Το διδακτικό για τις εκλογικές αποφάσεις 2008 – Πως εξανεμίστηκε σε ελάχιστους μήνες το πολιτικό κεφάλαιο του Καραμανλή
«Εχω αποφασίσει εξάντληση της τετραετίας. Αρα, καμία κουβέντα για εκλογές. Είναι το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα σήμερα». Αυτά δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star. Επί της ουσίας, έδωσε τέλος στη συζήτηση περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Το ερώτημα είναι αν ορθώς πράττει. Η απάντηση, ανεπιφύλακτα, είναι ΟΧΙ. Ο Μητσοτάκης επαναλαμβάνει το λάθος που έκαναν οι προκάτοχοί του. Πιστεύει στην ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας, παραβλέποντας ότι αυτή περνά μέσα από τη γραφειοκρατία, τις χρονοβόρες διαδικασίες και, κυρίως, την αδυναμία και του σημερινού πολιτικού προσωπικού να φέρει γρήγορα αποτέλεσμα. Τα πολιτικά γεγονότα της Μεταπολίτευσης είναι απολύτως διδακτικά για να λάβει ή να μη λάβει αποφάσεις.
Οπως ιδιαίτερη αξία έχει η καταγραφή των τάσεων της κοινής γνώμης που γίνεται από τις δημοσκοπήσεις. Πριν από έναν χρόνο, η Ν.Δ. προηγούνταν με 20% και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δημοφιλία 80%. Επειτα από έναν χρόνο, η διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα έχει συρρικνωθεί στο 10%- 12%, ενώ η δημοφιλία του πρωθυπουργού έχει υποστεί απώλειες που προσεγγίζουν το 30%. Πέρυσι τον Μάιο η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αποθέωνε τους κυβερνητικούς χειρισμούς, με τον Μητσοτάκη να αποτελεί ηγέτη προς μίμηση για όλη την Ευρώπη. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, κατά κοινή παραδοχή, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Σε μια μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει διαμορφωθεί μια αρνητική εικόνα για την κυβέρνηση, ενώ ο πρωθυπουργός συχνά-πυκνά καλείται να πάρει στους ώμους του τις γκάφες των υπουργών και των επιδημιολόγων. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Σε αυτόν ελπίζει η πλειονότητα του κόσμου.
Στην πολιτική, όπου οι μεταβολές έρχονται από τη μια στιγμή στην άλλη, το timing, όταν πρόκειται για μεγάλες αποφάσεις, είναι το άλφα και το ωμέγα. Για παράδειγμα, το 2008 ο Κώστας Καραμανλής «ανέβηκε» στη Θεσσαλονίκη με ατελείωτη δημοφιλία και προβάδισμα 10% από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Τότε κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έναν χρόνο μετά θα έχανε με 9% από τον Γιωργάκη. Κι όμως, συνέβη. Στην πολιτική δεν υπάρχουν σταθερές, ούτε μπορούν να προεξοφληθούν επιτυχίες.
Απεναντίας, τα δεδομένα μεταβάλλονται σε καθημερινή βάση και αρκεί ένα τυχαίο γεγονός για να φέρει την ανατροπή. Οι εκλογές -ανεξάρτητα από την απόφαση που έχει λάβει ο Μητσοτάκης- θα έπρεπε να αποτελούν την ενδεδειγμένη, αν όχι τη μόνη, λύση. Να αποτελούν ευκαιρία επανεκκίνησης σε όλα τα επίπεδα. Και είναι αναγκαίο ένα restart, αν δει κανείς προσεκτικά τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα. Ασήμαντα θέματα, που όμως έχουν δημιουργήσει ρωγμές στην εικόνα της κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, οι μόνοι που έχουν κάθε λόγο να μη θέλουν εκλογές είναι οι βολεμένοι αυτής της διακυβέρνησης. Οσοι αισθάνονται ότι μια εκλογική αναμέτρηση μπορεί να τους σηκώσει από τις καρέκλες τους.
Οπως ιδιαίτερη αξία έχει η καταγραφή των τάσεων της κοινής γνώμης που γίνεται από τις δημοσκοπήσεις. Πριν από έναν χρόνο, η Ν.Δ. προηγούνταν με 20% και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δημοφιλία 80%. Επειτα από έναν χρόνο, η διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα έχει συρρικνωθεί στο 10%- 12%, ενώ η δημοφιλία του πρωθυπουργού έχει υποστεί απώλειες που προσεγγίζουν το 30%. Πέρυσι τον Μάιο η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αποθέωνε τους κυβερνητικούς χειρισμούς, με τον Μητσοτάκη να αποτελεί ηγέτη προς μίμηση για όλη την Ευρώπη. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, κατά κοινή παραδοχή, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Σε μια μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει διαμορφωθεί μια αρνητική εικόνα για την κυβέρνηση, ενώ ο πρωθυπουργός συχνά-πυκνά καλείται να πάρει στους ώμους του τις γκάφες των υπουργών και των επιδημιολόγων. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Σε αυτόν ελπίζει η πλειονότητα του κόσμου.
Στην πολιτική, όπου οι μεταβολές έρχονται από τη μια στιγμή στην άλλη, το timing, όταν πρόκειται για μεγάλες αποφάσεις, είναι το άλφα και το ωμέγα. Για παράδειγμα, το 2008 ο Κώστας Καραμανλής «ανέβηκε» στη Θεσσαλονίκη με ατελείωτη δημοφιλία και προβάδισμα 10% από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Τότε κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έναν χρόνο μετά θα έχανε με 9% από τον Γιωργάκη. Κι όμως, συνέβη. Στην πολιτική δεν υπάρχουν σταθερές, ούτε μπορούν να προεξοφληθούν επιτυχίες.
Απεναντίας, τα δεδομένα μεταβάλλονται σε καθημερινή βάση και αρκεί ένα τυχαίο γεγονός για να φέρει την ανατροπή. Οι εκλογές -ανεξάρτητα από την απόφαση που έχει λάβει ο Μητσοτάκης- θα έπρεπε να αποτελούν την ενδεδειγμένη, αν όχι τη μόνη, λύση. Να αποτελούν ευκαιρία επανεκκίνησης σε όλα τα επίπεδα. Και είναι αναγκαίο ένα restart, αν δει κανείς προσεκτικά τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα. Ασήμαντα θέματα, που όμως έχουν δημιουργήσει ρωγμές στην εικόνα της κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, οι μόνοι που έχουν κάθε λόγο να μη θέλουν εκλογές είναι οι βολεμένοι αυτής της διακυβέρνησης. Οσοι αισθάνονται ότι μια εκλογική αναμέτρηση μπορεί να τους σηκώσει από τις καρέκλες τους.
