Μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε σε όσους γνωρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη η επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου ως υποψήφιας για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Απεναντίας, ήταν μια επιλογή απόλυτα εναρμονισμένη με το στίγμα που επιδιώκει να εκπέμψει ο πρωθυπουργός από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της κυβέρνησης. Ο κ. Μητσοτάκης θέλησε να κλείσει έναν πολιτικό κύκλο στον οποίο κυριάρχησαν οι συμβιβασμοί και τα «βαριά» ονόματα. Και παράλληλα επιδιώκει να ανοίξει έναν νέο κύκλο, που θα φέρει έντονα το πολιτικό του αποτύπωμα. Με δεδομένη την εκφρασμένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, το εύκολο για τον πρωθυπουργό θα ήταν να ανανεώσει τη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο.

Αυτό όμως δεν θα ήταν Μητσοτάκης. Θα ήταν κάτι άλλο, το οποίο θα θόλωνε την εικόνα που έχει οικοδομήσει ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου προς την ελληνική κοινωνία. Θα ήταν μία από τα ίδια και θα σηματοδοτούσε ένα πισωγύρισμα για τον Κυριάκο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για έναν πολιτικό που διεκδικεί να αφήσει ένα διαφορετικό πολιτικό αποτύπωμα. Παρά τις συστημικές «Σειρήνες» και τα αυτονόητα ρεπορτάζ, ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να συνεχίσει να πορεύεται στον δρόμο της συνέπειας, επιλέγοντας για την Προεδρία της Δημοκρατίας ένα πρόσωπο που σηματοδοτεί την εποχή του. 

Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι μια πρόταση που θα χαρακτηρίζει τη διακυβέρνηση του Κυριάκου. Είναι μια διαφορετική πρόταση, που επιχειρεί να γυρίσει αρκετές σελίδες στο βιβλίο της μεταπολιτευτικής πολιτικής ιστορίας. Είναι μια κίνηση που έρχεται από το μέλλον και αποσκοπεί να δώσει τέλος στον κύκλο του απόλυτου συμβιβασμού. Αυτό για το οποίο ψηφίστηκε ο Μητσοτάκης από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Ο σημερινός πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι μετά τη δεκαετή περιπέτεια της χώρας διανοίγεται μπροστά του ένας δρόμος που, εκτός των άλλων, μπορεί να οδηγήσει στην επανίδρυση του πολιτικού συστήματος.

Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος του, κάτι που δεν το έχει κρύψει, αδιαφορώντας για τις ταμπέλες, τα λογότυπα και τα «βαριά» ονόματα. Ο Κυριάκος έδειξε ότι σέβεται και την ιστορία και την πορεία του κάθε κομματικού στελέχους, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να καταστήσει εαυτόν όμηρο ενός πολιτικού προσωπικού που φέρει τεράστιες ευθύνες για την εθνική κατρακύλα.

Μέσα από τις επιλογές του θα επιδιώξει να δημιουργήσει τις συνθήκες ενός σύγχρονου πολιτικού περιβάλλοντος, απαλλαγμένου πλήρως από τις εξαρτήσεις και τα βαρίδια του παρελθόντος. Ο Μητσοτάκης δεν φιλοδοξεί να γίνει ένας ακόμη πρωθυπουργός, πράγμα που το αποδεικνύει σε κάθε κίνησή του. Αλλωστε, το ζητούμενο για τον σημερινό πρωθυπουργό είναι να συνεχίσει τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει με την κοινωνία, αδιαφορώντας για τους λίγους και γραφικούς, που διαχρονικά επένδυαν στη στασιμότητα και τους συμβιβασμούς.