Το μακροβούτι Μητσοτάκη στην κεντροαριστερή δεξαμενή

Από την πρώτη µέρα που ανέλαβε τα ηνία της Ν.∆. ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σταθερά και πάνω απ’ όλα, διαθέτοντας συγκεκριµένη στρατηγική στόχευση, επεδίωξε να διεµβολίσει τη δεξαµενή των κεντροαριστερών ψηφοφόρων. Προς την επίτευξη του στόχου, βασική προϋπόθεση ήταν να προσεγγίσει πρόσωπα που παραδοσιακά κινούνταν ιδεολογικοπολιτικά στον χώρο του Κέντρου. Μάλιστα, δεν δίστασε, παρά τις εσωκοµµατικές αντιδράσεις, να εντάξει όλα αυτά τα στελέχη και στον σκληρό πυρήνα του επιτελείου του. Χαρακτηριστικότερες υπήρξαν οι περιπτώσεις των Γιώργου Γεραπετρίτη και Ακη Σκέρτσου. Μάλιστα, ο πρώτος ήταν και ο «αρχιτέκτονας» της επιλογής που έκανε ο Μητσοτάκης σε σχέση µε το επιτελικό κράτος. Από τον ίδιο ιδεολογικό χώρο, αυτόν του πολιτικού Κέντρου, προερχόταν και ο Κυριάκος Πιερρακάκης, που στην προηγούµενη διακυβέρνηση είχε το βασικό πρόσταγµα στο ήδη κερδισµένο στοίχηµα της ψηφιοποίησης του κράτους. Είναι σαφές ότι ο Μητσοτάκης, διαπιστώνοντας την αδυναµία της Κεντροαριστεράς να βρει αξιόπιστη εκπροσώπηση, έθεσε ως βασικό στόχο να απευθυνθεί και σε αυτό το κοινό. Οι εξελίξεις ήρθαν να τον δικαιώσουν, και µάλιστα µε τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, αφού, αν επιδιώξει να αναλύσει κανείς τόσο το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσµα όσο και τις µετεκλογικές δηµοσκοπήσεις, θα διαπιστώσει την απόλυτη κυριαρχία του ηγέτη της Κεντροδεξιάς και στον συγκεκριµένο χώρο.

Ο βασικός λόγος που έχει επιτευχθεί και µε το παραπάνω ο στόχος που είχε θέσει από το ’15 ο Μητσοτάκης έχει να κάνει µε τη συνέπεια που επιδεικνύει απέναντι στο κεντροαριστερό κοινό, αδιαφορώντας, µάλιστα, για το όποιο (πρόσκαιρο) κόστος θα έχουν οι επιλογές που κάνει στον σκληρό πυρήνα του νεοδηµοκρατικού κοινού. Η επιλογή, λοιπόν, να επισπεύσει το νοµοσχέδιο για τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών είναι απολύτως συνειδητή και, προφανώς, στοχεύει και στην περαιτέρω διεµβόλιση ενός ξένου για τη Ν.∆. κοινού. Γιατί σε πολύ λίγο από τον παρόντα χρόνο ουδείς θα θυµάται το «όχι» των Κατσανιώτη και Καραγκούνη, ενώ, αντιθέτως, οι πάντες θα θυµούνται και θα µνηµονεύουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, που, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύµα, νοµοθέτησε την ισότητα στον γάµο. Το αυτό ισχύει και µε την ψήφο των οµογενών. Για πρώτη φορά στη µεταπολιτευτική (και όχι µόνο) Ιστορία, κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στους Ελληνες του εξωτερικού να ψηφίσουν, και µάλιστα δι’ επιστολικής ψήφου. Κάνει πράξη ένα πάγιο και διαχρονικό αίτηµα εκατοµµυρίων συµπατριωτών µας που ζουν εκτός Ελλάδας.

Την ίδια ώρα που ο Μητσοτάκης ανοίγει διάπλατα την πόρτα στους οµογενείς, οι ηγέτες της εγχώριας Κεντροαριστεράς αποφασίζουν να κινηθούν απέναντι στον νόµο, γιατί πολύ απλά φοβούνται ότι από την εξέλιξη της συγκεκριµένης ιστορίας θα ωφεληθεί εκλογικά η Ν.∆. Μπροστά σε αυτό το σκηνικό, όπου ο ένας µεταρρυθµίζει και οι άλλοι λαϊκίζουν, κάθε µέρα µεγαλώνει η απόσταση που χωρίζει τον πρωθυπουργό από τους Κασσελάκη - Ανδρουλάκη. Και µπορεί σε αυτήν τη φάση η Ν.∆. να καταγράφει κάποιες (λίγες) απώλειες, µακροπρόθεσµα όµως είναι βέβαιο ότι κερδίζει, γιατί αναδεικνύεται ως η µόνη πολιτική δύναµη που διαθέτει σχέδιο, µα κυρίως τόλµη, για να υλοποιήσει τις µεταρρυθµίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Όσοι, λοιπόν, δεν έχουν ακόµη αντιληφθεί τι κάνει ο Μητσοτάκης είναι προφανές ότι ζουν στο χθες, εκεί όπου κυριαρχούσαν τα συνθήµατα, οι σηµαίες και οι… λάσπες. Ο στόχος του ηγέτη της Κεντροδεξιάς είναι να δηµιουργήσει µια νέα παράταξη, που θα συνοµιλεί µε τον ρεαλισµό και θα παράγει αποτέλεσµα για τους πολίτες

Θυµάστε που σας έγραφα για το 1 ευρώ µε τα διαχειριστικά κόστη που έπαιρνε από τους υπεργολάβους ο Παπανικολάου της Vivartia για τα γεύµατα του Μεταναστευτικού; Ε, λοιπόν, µετά την αποκάλυψή µας, τα κάνει δώρο (τα διαχειριστικά κόστη)

Ψήφος εμπιστοσύνης από Κυριάκο στον Βορίδη

Ο Μητσοτάκης γνωρίζει τον Βορίδη από την περίοδο που και οι δύο φοιτούσαν στο Κολλέγιο Αθηνών. Κι όταν λέω τον γνωρίζει, εννοώ ότι έχει πλήρη εικόνα και της δράσης αλλά και του χαρακτήρα του ανδρός. Αν και κατά καιρούς διαφωνεί µε κάποιες από τις απόψεις που διατυπώνει στον δηµόσιο λόγο του ο υπουργός Επικρατείας, είναι κοινά παραδεχτό ότι τον εκτιµά και τον έχει ξεχωρίσει από το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό. Ξέρει, για παράδειγµα, ότι ο Βορίδης δεν κάνει διαφωνία για τα µάτια του κόσµου ούτε, φυσικά, για να παζαρέψει κάποια θέση στο Υπουργικό Συµβούλιο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο πρόεδρος Κυριάκος αντιµετώπισε µε απόλυτο σεβασµό τη διαφωνία του υπουργού του. Από την πλευρά του, τώρα, ο Βορίδης διαχρονικά και σταθερά δεν κρύβει ούτε την εκτίµηση ούτε, φυσικά, και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έδωσε διέξοδο σε όσους εκ των βουλευτών διαφωνούσαν µε το επίµαχο νοµοσχέδιο. Πέραν, όµως, όλων αυτών, ο υπουργός Επικρατείας προτάσσει, πέρα και πάνω απ’ όλα, και τη συνοχή της κυβέρνησης. Άλλωστε, όπως λέει σε κάθε ευκαιρία, εκείνο που προέχει είναι να διατηρηθεί εις το διηνεκές η πολιτική κυριαρχία της Κεντροδεξιάς ή, για να ακριβολογώ, της Δεξιάς.

Επειδή το ’φερε η κουβέντα για τον Θανάση Παπανικολάου της Vivartia, να σας πω ότι επί ΣΥΡΙΖΑ η MIG υπήρξε ο «χρυσός χορηγός» σε όσους έβριζαν τον Μητσοτάκη και τη σύζυγό του. Και για ξεκάρφωµα έδινε κάτι ψιλά και σε δύο-τρία νεοδηµοκρατικά media


Στη χόβολη

- Τρίβει τα µάτια του ο περιφερειάρχης Χαρδαλιάς µε τα όσα διαπιστώνει σχεδόν σε καθηµερινή βάση. Οντας έµπειρος επί της πολιτικής, έχει αποφασίσει για ένα µεγάλο διάστηµα να αφοσιωθεί στο νοικοκύρεµα. Αυτό δεν σηµαίνει, φυσικά, ότι θα αποφύγει (ακόµα κι αν δεν το επιθυµεί) τον διαχειριστικό έλεγχο στις υπηρεσίες και τα ταµεία της Περιφέρειας. Απεναντίας, θεωρώ ότι αποτελεί µονόδροµο η καταγραφή των πεπραγµένων της διοίκησης Πατούλη από ανεξάρτητους ελεγκτές.

- Με τον δήµαρχο Μοσχάτου (που ξεχνάω το επώνυµό του) θα αναµετρηθεί στις εκλογές της Περιφερειακής Ενωσης ∆ήµων Αττικής (ΠΕ∆Α) ο δήµαρχος Γαλατσίου, Γιώργος Μαρκόπουλος, που -ως γνωστόν- είχε τα ηνία της συγκεκριµένης Ενωσης τα προηγούµενα τέσσερα χρόνια. Με βάση τα όσα φτάνουν στ’ αυτιά µου, µε τα σηµερινά δεδοµένα θα πρέπει να αναµένουµε ένα αποτέλεσµα µεταξύ 65% και 70%.

- Ταξίδι στην Οµογένεια ετοιµάζει ο Γιώργος Αυτιάς, που, όπως όλα δείχνουν, θα συµµετέχει τελικά στο «γαλάζιο» ευρωψηφοδέλτο. Ο καλός συνάδελφος έχει πάρει ζεστά την όλη ιστορία, περιοδεύοντας ανά την επικράτεια και συµµετέχοντας σε πολιτικές και όχι µόνο εκδηλώσεις. Τις επόµενες ηµέρες, εξ όσων µαθαίνω, είναι πολύ πιθανόν να κληθεί από τον Μητσοτάκη στο Μαξίµου, προκειµένου να λάβει και επισήµως το σχετικό χρίσµα.

- Κάτι περίεργοι και, πάνω απ' όλα, όψιµοι ΣΥΡΙΖΑίοι έχουν αρχίσει να υπονοµεύουν το ιερό δισκοπότηρο του ΣΥΡΙΖΑ Παύλο Πολάκη στον πρόεδρο Κασσελάκη. Από το πολύ λέγε-λέγε, εσχάτως µαθαίνω ότι ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης έχει αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά το πώς θα ξεµπερδέψει µε τον αψύ Σφακιανό. Και επειδή η στήλη έχει µια παράδοση στις προβλέψεις (κάτι σαν κι αυτές του Λεφάκη), σπεύδω να προεξοφλήσω ότι αργά ή γρήγορα οι δρόµοι των δύο ανδρών θα χωρίσουν.

- Ο Καλογήρου και κάτι άλλοι έχουν αρχίσει να «χτίζουν» στο µυαλό του Τσίπρα κάτι αντίστοιχα παραµύθια µε αυτά που επί χρόνια έλεγαν στον Καραµανλή οι Ζαγορίτης και Αντώναρος. Οτι, δηλαδή, χωρίς αυτόν δεν έχει κανένα µέλλον η Κεντροαριστερά, ότι είναι ο ένας και προφανώς και µοναδικός και, φυσικά, ότι χωρίς εκείνον (τον Τσίπρα) είναι σχεδόν ορφανή η πολιτική σκηνή. Στο πλαίσιο αυτό, τον πιέζουν να αναλάβει ρόλο αµέσως µετά τις εκλογές δηλώνοντας «παρών» στις εξελίξεις. Είναι οι ίδιοι που τον είχαν πείσει ότι οι δηµοσκοπήσεις ήταν µαϊµού και ότι θα κέρδιζε τον Μητσοτάκη.

- Και επειδή αναφέρθηκα στον Μιχάλη Καλογήρου, θυµήθηκα και τη στενή σχέση (πιο στενή δεν πάει) που είχε ο πάλαι ποτέ διευθυντής του Τσίπρα µε τον Θανασάκη τον Παπανικολάου της Vivartia, ο οποίος εσχάτως έχει ξετσουτσουνέψει. Οχι ο Καλογήρου, αλλά ο Παπανικολάου, διεκδικώντας γεύµατα και κάτι άλλα (περίεργα) από το Προστασίας του Πολίτη. Επειδή, λοιπόν, ο Χρυσοχοΐδης δεν µασάει από τέτοιους παραµυθατζήδες, είµαι βέβαιος ότι θα έχει ήδη πληροφορηθεί για το στήσιµο (µε την καλή έννοια) που προσπαθούσε να κάνει ο φοβερός και τροµερός µάνατζερ.