Στην ανάλυση των δημοσκοπήσεων έχουμε συνηθίσει να μένουν στα ποσοτικά ευρήματα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τα ποιοτικά. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπου οι περισσότεροι μένουν στη διαφορά που χωρίζει τα δύο κόμματα, άντε και στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Ωστόσο, εκείνα που έχουν μεγαλύτερη αξία είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν το πολιτικό περιβάλλον, αλλά και τις τάσεις της κοινής γνώμης. Εν προκειμένω, από το σύνολο των ερευνών φαίνεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει με πολιτικό ρεαλισμό και μιλώντας απλά τη γλώσσα της αλήθειας, αυτό που επεδίωκαν με διάφορα τεχνάσματα όλοι οι ηγέτες της Μεταπολίτευσης. Και αυτό δεν είναι άλλο από την απευθείας επαφή που έχει ο σημερινός πρωθυπουργός με την κοινωνία των πολιτών. Ο Μητσοτάκης από την πρώτη στιγμή που εισήλθε στην πολιτική αντιμετωπίστηκε απλώς ως ένας ακόμη «γόνος». Ο ίδιος έκλεισε τα αυτιά στις Σειρήνες, επιλέγοντας να προσηλωθεί σε μια στρατηγική που δεν είχε καμία σχέση με τη λογική και την (πολιτική) νοοτροπία που κυριάρχησε τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Δεν αντέδρασε όταν ο Κώστας Καραμανλής έκρινε σκόπιμο να μην τον χρησιμοποιήσει στις κυβερνήσεις του. Αντιμετώπισε με ρεαλισμό την ανάληψη της ηγεσίας από τον Αντώνη Σαμαρά, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες αντιπαραθέσεις του παρελθόντος. Καταψήφισε την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, πηγαίνοντας κόντρα στο κομματικό ρεύμα. Εθεσε εαυτόν στη διάθεση της κομματικής βάσης και εξελέγη αρχηγός, διαψεύδοντας όλες τις εκτιμήσεις και στέλνοντας στο καναβάτσο τις κομματικές κλίκες. Και αφού έγινε αρχηγός, υποτιμήθηκε όσο λίγοι από τον αντίπαλό του, ο οποίος δεν πίστευε ότι θα ερχόταν η ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τον έστελνε σε πρόωρη σύνταξη. 

Για να επιτευχθούν μέσα σε 15 χρόνια όλοι αυτοί οι στόχοι, σημαίνει ότι κάτι έχει κάνει καλά ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ. Διαφορετικά, θα ήταν ένας από τους πολλούς και αναλώσιμους. Αυτό που έχει πετύχει ο Κυριάκος είναι ότι κατάφερε να ανοίξει έναν δίαυλο επικοινωνίας με την κοινωνία, όχι την κομματική, αλλά την ελληνική. Μιλάει απευθείας με τους πολλούς, με αυτούς που δεν περιορίζουν τη δράση τους σε κομματικά γραφεία και στις κολεγιές με το σύστημα.

Οσο, λοιπόν, οι Τσιπροπολάκηδες δεν κατανοούν και δεν αποδέχονται το συντριπτικό πολιτικό πλεονέκτημα του Μητσοτάκη, τόσο θα βλέπουν την πλάτη του. Γιατί για να επιλέξεις σωστή στρατηγική και να πορευτείς σε ένα καλύτερο μέλλον, απαραίτητη προϋπόθεση είναι προηγουμένως να έχεις κάνει αυτονό-ητες παραδοχές.

Εν κατακλείδι, ο Κυριάκος είναι ένας ηγέτης που ταιριάζει στις απαιτήσεις της εποχής. Πλέον ο κόσμος ζητά αλήθειες, όραμα και αποτελεσματικότητα, αδιαφορώντας για τις σημαίες, τα συνθήματα και τον φθηνό λαϊκισμό.

Οσο λοιπόν ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να συνομιλεί με την κοινωνία χωρίς μεσολαβητές, είτε αυτοί είναι κομματάρχες, είτε καναλάρχες, είτε εκδότες, είτε επιχειρηματίες, δεν έχει απολύτως τίποτα να φοβηθεί. Και μέχρι στιγμής έχει αποδείξει ότι αρέσκεται να πορεύεται σε αυτόν τον δρόμο.