Εντύπωση προκάλεσε η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε μια κατά κοινή παραδοχή δύσκολη χρονική συγκυρία για την κυβέρνησή του, αλλά και γενικότερα για τη χώρα, να βγει δημοσίως και να αφήσει ορθάνοιχτο το σενάριο της συγκρότησης μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο της συγκεκριμένης κίνησης παραδέχονται ότι «μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρείται το timing που επέλεξε ο πρωθυπουργός για να εκτοξεύσει τη ρουκέτα». Απεναντίας, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι, ο Μητσοτάκης, βλέποντας ότι η πλειοψηφία των κεντρογενών ψηφοφόρων ενοχλείται από τον αυτοσκοπό της αυτοδυναμίας, έκρινε σκόπιμο να αλλάξει ρότα, με προφανή (και μόνο) στόχο να προσεγγίσει ξανά ένα εκλογικό κοινό που εσχάτως φλερτάρει με την ιδέα του πολιτικού επαναπατρισμού στο ΚΙΝ.ΑΛ.

Και μιλάμε για μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, που, όπως προκύπτει από τις έρευνες, εκτός του ότι διαφωνούν με τη στρατηγική προσέγγιση της αυτοδυναμίας, είναι κάθετα αντίθετοι και με το επίμονο «όχι» του προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ., Νίκου Ανδρουλάκη, στην προοπτική μετεκλογικής συνεργασίας με τη Ν.Δ. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί και από τις τελευταίες εξελίξεις, ο πρωθυπουργός έκρινε σκόπιμο να αλλάξει αφήγημα, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με το ΚΙΝ.ΑΛ., στην περίπτωση που αυτό θα θελήσουν με την ψήφο τους οι πολίτες. Και μιλάμε για την πρώτη κάλπη, όπου με δεδομένο τον εκλογικό νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν απίθανο να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Ο Μητσοτάκης, ως υπεύθυνος ηγέτης και βάζοντας πάνω απ’ όλα την πολιτική σταθερότητα στη χώρα, σε «νεκρό» πολιτικό χρόνο αποφάσισε να πετάξει το γάντι στον Ανδρουλάκη, στην περίπτωση που δεν καταστεί εφικτή από τις κάλπες η συγκρότηση μονοκομματικής κυβέρνησης. Πριν καλά-καλά προλάβει να «φύγει» το σχετικό μήνυμα, είχε ήδη υπάρξει απάντηση από την πλευρά του νέου προέδρου του ΚΙΝ,ΑΛ., ο οποίος ξεκαθάρισε ότι σε κάθε περίπτωση δεν θα συναινέσει, οδηγώντας τη χώρα σε νέες κάλπες. Και το κάνει υπό τον φόβο της επανάληψης του φαινομένου Βενιζέλου. Με απλά λόγια, ο Ανδρουλάκης λέει σε όλα «όχι», γιατί φοβάται ότι οποιοδήποτε «ναι» θα τον οδηγούσε σε πολιτικό μαρασμό. Ωστόσο, πρόκειται για μια άκρως επιπόλαιη (πολιτικά) απόφαση, που συγκρούεται μετωπικά με το σύνολο των μετριοπαθών ψηφοφόρων του Κέντρου, οι οποίοι δείχνουν βολικοί όχι μόνο στην προοπτική της συγκυβέρνησης με τον Μητσοτάκη, αλλά ακόμα και στην απευθείας επιδοκιμασία του, που σημαίνει ότι θα προσέλθουν στη δεύτερη κάλπη και θα τον ψηφίσουν. Κρίνοντας από την άμεση απάντηση Ανδρουλάκη, αν κάτι δεν έχει σίγουρα στο μυαλό του είναι η «συγγενική» πλέον (πολιτικά) σχέση που έχει οικοδομήσει ο πρωθυπουργός με ένα μεγάλο τμήμα παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. Μάλιστα, αυτή η σχέση οδήγησε τον Μητσοτάκη στη δημόσια αλλαγή στρατηγικής σε σχέση με την αυτοδυναμία και όλα τα υπόλοιπα, που στο τέλος συγκροτούν και ένα σκηνικό που, εκτός των άλλων, εκπέμπει στους πολίτες και μηνύματα (πολιτικής) αλαζονείας.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά τις 2 Απριλίου 2022