Το αυξηµένο αίσθηµα αυτοσυντήρησης του Μητσοτάκη

Τα χρόνια της πολιτικής κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα, τότε που µέχρι και ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε ανακαλύψει το άστρο ενός προερχόµενου από τον χώρο της Αριστεράς ηγέτη, που ήρθε για να κυριαρχήσει για τα επόµενα είκοσι χρόνια, η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.∆. το ’15 αντιµετωπίστηκε από τους ενθουσιασµένους κάτι σαν «πρωινός καφές» για τον τότε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Η φράση που ακουγόταν σε κάθε συζήτηση που είχε κανείς µε τους στενούς συνεργάτες του Τσίπρα ήταν σχεδόν ίδια και εµπεριείχε και το στοιχείο της υποτίµησης. «Ο Αλέξης δεν χάνει από τον Κούλη», υποστήριζαν, ανακατεύοντας τις εκτιµήσεις τους µε διάφορα σενάρια, που σχεδόν πάντα στο τέλος τα διάνθιζαν και µε λίγη Μαρέβα! Οταν οι πρώτες (µετά την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.∆.) δηµοσκοπήσεις άρχισαν να καταγράφουν µια πρώτη αλλαγή των µέχρι τότε συσχετισµών, αυτό που έκριναν σκόπιµο να κάνουν οι επιτελείς του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν, κυρίως µέσω του Πολάκη, να αµφισβητήσουν τους δηµοσκόπους.

Οσο περνούσε ο χρόνος και ξεδιπλωνόταν η στρατηγική του νέου αρχηγού της ελληνικής Κεντροδεξιάς, τόσο διευρυνόταν και η απόσταση που χώριζε τα δύο κόµµατα. Ο Τσίπρας, προφανώς µεθυσµένος από το νέκταρ της εξουσίας, όχι µόνο δεν αξιολόγησε τα νέα δεδοµένα, αλλά, απεναντίας, έσπευσε να υιοθετήσει την ατζέντα των Καµµένου - Πολάκη, που παρουσίαζε τον Μητσοτάκη ως έναν κοµµατικά αναλώσιµο αρχηγό. Τις αυθαίρετες εκτιµήσεις διαδέχονταν και κάτι άλλα σενάρια, που προέβαλλαν κάτι εσωκοµµατικές οροσειρές, οι οποίες σχηµατίζονταν από τους Καραµανλή, Σαµαρά, Παυλόπουλο και Αντώναρο και ήταν ανά πάσα στιγµή έτοιµες να καταπλακώσουν τον Κυριάκο.

Οσες φορές κι αν αναµετρηθούν οι επιθυµίες µε τα γεγονότα, θα επικρατούν τα γεγονότα

Σε καµία φάση οι αντίπαλοι του νέου (τότε) αρχηγού της Ν.∆. δεν ασχολήθηκαν µε την ενδεχόµενη ικανότητα του Μητσοτάκη να δηµιουργήσει κοινωνικές πλειοψηφίες. Αυτό δηλαδή που αποτελεί το πιο ισχυρό συστατικό στο πολιτικό DNA του σηµερινού πρωθυπουργού. Και όσοι υποτίµησαν τη σχετική δυνατότητα του τελευταίου απλώς προστέθηκαν στο club των ηττηµένων. Αν κάτι πρέπει (χωρίς δεύτερες σκέψεις) να πιστώσει κανείς στον σηµερινό ηγέτη της µεγάλης φιλελεύθερης παράταξης είναι ότι λαµβάνει τις αναγκαίες αποφάσεις στον κατάλληλο χρόνο. Μάλιστα, ακόµα και όταν τα λάθη φαίνεται να του κοστίζουν, προσπαθεί να βρει την ενδεδειγµένη κίνηση που θα του ξαναδώσει θετικό πρόσηµο. Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, όλα όσα έχει πετύχει από την πρώτη µέρα που εισήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή ο Μητσοτάκης είναι προϊόν σκληρής και µεθοδικής δουλειάς. Είναι ένας σύγχρονος ηγέτης, που, για να πετύχει τον στόχο του, ενίοτε αδιαφορεί για το πολιτικό κόστος. Το έκανε όταν καταψήφισε τον Παυλόπουλο για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας και το επανέλαβε προσφάτως µε τη νοµοθέτηση της ισότητας στον γάµο. Ο Κυριάκος δεν κοιτάζει τη ζυγαριά, όταν θεωρεί ότι είναι αναγκαίο καλό να κάνει κάτι που ενδεχοµένως να του κοστίσει! Το βασικό για έναν ηγέτη µακράς πνοής είναι, όταν έρχεται η ώρα του απολογισµού και ζυγίζονται τα λάθη και τα σωστά, να υπερτερούν τα δεύτερα!

Ολα τα παραπάνω τα επισηµαίνουµε µε αφορµή την απόφαση Μητσοτάκη να συµπεριλάβει (παρά τις αρνητικές εισηγήσεις) στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.∆. τον Φρέντη Μπελέρη. Αν και η επικρατέστερη εκδοχή θα ήταν η ακριβώς αντίθετη, όταν κλήθηκε να λάβει την απόφαση, έκανε αυτό που επιτάσσει η πολιτική λογική. Το ορθό.

Οσοι δεν έχουν κατανοήσει το αυξηµένο αίσθηµα της αυτοσυντήρησης που διαθέτει στο ηγετικό του DNA o Μητσοτάκης θα εξακολουθήσουν να βλέπουν την πλάτη του. Γιατί όσες φορές κι αν αναµετρηθούν οι επιθυµίες µε τα γεγονότα, θα επικρατούν τα γεγονότα.

Αξίζει... Με αυτά και µε κάτι άλλα, νοµίζω ότι πλησιάζει η στιγµή που ο κορυφαίος αρθρογράφος της Αριστεράς και της «Αυγής», Θανάσης Καρτερός, θα ανακοινώσει ότι σταµατάει να γράφει στην αγαπηµένη του εφηµερίδα αυτές τις φοβερές και τροµερές αµπελοφιλοσοφίες του.

Ο,τι διαβάζεις Ε∆Ω σε λίγο είναι είδηση

Πριν από αρκετό καιρό, όταν κανείς δεν είχε ψελλίσει το οτιδήποτε, η στήλη είχε αποκαλύψει τις σκέψεις που υπήρχαν στο Μαξίµου σχετικά µε την υποψηφιότητα Μπελέρη. Είναι λογικό οι πιο µετριοπαθείς της κυβέρνησης, που προφανώς δεν είχαν αντιληφθεί το µέγεθος της ζηµιάς που είχε κάνει από τα δεξιά η νοµοθέτηση της ισότητας στον γάµο, να έβγαζαν σπυράκια µε το άκουσµα και µόνο της σχετικής πρότασης. Παρά ταύτα, ο Μητσοτάκης, που προφανώς είχε µετρήσει τα συν και τα µείον της κίνησης, πήρε τη σωστή (πολιτικά) απόφαση. Επειδή λοιπόν, εκτός από τις ανακοινώσεις του συναγωνιστή Παύλου Μαρινάκη, µας αρέσει και το ρεπορτάζ, να σας πω ότι η ιδέα της συµµετοχής στο «γαλάζιο» ευρωψηφοδέλτιο προήλθε από τον τέως υπουργό Σταύρο Παπασταύρου και στην πορεία στηρίχθηκε µετά πάθους από τον Μάκη Βορίδη. Επειδή όµως είναι άλλο να εισηγείσαι και άλλο να αποφασίζεις, εν προκειµένω το credit το παίρνει ο Μητσοτάκης.

Ενδιαφέρει... Κόντρα, και µάλιστα από τις πιο σοβαρές, σοβεί στο ΣΥΡΙΖΑϊκό παρασκήνιο ανάµεσα στον πρόεδρο Κασσελάκη και τον ιδιοκτήτη της 24Media, ∆ηµήτρη Μάρη, που επί Τσίπρα είχε το πάνω χέρι στα σοβαρά media του ΣΥΡΙΖΑ.

Στη χόβολη

  • Το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ.κ. Ιερώνυµος, δέχθηκε να συναντήσει τον γιο Μπελέρη και ενώπιον του Σταύρου Παπασταύρου να κάνει και δήλωση στήριξης καταδεικνύει ότι έχει αρχίσει µια αποκλιµάκωση στις σχέσεις του Μαξίµου µε τη Μονή Πετράκη. Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείω να υπάρξει πριν από τις ευρωεκλογές και συνάντηση του προέδρου Κυριάκου µε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο.
  • Εντείνεται τις τελευταίες µέρες η φηµολογία που θέλει παραδοσιακούς κοµµατάρχες του Αντώνη Σαµαρά να φλερτάρουν µε την ιδέα στήριξης των ∆ηµοκρατών του Ανδρέα Λοβέρδου. Και επειδή το πρόβληµα είναι σχετικώς υπαρκτό, µαθαίνω ότι, εκτός από τον Μητσοτάκη, θα περιοδεύσουν στην Πελοπόννησο, και δη σε Μεσσηνία και Λακωνία, σχεδόν όλοι οι πρωτοκλασάτοι, αλλά κυρίως οι δεξιόστροφοι (Βορίδης, Αδωνις, Πλεύρης κ.ά.) της Ν.∆.
  • Μου λένε ότι ο Τσίπρας έχει αρχίσει να συνοµιλεί εσχάτως και µε τον πρώην συγκυβερνήτη του, Πάνο Καµµένο. Σε λίγο, όπως το πάει ο Κασσελάκης, θα ξεκινήσει να πηγαίνει και στον Λεφάκη, για να µαθαίνει τι «λένε τ’ άστρα».
  • Ακουσα προ ηµερών στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» τον Αδωνι να σχολιάζει τα όσα συναρπαστικά έχει εκστοµίσει το τελευταίο διάστηµα ο Κασσελάκης και δεν έχω θέµα να σας πω ότι τα υιοθετώ πλήρως. Συγκεκριµένα, αυτό, το ότι ο πρόεδρος Στέφανος ήρθε για διακοπές και έτυχε να έχει εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και έθεσε υποψηφιότητα, ενώ αν είχε η Ν.∆., θα έθετε για την αρχηγία της Ν.∆., απηχεί πέρα ως πέρα την αλήθεια. Αλλωστε, ο άνθρωπος δεν το έχει κρύψει ποτέ ότι δεν έχει καµία σχέση µε την Αριστερά. äΚάτι περίεργα λαβράκια έχουν αρχίσει να ξεβράζονται στον ωκεανό των συµβάσεων του υπουργείου Αµυνας.
  • Ενας από αυτούς που ξέσπασαν στα γέλια όταν πληροφορήθηκαν τη δήλωση Κασσελάκη µε το θαύµα στη βάπτισή του µαθαίνω ότι ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, που, ως γνωστόν, ήταν και προφανώς παραµένει άθεος. Το κακό για όλους αυτούς είναι ότι ο συγκεκριµένος που µιλάει για θαύµατα και βάζει τους Παπανώτες στη βιτρίνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φυσικός ηγέτης της εν Ελλάδι Αριστεράς. Μπορεί να δυσκολεύονται να το χωνέψουν, αλλά αυτή είναι η πραγµατικότητα και δεν αλλάζει.
  • Το τελευταίο διάστηµα, έχοντας γίνει φανατικός αναγνώστης της κοµµατικής «Αυγής», δεν σας κρύβω ότι, διαβάζοντας τα όσα γράφουν οι συνάδελφοι, το διασκεδάζω κιόλας. Γιατί δεν περίµενα ότι θα ερχόταν το πλήρωµα του χρόνου όπου το έντυπο που φιλοξενούσε ό,τι αριστερό και εναλλακτικό κυκλοφορούσε θα ανταγωνιζόταν την «Ελεύθερη Ω ρα» σε επίπεδο χριστιανικών φρονηµάτων. Το επόµενο που µένει να δούµε είναι να φιλοξενήσει φωτογραφία του Κασσελάκη στον τάφο του Αγίου Παϊσίου.