Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ''βίαζε'' το κράτος ∆ικαίου: Οι συλλήψεις των δημοσιογράφων, οι απειλές του Πολάκη και η Δικαιοσύνη του Μίμη
Πολιτικός Καφές
Την ίδια ώρα που δήθεν οι ΣΥΡΙΖΑίοι κόπτονται για το κράτος ∆ικαίου, ένας εκ των πρωτοκλασάτων του κόµµατος περιγράφει πώς θα καταπατηθεί ένας από τους τελευταίους πυλώνες της ∆ηµοκρατίας στην Ελλάδα, που δεν είναι άλλος από τη ∆ικαιοσύνη
με τον Γιάννη Κουρτάκη
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ «βίαζε» το κράτος ∆ικαίου
Οι συλλήψεις των δημοσιογράφων, οι απειλές του Πολάκη και η Δικαιοσύνη του ΜίμηΤις τελευταίες ηµέρες, µε αφορµή το ψήφισµα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την υποβάθµιση του κράτους ∆ικαίου και της ελευθερίας του Τύπου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει ξεκινήσει (και ορθώς) µια ευρύτατη συζήτηση επί του θέµατος. Μάλιστα, βουλευτές, στελέχη και κυρίως οι διαχρονικές δηµοσιογραφικές ντουντούκες της Αριστεράς έχουν κάνει σηµαία όλα όσα αναφέρει το σχετικό ψήφισµα. Και το κάνουν σαν η χώρα να ιδρύθηκε µόλις προχθές και ο πρώτος πρωθυπουργός της σύγχρονης Ελλάδας να είναι ο Μητσοτάκης.
∆υστυχώς για τους υπερευαίσθητους της Αριστεράς και της προόδου, οι Ελληνες διαθέτουν και µνήµη και κρίση και, το κυριότερο, έχουν ζήσει στο πετσί τους την πρόσφατη (σχετικά) διακυβέρνηση των Τσίπρα - Καµµένου. Την ίδια ώρα που διατυµπανίζουν δεξιά κι αριστερά το ψήφισµα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το κράτος ∆ικαίου στην Ελλάδα, που δήθεν κατασπαράσσεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Ακη Σκέρτσο και πιθανολογώ και τον Γιώργο Γεραπετρίτη, ακούµε τον υπαρχηγό του αρχηγού της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, Παύλο Πολάκη, να προειδοποιεί µε φυλακίσεις τους πολιτικούς του αντιπάλους, υπό την προϋπόθεση ότι η επόµενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να αλλάξει τη δοµή της ανεξάρτητης ∆ικαιοσύνης.
Για όσους προφανώς δεν κατάλαβαν, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οραµατίζεται (άλλωστε, το έχει ξαναπεί) τη δηµιουργία µιας (νέας) Σχολής ∆ικαστών, που θα «παράγει» αποκλειστικά και µόνο δικαστές και προφανώς και εισαγγελείς, που θα έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό ότι θα είναι εγγεγραµµένα µέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα που δήθεν οι ΣΥΡΙΖΑίοι κόπτονται για το κράτος ∆ικαίου, ένας εκ των πρωτοκλασάτων του κόµµατος περιγράφει πώς θα καταπατηθεί ένας από τους τελευταίους πυλώνες της ∆ηµοκρατίας στην Ελλάδα, που δεν είναι άλλος από τη ∆ικαιοσύνη. Επί της ουσίας, ο Πολάκης τι λέει; Οτι θέλει να φτιάξει µια τέτοια ∆ικαιοσύνη που θα λαµβάνει παραγγελίες εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων. ∆ηλαδή, δεν αρκείται στην ετυµηγορία του κυρίαρχου λαού, ούτε εµπιστεύεται τους χιλιάδες λειτουργούς της ∆ικαιοσύνης. ∆ιεκδικεί να δοµήσει ένα κράτος που θα ελέγχουν τους αρµούς του αποκλειστικά και µόνο οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Εκτός από την πολάκεια θεωρία, οι πολίτες θυµούνται την τακτική που ακολούθησε ο τότε αναπληρωτής υπουργός ∆ικαιοσύνης, Μίµης Παπαγγελόπουλος, µε τις παραγγελιές σε δικαστές και εισαγγελείς.
Οπως είναι νωπή και η στοχοποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ δέκα πολιτικών αντιπάλων του, µόνο και µόνο για να επιβληθεί µέσα από τη λάσπη η πολιτική κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα. Και, τέλος, ουδείς µπορεί να ξεχάσει, µιας και γίνεται λόγος περί της ελευθερίας του Τύπου, τις διώξεις σε δηµοσιογράφους, την ΕΡΤ της Ακριβοπούλου και του Καψώχα και, φυσικά, την προσπάθεια να ελέγξουν την αδειοδότηση των καναλιών µε έναν παρανοϊκό διαγωνισµό, που κρίθηκε αντισυνταγµατικός στο ανώτατο επίπεδο της ∆ικαιοσύνης.
Επειδή οι πολίτες διαθέτουν µνήµη, δεν ξεχνούν την προσπάθεια να δοθεί τηλεοπτική άδεια στον Καλογρίτσα, τον Ιβάν και τον Μάρη, προκειµένου η ενηµέρωση να έχει άρωµα ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που σήµερα µιλούν για κράτος ∆ικαίου είναι οι ίδιοι που προσπάθησαν να γκρεµίσουν και το κράτος και τις δοµές του.
Αν κάτι δεν θα συγχωρήσει η Ιστορία στον Μητσοτάκη, είναι ότι συγχώρησε τα εγκλήµατά τους και για το καλό της χώρας αποφάσισε να τους δώσει άφεση αµαρτιών.
Αξίζει... Σε προχωρηµένο (λέει) στάδιο είναι οι συζητήσεις ανάµεσα στους σηµερινούς µετόχους της Nova, Ελληνες και Σέρβους, και τη ∆ΕΗ του Γιώργου Στάσση. Αλλωστε, ο Σταθόπουλος έχει αποφασίσει να αποεπενδύσει εντός του ’24.
Όταν οι Πολάκης - Καµµένος στοχοποιούσαν δηµοσιογράφους
∆ιαβάζοντας τα περί ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, θυµήθηκα τα όσα βιώσαµε επί των ηµερών της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τότε που οι Πάνος Καµµένος (φωτ. δεξ.) και Παύλος Πολάκης (φωτ. αρ.), σχεδόν καθηµερινά, προσπαθούσαν να µας εξοντώσουν. Οχι µόνο εµάς, αλλά και όσους εκ των συναδέλφων αρνήθηκαν να υποκλιθούν στο ηγετικό µεγαλείο του Αλέξη Τσίπρα. Σε συνέντευξη Τύπου ο τότε αναπληρωτής υπουργός Υγείας είχε απειλήσει να χώσει τρία µέτρα κάτω από τη γη δηµοσιογράφους, ενώ είχε χαρακτηρίσει τα κανάλια βοθροκάναλα. Την ίδια ώρα που ο συγκυβερνήτης του Τσίπρα, υπουργός Αµυνας, Πάνος Καµµένος, προσπαθούσε µε αγωγές και µηνύσεις να εξοντώσει κάθε ενοχλητική φωνή. Τα όσα ζήσαµε την τετραετία της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά κοινή οµολογία δεν έχουν προηγούµενο. Ηταν µια περίοδος κατά την οποία πραγµατικά παραβιάστηκε κάθε έννοια του κράτους ∆ικαίου. Εκτός κι αν πιστεύουµε ότι ένας υπουργός µπορεί να κάνει «παραγγελιές» σε αστυνοµικούς και εισαγγελείς, προκειµένου να υλοποιήσουν επιθυµίες του, εξοντώνοντας κάθε ενοχλητική φωνή. Φυσικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αν και γνώριζε, αποφάσισε να µην «τιµωρήσει» τις συµπεριφορές τύπου Καµµένου. Είναι αυτό που πληρώνει µε τόκο στην παρούσα φάση.Ενδιαφέρει... Στο «κόκκινο» πληροφορούµαι ότι βρίσκεται ο δανεισµός της Dimand του ∆ηµήτρη Ανδριόπουλου, µε τις τράπεζες να παρακολουθούν (πλέον) µε σχεδόν κοµµένη την ανάσα τα µελλοντικά σχέδια του εν λόγω επιχειρηµατία.
Στην χόβολη
• Αναλυτική κουβέντα µαθαίνω ότι είχε προ ηµερών ο Μητσοτάκης µε τον υπουργό Επικρατείας, Μάκη Βορίδη, για το θέµα των αγροτικών κινητοποιήσεων. Σε αυτή τη συνάντηση εργασίας, ο πρώτος ζήτησε από τον δεύτερο να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της εκτόνωσης των κινητοποιήσεων. Βλέπετε, ο πρωθυπουργός γνωρίζει πλέον από πρώτο χέρι ότι ο Βορίδης ίσως και να είναι το µόνο κυβερνητικό στέλεχος που «µιλάει τη γλώσσα» των αγροτοσυνδικαλιστών.• Προβληµατισµένος και δη σφόδρα µε τα όσα συµβαίνουν σε επίπεδο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο µπαρµπα-Αλέκος Φλαµπουράρης, ο οποίος δεν αποκλείει ακόµη και την απόλυτη διάλυση του κόµµατος. Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις του αφήνει να εννοηθεί ότι πλέον η παιδική χαρά του παρελθόντος δυστυχώς µετεξελίχθηκε σε λούνα παρκ.
• Από κάτι ενεργειακούς παίκτες της πιάτσας έχω αρχίσει και ακούω ολοένα και πιο έντονα το ονοµατεπώνυµο «Μανώλης Χριστοδουλάκης». Αν δεν ήξερα ότι έχει εκλεγεί βουλευτής, θα πίστευα ότι ο συγκεκριµένος έχει αρχίσει να προσφέρει συµβουλές στους επιχειρηµατίες για τις ΑΠΕ.
• Μου λένε ότι η απερχόµενη ευρωβουλευτής Μαρία Σπυράκη έχει βάλει λυτούς και δεµένους προκειµένου να εξασφαλίσει µια τυπική συνάντηση µε τον πρόεδρο Μητσοτάκη. Αν κατάλαβα καλά, ο τελευταίος όχι µόνο την έχει αποφύγει, αλλά έχει καταστήσει σαφές προς τη συγκεκριµένη ότι δεν πρόκειται να της ικανοποιήσει το αίτηµα για µια τρίτη θητεία στην Ευρωβουλή.
• Από κάτι καλές πηγές που διαθέτω στην Κοινοβουλευτική Οµάδα της Ν.∆. πληροφορούµαι ότι δύο πρώην υπουργοί που έχουν δηµοσιοποιήσει σε όλους τους τόνους τη διαφωνία τους για τη νοµοθετική παρέµβαση της κυβέρνησης σχετικά µε την ισότητα στον γάµο έχουν αποφασίσει τελικώς να ακολουθήσουν τον δρόµο της αποχής. Ο λόγος για τους Γιάννη Οικονόµου και Θάνο Πλεύρη, οι οποίοι είναι αλήθεια ότι διατύπωσαν µε την πρέπουσα σοβαρότητα τη διαφωνία τους, γεγονός που εκτιµάται (δεόντως) από το Μαξίµου.
• Επί τη ευκαιρία, να σας πω ότι αναµένεται µε εξαιρετικά µεγάλο ενδιαφέρον τόσο η οµιλία του προέδρου Αντώνη Σαµαρά όσο και αυτές των Μάκη Βορίδη και Θάνου Πλεύρη. Μιλάµε για τις παρεµβάσεις που θα κάνουν οι συγκεκριµένοι κατά τη διάρκεια της συζήτησης που θα πραγµατοποιηθεί στην Ολοµέλεια πριν από την ψήφιση του σχετικού νοµοθετήµατος.
• Ενα από τα πρόσωπα που φαίνεται να κάνουν πολλή και σοβαρή δουλειά σε επίπεδο lobbying κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε επίπεδο Βρυξελλών είναι η δηµοσιογράφος Γιάννα Παπαδάκου, που, ως γνωστόν, δουλεύει για την ευρωοµάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Στο Μαξίµου διαθέτουν πλέον συγκεκριµένα στοιχεία, τα οποία αποκαλύπτουν τον ουσιαστικό ρόλο που διαδραµατίζει η παλιά δικαστική συντάκτρια στα όσα έρχονται απέξω προς τα µέσα και σχετίζονται µε το κράτος ∆ικαίου, την ελευθερία του Τύπου και άλλα τέτοια.