Η μοίρα της Γερμανίας μεταπολεμικά είναι συνυφασμένη κατά βάση με τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Το ισοδύναμο αυτής της πορείας ήταν η οικονομική στιβαρότητα.

Όμως όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος... Ήρθε η ώρα του λογαριασμού και για την ατμομηχανή της Ευρώπης, που πλέον αγκομαχά - και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται γι’ αυτό, καθώς οι ευρύτερες επιπτώσεις διαγράφονται δυσοίωνες. Μάλιστα, σε συνδυασμό με την πολιτική κρίση στη Γαλλία γίνεται φανερό ότι ο κραταιός άλλοτε γαλλογερμανικός άξονας της ΕΕ έχει κάνει πολλά βήματα πίσω…

Το πρόβλημα για τη Γερμανία είναι πως μαζί με την οικονομική κρίση δέχεται ισχυρό πλήγμα η κουλτούρα των συνεργασιών.

Η τρικομματική κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς κατέρρευσε παταγωδώς, η χώρα πάει για εκλογές τον Φεβρουάριο. Οι διαφωνίες, πρωτίστως διαχείρισης της κρίσης, αποδείχτηκαν αγεφύρωτες. Επρόκειτο για μια πολιτική κρίση διαρκείας, με τους κυβερνητικούς εταίρους να φιλονικούν σε καθημερινή βάση, διαχειριζόμενοι όχι τις τύχες της χώρας αλλά την κομματική τους επιβίωση.

Το γερμανικό θαύμα των συνεργασιών των κομμάτων -ακόμα και αντίθετων σε βασικές παραμέτρους-, δεν έχει καμία σχέση με το... ελληνικό μοντέλο. Της οποίας συμφωνίας προηγούνται διαβουλεύσεις εβδομάδων, ακόμα και μηνών, πριν υπογραφεί το σύμφωνο διακυβέρνησης, που τηρείται με θρησκευτική ευλάβεια. Αντίθετα, όλοι γνωρίζουμε ότι στη χώρα μας προέκυψαν εξ ανάγκης -ας θυμηθούμε μόνο τη μνημονιακή περίοδο- κυβερνητικά σχήματα με συμφωνίες της μιας νύχτας (αναφέρουμε ως παράδειγμα το κυβερνητικό μοντέλο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ).

Καταθέτουμε εδώ τον συνδυασμό της ελληνικής προχειρότητας και γερμανικού αδιεξόδου για όλους όσοι υποστηρίζουν σενάρια συνεργασιών για τη χώρα στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Τώρα, στον πολιτικό καιροσκοπισμό που διέκρινε κατά καιρούς τις συμμαχίες α λα ελληνικά, προστίθεται και η πικρή εμπειρία της κυβέρνησηςναυάγιου του κ. Σολτς.

Πάντως, επανερχόμενοι στο πολιτικό αύριο της Γερμανίας, οι εκλογές του Φεβρουαρίου θα αναδείξουν και πάλι συσχετισμούς κομμάτων που αναγκαστικά θα οδηγήσουν στη γνωστή οδό των συναινέσεων για σχηματισμό κυβέρνησης. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα εξαρχής.

Όχι μόνο γιατί οι διαφορές π.χ. της CDU, που αναμένεται να έρθει πρώτο κόμμα, και του AfD -που είναι δεύτερο στις δημοσκοπήσεις- είναι βαθιές ή γιατί το FPD μπορεί να μη βρεθεί στη νέα Βουλή, αλλά γιατί στην πραγματικότητα η όποια νέα κυβέρνηση καλείται να δώσει απαντήσεις στο πώς η Γερμανία θα καταφέρει να εξέλθει από τη βαθιά οικονομική κρίση.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20/12/2024