φαίνεται όμως ότι η αριθμητική της ευημερίας δεν επιμερίστηκε προς τα κάτω.

Οι Αμερικανοί πολίτες αισθάνθηκαν ότι δεν πήραν το μέρισμα που τους αναλογούσε από την ευφορία των μακροοικονομικών μεγεθών. Αποδείχτηκε ότι ο πληθωρισμός, η ακρίβεια μέτρησαν σε σημαντικό βαθμό στις τελικές επιλογές των ψηφοφόρων.

Υπάρχει και άλλη μία παράμετρος. Ο βαθύς κοινωνικός διχασμός στις ΗΠΑ, που αποτυπώθηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα, έχει τις ρίζες του στη δραματική κρίση του 2008, οι συνέπειες της οποίας δεν αποτελούν μακρινή ανάμνηση αλλά αφήνουν το αποτύπωμά τους ακόμα και σήμερα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Υπάρχουν «καμπανάκια -ή «καμπαναριά», όπως είπε η κυρία Μπακογιάννη- και για την Ευρώπη, ειδικότερα και για τη χώρα μας; Δεν είναι της παρούσης οι αναφορές στις γεωπολιτικές, πολιτικές, ακόμα και ιδεολογικές επιπτώσεις από την εκλογή Τραμπ.

Ο παραλληλισμός έχει να κάνει με τις δύο διαπιστώσεις που εν πολλοίς έκριναν το εκλογικό αποτέλεσμα και μας αφορούν. Η μία διαπίστωση: Στη χώρα μας η οικονομία δείχνει ότι πάει καλά.

Ανάπτυξη της τάξης του 2,5%, μείωση της ανεργίας, πλεόνασμα που αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή. Όμως, όπως μας έλεγε συνομιλητής μας υπουργός, αν και τα μακροοικονομικά μεγέθη ευημερούν, αν και η εικόνα της οικονομίας αξιολογείται θετικά από διεθνείς παράγοντες, ωστόσο στους πολίτες επικρατεί γκρίνια, αβεβαιότητα.

Είναι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια, είναι η στεγαστική κρίση, είναι οι δυσκολίες για πολλές οικογένειες να τα βγάλουν πέρα - είναι όλα αυτά που δείχνουν ένα διευρυμένο χάσμα ανάμεσα στους αριθμούς που ευημερούν και στις πραγματικές ανάγκες των συμπολιτών μας. Αλλά και η δεκαετής κρίση αφήνει το αποτύπωμά της σήμερα.

Και ναι μεν έκλεισε ένα οδυνηρό κεφάλαιο, αλλά παράλληλα καλλιέργησε προσδοκίες που ακόμα μοιάζουν δύσκολο να εκπληρωθούν. Επίσης η αίσθηση ότι το «μέρισμα» προς τους εισοδηματικά ασθενέστερους είναι ζητούμενο. Προκαλεί απογοητεύσεις, ακόμα και θυμό. Συνεπώς, ας δει η κυβέρνηση αν και πώς μπορεί να διαχειριστεί την κρίση δυσαρέσκειας, αντλώντας διδάγματα από την άλλη όχθη του Ατλαντικού.