Μπορεί η παραίτηση του επικεφαλής των Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, να μην επηρεάζει άμεσα τις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις, ωστόσο δημιουργεί συνειρμούς που συνδέονται τόσο με την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ όσο και με αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Μιλάμε για δύο συγγενείς πολιτικούς οργανισμούς, που τα προηγούμενα χρόνια ο ένας επικαλούνταν τις επιτυχίες του άλλου. Η κατρακύλα του Ιγκλέσιας αλλά και η απόφασή του να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματός του ήταν σχεδόν αναμενόμενες. Ηταν ένα προϊόν που είχε «λήξει» εδώ και καιρό στην Ισπανία. Η απήχηση στην κοινωνία ήταν περιορισμένη, ενώ οι ακτιβισμοί των Podemos δεν συναντούσαν τη δημοφιλία του πρόσφατου παρελθόντος.

Ο ίδιος ο Ιγκλέσιας έδειχνε εγκλωβισμένος στα επαναστατικά αφηγήματα των συνεργατών του, που είχαν (πλέον) ξεθωριάσει μπροστά στην πραγματικότητα της πανδημίας και στις μεγάλες προκλήσεις που σχετίζονται με την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Δρούσε όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας στην Ελλάδα. Είχε τους δικούς του Πολάκη και Τζανακόπουλο και δεν αντιλήφθηκε ότι η κοινωνία αποστρέφεται τα μεγάλα λόγια και προτιμά να συνομιλεί με την αλήθεια και να συναντά τον ρεαλισμό. Η εκλογική συντριβή οδήγησε τον ηγέτη των Podemos στην παραίτηση, κάτι που πριν από δύο χρόνια δεν θα μπορούσε ούτε καν να γραφτεί ως σενάριο. Κι όμως, πλέον αποτελεί πραγματικότητα. Ο απόλυτα ταυτισμένος σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τον Τσίπρα ηγέτης (γιατί υπάρχει και ο Μαδούρο στη Βενεζουέλα) κ. Ιγκλέσιας βρίσκεται στα αζήτητα γιατί η κοινωνία, που στις Δημοκρατίες έχει τον πρώτο, αλλά και τον τελευταίο λόγο, αποφάσισε να πάρει οριστικά διαζύγιο από τον πολιτικό παραλογισμό.

Επειδή η πορεία των Podemos είναι (σχεδόν) παράλληλη με αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων και των Ισπανών είναι κάπως συγγενεύουσα, έχω την αίσθηση ότι επιβάλλεται να προβληματιστούν τα συντρόφια του Ιγκλέσιας στη Κουμουνδούρου. Οσο ο κ. Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται ότι, με τις λογικές του ρεβανσισμού τύπου Τζανακόπουλου και τα απειλητικά μηνύματα τύπου Πολάκη, το σοβαρό κομμάτι της κοινωνίας τού γυρνά την πλάτη, τόσο πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες να συναντήσει στην πολιτική έρημο τον Ισπανό σύντροφό του. Ωστόσο, εσχάτως ακόμα και οι πιο αδαείς έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι οι απόψεις των Τζανακοπολάκηδων εκφράζουν στον απόλυτο βαθμό τον ίδιο τον Τσίπρα. Λένε αυτά που πιστεύει, αλλά δεν διανοείται να εκστομίσει.

Δυστυχώς, όμως, για όλους αυτούς η ώριμη ελληνική κοινωνία δεν δείχνει καμία (απολύτως) διάθεση να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία σε ανθρώπους που αμφισβητούν ευθέως την ανεξαρτησία των θεσμών και απειλούν σε κάθε ευκαιρία τους πολιτικούς τους αντιπάλους ότι «τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς». Οπως προκύπτει και από τις δημοσκοπήσεις, οι πολίτες αντιστέκονται σθεναρά στον Ελληνα Ιγκλέσιας και τους «συνεργούς» του. Οταν έρθει η ώρα των εκλογών, θα το καταλάβει και ο κ. Τσίπρας, που σήμερα ανέχεται τους πολιτικούς τραμπουκισμούς των Πολάκηδων.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 8 Μαΐου