Λιγότερο από έναν µήνα πριν από τις ευρωεκλογές, οµολογουµένως παρουσιάζουν εξαιρετικά µεγάλο ενδιαφέρον τα ευρήµατα των δηµοσκοπήσεων που καταγράφουν τις τάσεις της κοινής γνώµης στον παρόντα (προεκλογικό) χρόνο. Αν και, όπως έχουµε συνηθίσει να ακούµε, τα γκάλοπ αποτελούν φωτογραφία της στιγµής, από την καταγραφή των τάσεων εξάγονται πολυποίκιλα πολιτικά συµπεράσµατα. Εν προκειµένω, σε αυτή τη χρονική συγκυρία εκείνο που προκύπτει είναι η επιβεβαίωση της κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ενός ηγέτη που καταγράφει µια ανεπανάληπτη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης σταθερότητα, εξέλιξη που αποδίδεται στη συνέπεια του ιδίου, από τη µία, και στην έλλειψη εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, από την άλλη.

Ο σηµερινός πρωθυπουργός εξακολουθεί να παίζει µόνος του στο τερέν, µε την πλειονότητα των πολιτών να µη βλέπει, στο ορατό τουλάχιστον µέλλον, ποιος θα µπορούσε να σταθεί µε αξιώσεις απέναντί του. Το γεγονός ότι κατάφερε να επικρατήσει στον δύσκολο χώρο του πολιτικού Κέντρου, εξοβελίζοντας παραδοσιακές δυνάµεις, όπως το ΠΑΣΟΚ, καταδεικνύει, εκτός όλων των άλλων, και τη χαρισµατικότητα του ανδρός στο να συνθέτει. Σε µια περίοδο που η πλειονότητα των πολιτών γυρνά την πλάτη στους πολιτικούς, ο Μητσοτάκης κατάφερε να οικοδοµήσει µια απευθείας επικοινωνία µε το 40% του εκλογικού σώµατος.

Και το πέτυχε ακολουθώντας µια σχετικώς αντιδηµοφιλή τακτική, η οποία κινείτο σε πλήρη αντίθεση µε όσα µας είχαν συνηθίσει ηγέτες και πολιτικές δυνάµεις από το ’74 και εντεύθεν. Όταν οι πολιτικοί του αντίπαλοι διαγκωνίζονταν για το ποιος θα λαϊκίσει περισσότερο, ποιος θα την… πει στους τροϊκανούς και τους υπόλοιπους εχθρούς, ο Μητσοτάκης επέλεγε να ζητήσει από τους πολίτες να συνάψει µαζί τους «συµφωνία αλήθειας». Και όλα αυτά την εποχή που τα αυτιά των πολιτών είχαν συνηθίσει να ακούνε για τα καµένα Μνηµόνια, που θα τα καταργούσαν µε έναν νόµο και ένα άρθρο οι Τσιπροκαµµένοι.

Ο νέος ηγέτης της Κεντροδεξιάς προσπάθησε να συνοµιλήσει µε τους πολίτες θέτοντας τους δικούς του όρους στο παιχνίδι. Χωρίς να λαϊκίσει, χωρίς να υποσχεθεί και, κυρίως, χωρίς να υπολογίσει το όποιο πολιτικό κόστος, προσπάθησε να µεγαλώσει την Παράταξη και να συγκροτήσει και αξιόπιστη πολιτική συµµαχία από ανθρώπους που προέρχονταν από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά είχαν κοινές αγωνίες. Αυτό που δεν κατανοούν όσοι τον αντιπολιτεύονται και, κυρίως, όσοι τον υποτίµησαν από την πρώτη στιγµή είναι η ικανότητα που διαθέτει στην πειθώ. Είναι ένας ηγέτης που εκπέµπει σοβαρότητα και πλέον εγγυάται τη σταθερότητα, η οποία είναι και το βασικό ζητούµενο για τη χώρα µας.

Αυτό που εξακολουθεί να διατηρεί πολιτικά κυρίαρχο τον Μητσοτάκη είναι ότι παρέµεινε σταθερά προσηλωµένος στη στρατηγική που επέλεξε να ακολουθήσει από την πρώτη ηµέρα που έγινε αρχηγός της Ν.∆.

Αυτό που εξακολουθεί να διατηρεί πολιτικά κυρίαρχο τον Μητσοτάκη είναι ότι παρέµεινε σταθερά προσηλωµένος στη στρατηγική που επέλεξε να ακολουθήσει από την πρώτη ηµέρα που έγινε αρχηγός της Ν.∆. Ούτε δευτερόλεπτο δεν υπέκυψε στις «Σειρήνες» του λαϊκισµού, της εύκολης ψήφου και, κυρίως, των ευχάριστων λόγων, που στο πέρασµα του χρόνου αποτελούν τη βασική ύλη για τη συγγραφή των πιο δραµατικών σεναρίων. Οσο οι πολιτικοί αντίπαλοι του Μητσοτάκη δεν αποδέχονται το βασικό πλεονέκτηµά του, τόσο θα παραµένουν σταθερά ηττηµένοι, αφού η πλειονότητα της κοινωνίας αναζητά κυβερνήτη και όχι διαδηλωτή ηγέτη. Επειδή το ζητούµενο για το 40% των πολιτών ήταν και εξακολουθεί να παραµένει η σταθερότητα, αυτή έχει έναν και µόνο εγγυητή στον υπάρχοντα πολιτικό χάρτη: τον Μητσοτάκη. Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν παιχνίδια µε σπίρτα σε αποθήκη γεµάτη από εύφλεκτα υλικά.

Εκ προσωπικοτήτων και ο επόµενος πρέσβης των ΗΠΑ

Ενόψει των αµερικανικών εκλογών, είναι λογικό µία από τις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει να αφορά και το πρόσωπο που θα κληθεί να διαδεχτεί τον άκρως επιτυχηµένο πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζορτζ Τσούνη. Αν και είναι πρόωρη µια τέτοια συζήτηση, δεδοµένου ότι οι σχετικές αποφάσεις είναι άµεσα συνδεδεµένες µε το αποτέλεσµα των εκλογών στις ΗΠΑ, σε παρασκηνιακό επίπεδο έχει ξεκινήσει µια σχετική διεργασία. Με βάση τα όσα φτάνουν στα δηµοσιογραφικά γραφεία, µετά το επιτυχηµένο µοντέλο Τσούνη και στην περίπτωση που επανεκλεγεί ο Τζο Μπάιντεν, θα πρέπει να θεωρείται περισσότερο από σίγουρο ότι και ο επόµενος πρέσβης των ΗΠΑ δεν θα προέρχεται από το διπλωµατικό σώµα, αλλά θα αποτελεί πολιτική πρόταση, εκ προσωπικοτήτων, µε τα πρώτα ονόµατα να βρίσκονται επί τάπητος. Με βάση τις µέχρι τώρα πληροφορίες, τρεις ισχυροί Ελληνοαµερικανοί προβάλλουν ως φαβορί για τη διαδοχή Τσούνη, ο οποίος είναι αλήθεια ότι τα δύο χρόνια που βρίσκεται στην Αθήνα πέτυχε πολύ περισσότερα από τα προσδοκώµενα.

Αξίζει... Σχεδόν απογοητευτικές είναι οι «πτήσεις» που καταγράφει στις δηµοσκοπήσεις ο Κόσµος του Πέτρου Κόκκαλη, ο οποίος έχει «κοπεί» ακόµα και από τους ευεργετηµένους από τον «θείο Σωκράτη» εκδότες και δηµοσιογράφους.


Ενδιαφέρει... Σε αντίθεση µε το κόµµα του Κόκκαλη, ολοένα και µεγαλύτερη δυναµική δείχνουν να αναπτύσσουν οι ∆ηµοκράτες του Ανδρέα Λοβέρδου, µε την Πελοπόννησο, τα ∆ωδεκάνησα και την Αττική να τραβούν το κάρο των υψηλών ποσοστών.

Στη χόβολη

  • Με αφορµή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τον επόµενο πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, πληροφορίες θέλουν τον γνωστό παπά της Οµογένειας Alex Καρλούτσο να προωθεί, και µάλιστα να προεξοφλεί, την ανάληψη των ηνίων της εν Ελλάδι αµερικανικής πρεσβείας από τον γνωστό Ελληνοαµερικανό λοµπίστα Μάικ Μανάτο. Πρόκειται για µια επιλογή που, όπως µαθαίνω, εκτός από τον father Alex, προκαλεί έναν κάποιον ενθουσιασµό και στην υφυπουργό Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Ενα δεύτερο όνοµα που συζητείται για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα είναι του Ελληνοαµερικανού πολιτικού και δικηγόρου Τζον Πέτερ Σπύρος Σαρµπάνης, που υπηρετεί ως µέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για την 3η περιφέρεια του Μέριλαντ από το 2007. Τέλος, έχει ακουστεί και το όνοµα του Ελληνοαµερικανού γερουσιαστή Γκας Μπιλιράκης. Ωστόσο, είναι δύσκολη η άσκηση, αφού αν επιλεγεί για τη θέση του πρέσβη, είναι αµφίβολο αν θα µπορούσε να ξανακερδηθεί από την Οµογένεια η βουλευτική έδρα της Φλόριντα.
  • Και µιας και το ’φερε η κουβέντα, να σας πω ότι η υφυπουργός Αλεξάνδρα διατηρούσε και εξακολουθεί να διατηρεί ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας µε τον father Alex. Μάλιστα, για τους γνωρίζοντες το σχετικό παρασκήνιο, πρωτοστάτησε στην προ µηνών προσπάθεια αποσταθεροποίησης του Αρχιεπισκόπου Αµερικής, κ.κ. Ελπιδοφόρου. Η µάχη χάθηκε, αν κρίνω από το γεγονός ότι πλέον οι σχέσεις του Μαξίµου µε τον επικεφαλής της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στις ΗΠΑ είναι κάτι περισσότερο από καλές.
  • Μέχρι πρότινος, µια παρέα που πούλαγε στην πιάτσα προσβάσεις στον Λευκό Οίκο αποτιµούσε την παρουσία όσων επιθυµούσαν να παραστούν στην ετήσια εκδήλωση περί τις 30.000 ευρώ το κεφάλι. Στην τιµή του πακέτου περιλαµβάνονταν τα εισιτήρια, η διαµονή και προφανώς η παρουσία στον Λευκό Οίκο.
  • Για να ξέρετε, ο τέως δήµαρχος Ρόδου Αντώνης Καµπουράκης στηρίζει µε κάθε τρόπο τους ∆ηµοκράτες του φίλου και δικηγόρου του, Ανδρέα Λοβέρδου.
  • ∆υναµικό µπάσιµο και στις τρεις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Παύλο Μαρινάκη, καταγράφουν δύο δηµοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν µε αφορµή τις ευρωεκλογές και επί τη ευκαιρία µέτρησαν και τη δυναµική που έχουν νέα πρόσωπα που φλερτάρουν µε είσοδο στα «γαλάζια» ψηφοδέλτια. Ο Ψηλός όχι µόνο κερδίζει έδαφος, αλλά, όπως προκύπτει από τα γκάλοπ, ήδη έχει πλασαριστεί στην πρώτη τριάδα. Εδώ που τα λέµε, το αξίζει και µε το παραπάνω, αφού από την περίοδο που ήταν πρόεδρος της ΟΝΝΕ∆ µέχρι και σήµερα το µόνο που κάνει είναι να δουλεύει. Κι όποιος δουλεύει ανταµείβεται…
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών στις 11 Μαΐου