Οι ευρωεκλογές που δροµολογούν εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και το σενάριο για Παπαθανάση στο Μαξίμου
Πολιτικός Καφές
Τι καθορίζει την επόμενη μέρα Κασσελάκη-Ανδρουλάκη και οι πληροφορίες για την μετακίνηση του Νίκου Παπαθανάση στο Μέγαρο Μαξίμου
Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει (κυρίως στα πολιτικοδηµοσιογραφικά γραφεία) µια συζήτηση που σχετίζεται αποκλειστικά και µόνο µε το ποσοστό που θα εξασφαλίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις επικείµενες ευρωεκλογές. Στο πλαίσιο αυτό, έχουν ακουστεί πολλά και έχουν γραφτεί ακόµα περισσότερα, µε τους πιο πολλούς αναλυτές πριν από έναν µήνα να προεξοφλούν ένα δυσµενές εκλογικό αποτέλεσµα για το κυβερνών κόµµα. Και από πίσω οι ισχυροί των Μέσων ξεκίνησαν να αποδοµούν την κυβέρνηση, έχοντας ως στόχο να κοντύνουν τον πρωθυπουργό, αντιλαµβανόµενοι ότι έτσι θα µπορούσαν να συνοµιλήσουν µε µεγαλύτερη άνεση µαζί του. Οι τελευταίες δηµοσκοπήσεις δείχνουν ότι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο στόχος που έχει τεθεί µάλλον δεν επιτυγχάνεται, αφού η Ν.∆. δείχνει να φλερτάρει µε το εκλογικό ποσοστό του ’19.
Εκείνο όµως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι, τη στιγµή που το σύνολο του συστήµατος κάνει focus στο ποσοστό που θα εξασφαλίσει ο Μητσοτάκης, ελάχιστοι ασχολούνται µε το ποσοστό που θα καταφέρουν να πάρουν ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Μάλιστα, ακόµα λιγότεροι είναι εκείνοι που ασχολούνται µε τη χαµένη ευκαιρία του τελευταίου, ο οποίος, αντί να εκµεταλλευτεί την κρίση στην Αριστερά, κατάφερε να αποµονωθεί στο κόµµα του, παλεύοντας εδώ και κάτι µήνες για το αν θα επικρατήσει (που φαίνεται πλέον δύσκολο) του Κασσελάκη.
Εκείνο που παρουσιάζει ακόµα µεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ όλα είναι ότι, ενώ τον όποιο πήχη της Ν.∆. τον τοποθετούν (και ορθώς πράττουν) σε σχέση µε το αποτέλεσµα των περασµένων ευρωεκλογών, τον πήχη για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ τον βάζουν µε βάση τις δηµοσκοπήσεις του προηγούµενου διαστήµατος. Θα είναι ήττα για τον Μητσοτάκη αν εξασφαλίσει 32,9%, ενώ είχε πάρει 33,12% και κάτι, θα είναι θρίαµβος για τον Κασσελάκη ένα 16%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λάβει 23,76%. Ο απόλυτος παραλογισµός, που όµως, επειδή προφανώς εξυπηρετεί τους στόχους συγκεκριµένων κέντρων, και ακούγεται και αξιολογείται δεόντως.
Ελάχιστη σηµασία έχουν όλα αυτά, δεδοµένου ότι οι προσδοκίες όσων επένδυαν για άλλη µία φορά σε εκλογική ήττα της Ν.∆. και του αρχηγού της είκοσι µέρες πριν από τις εκλογές δείχνουν να πέφτουν στο κενό. Σε αντίθεση µε τις προσδοκίες, εφόσον επιβεβαιωθούν τα δηµοσκοπικά δεδοµένα, το βράδυ των εκλογών εκείνοι που θα κληθούν να διαχειριστούν την επόµενη µέρα τους θα είναι οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, αφού εκ των πραγµάτων θα ξεκινήσει µια ευρύτερη συζήτηση για την επόµενη µέρα της Κεντροαριστεράς. Μια απολύτως λογική εξέλιξη, αφού το αποτέλεσµα θα δείξει και τον δρόµο που οδηγεί στην επόµενη µέρα.
Από τη στιγµή που ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ µετά δυσκολίας θα αθροίζουν το ποσοστό της Ν.∆., το βασικό ζητούµενο θα είναι η εξεύρεση ικανού ηγέτη, που θα διαθέτει τα φόντα να κερδίσει τον Μητσοτάκη. Και επιβάλλεται να ξεκινήσει µια τέτοια κουβέντα, γιατί, διαφορετικά, θα βρεθούµε να συζητάµε το ’31 ποιος θα παραλάβει τα ηνία της Ν.∆., για να συνεχίσει να σπάει τα εκλογικά ρεκόρ απέναντι σε µια Κεντροαριστερά που δείχνει να µην έχει ούτε κατεύθυνση ούτε στόχο, µα κυρίως να έχει ξεµείνει από… προορισµό. Οσο λοιπόν το εκλογικό σώµα δεν διαθέτει εναλλακτική λύση, ο κόσµος θα εναποθέτει ολοένα και περισσότερο τις ελπίδες του σε κάτι λαθρόβιους του πολιτικού συστήµατος, που µε τις κραυγές και τις ουτοπίες τους απλώς ικανοποιούν το θυµικό της κοινωνίας.
Όµως, µετά τις πρόσφατες αλλαγές στην κεντρική κυβέρνηση και µε δεδοµένη την πολύ καλή χηµεία που έχει ο πρωθυπουργός µε τον Παπαθανάση, δεν αποκλείεται να δούµε τον τελευταίο να αναλαµβάνει τον ρόλο που είχε µέχρι πρότινος ο Γιάννης Μπρατάκος στο Μαξίµου. Μάλιστα, οι γνωρίζοντες το σχετικό παρασκήνιο υποστηρίζουν ότι, εφόσον αποφασιστεί κάτι τέτοιο, ο αναπληρωτής υπουργός θα διατηρήσει και σηµαντικό µέρος από τις αρµοδιότητες που κατέχει στην παρούσα φάση. Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, ο Παπαθανάσης είναι ένα πρόσωπο που εµπιστεύεται ο Μητσοτάκης.
Εκείνο όµως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι, τη στιγµή που το σύνολο του συστήµατος κάνει focus στο ποσοστό που θα εξασφαλίσει ο Μητσοτάκης, ελάχιστοι ασχολούνται µε το ποσοστό που θα καταφέρουν να πάρουν ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Μάλιστα, ακόµα λιγότεροι είναι εκείνοι που ασχολούνται µε τη χαµένη ευκαιρία του τελευταίου, ο οποίος, αντί να εκµεταλλευτεί την κρίση στην Αριστερά, κατάφερε να αποµονωθεί στο κόµµα του, παλεύοντας εδώ και κάτι µήνες για το αν θα επικρατήσει (που φαίνεται πλέον δύσκολο) του Κασσελάκη.
Εκείνο που παρουσιάζει ακόµα µεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ όλα είναι ότι, ενώ τον όποιο πήχη της Ν.∆. τον τοποθετούν (και ορθώς πράττουν) σε σχέση µε το αποτέλεσµα των περασµένων ευρωεκλογών, τον πήχη για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ τον βάζουν µε βάση τις δηµοσκοπήσεις του προηγούµενου διαστήµατος. Θα είναι ήττα για τον Μητσοτάκη αν εξασφαλίσει 32,9%, ενώ είχε πάρει 33,12% και κάτι, θα είναι θρίαµβος για τον Κασσελάκη ένα 16%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λάβει 23,76%. Ο απόλυτος παραλογισµός, που όµως, επειδή προφανώς εξυπηρετεί τους στόχους συγκεκριµένων κέντρων, και ακούγεται και αξιολογείται δεόντως.
Ελάχιστη σηµασία έχουν όλα αυτά, δεδοµένου ότι οι προσδοκίες όσων επένδυαν για άλλη µία φορά σε εκλογική ήττα της Ν.∆. και του αρχηγού της είκοσι µέρες πριν από τις εκλογές δείχνουν να πέφτουν στο κενό. Σε αντίθεση µε τις προσδοκίες, εφόσον επιβεβαιωθούν τα δηµοσκοπικά δεδοµένα, το βράδυ των εκλογών εκείνοι που θα κληθούν να διαχειριστούν την επόµενη µέρα τους θα είναι οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, αφού εκ των πραγµάτων θα ξεκινήσει µια ευρύτερη συζήτηση για την επόµενη µέρα της Κεντροαριστεράς. Μια απολύτως λογική εξέλιξη, αφού το αποτέλεσµα θα δείξει και τον δρόµο που οδηγεί στην επόµενη µέρα.
Από τη στιγµή που ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ µετά δυσκολίας θα αθροίζουν το ποσοστό της Ν.∆., το βασικό ζητούµενο θα είναι η εξεύρεση ικανού ηγέτη, που θα διαθέτει τα φόντα να κερδίσει τον Μητσοτάκη. Και επιβάλλεται να ξεκινήσει µια τέτοια κουβέντα, γιατί, διαφορετικά, θα βρεθούµε να συζητάµε το ’31 ποιος θα παραλάβει τα ηνία της Ν.∆., για να συνεχίσει να σπάει τα εκλογικά ρεκόρ απέναντι σε µια Κεντροαριστερά που δείχνει να µην έχει ούτε κατεύθυνση ούτε στόχο, µα κυρίως να έχει ξεµείνει από… προορισµό. Οσο λοιπόν το εκλογικό σώµα δεν διαθέτει εναλλακτική λύση, ο κόσµος θα εναποθέτει ολοένα και περισσότερο τις ελπίδες του σε κάτι λαθρόβιους του πολιτικού συστήµατος, που µε τις κραυγές και τις ουτοπίες τους απλώς ικανοποιούν το θυµικό της κοινωνίας.
Το σενάριο Παπαθανάση στο Μέγαρο Μαξίμου
Ένα από τα σενάρια που είχαν κυκλοφορήσει και προ του σχηµατισµού της τελευταίας κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει αρχίσει να αναπτύσσεται εσχάτως πίσω από κάτι ερµητικά κλειστές πόρτες… Συγκεκριµένα, και µε βάση πληροφορίες που διακινούνται ενόψει ενδεχόµενων αλλαγών στο υπάρχον κυβερνητικό σχήµα, ακούγεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξανασκέφτεται σοβαρά το ενδεχόµενο της µετακίνησης του αναπληρωτή υπουργού Οικονοµικών, Νίκου Παπαθανάση, στο Μέγαρο Μαξίµου. Είναι κάτι που είχε συζητηθεί εκτενώς και πριν από (περίπου) έναν χρόνο.Όµως, µετά τις πρόσφατες αλλαγές στην κεντρική κυβέρνηση και µε δεδοµένη την πολύ καλή χηµεία που έχει ο πρωθυπουργός µε τον Παπαθανάση, δεν αποκλείεται να δούµε τον τελευταίο να αναλαµβάνει τον ρόλο που είχε µέχρι πρότινος ο Γιάννης Μπρατάκος στο Μαξίµου. Μάλιστα, οι γνωρίζοντες το σχετικό παρασκήνιο υποστηρίζουν ότι, εφόσον αποφασιστεί κάτι τέτοιο, ο αναπληρωτής υπουργός θα διατηρήσει και σηµαντικό µέρος από τις αρµοδιότητες που κατέχει στην παρούσα φάση. Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, ο Παπαθανάσης είναι ένα πρόσωπο που εµπιστεύεται ο Μητσοτάκης.
Αξίζει... Μου λένε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εσχάτως έβαλε «χ» στο πολυσυζητηµένο έργο παράκαµψης της Λεωφόρου Κύµης, θεωρώντας ότι δεν επιλύει κανένα κυκλοφοριακό πρόβληµα. Απεναντίας, κοστίζει ένα υπέρογκο ποσό στο ελληνικό ∆ηµόσιο.
Ενδιαφέρει... Κάπου πήρε τ’ αυτί µου ότι εσχάτως οι σχέσεις του Μεγάρου Μαξίµου µε τον διευθυντή της «Καθηµερινής», Αλέξη Παπαχελά, διανύουν περίοδο νηνεµίας, προς αξιολόγηση δεδοµένων των διαφόρων σκαµπανεβασµάτων από το ’19 µέχρι και σήµερα.
Στη Χόβολη
- Προβληµατισµό στο Μαξίµου έχουν προκαλέσει µια σειρά από επιλογές που έχουν γίνει από τον πρόεδρο της ΕΡΤ, Κωνσταντίνο Ζούλα. Εσχάτως µάλιστα, εκτός από το γενικώς βαρύ κλίµα που υπήρχε για τον συγκεκριµένο δηµοσιογράφο (παλιό, για να µην παρεξηγηθώ), διακρίνω και ένα… ειδικό. Αναφέροµαι στη δυσαρέσκεια Μητσοτάκη για τον πρόεδρο της ΕΡΤ, η οποία κάλλιστα µπορεί να οδηγήσει τον πρωθυπουργό να διακόψει τη διοικητική καριέρα του Ζούλα στο Ραδιοµέγαρο της Αγίας Παρασκευής.
- Πάντως, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΡΤ θα επιθυµούσε την ανανέωση της θητείας του, θεωρώντας ότι επί των ηµερών του έχει αλλάξει συνολικά η ιστορία της δηµόσιας τηλεόρασης. Επειδή, όµως, ο πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι δεν σηκώνει µύγα στο σπαθί του, ακόµα και όταν πρόκειται για πρόσωπα που έχει µια φιλική σχέση µαζί τους, είµαι σχεδόν βέβαιος ότι, εφόσον αξιολογήσει την όλη εικόνα, θα ξαναστείλει στη δηµοσιογραφία τον Ζούλα. Έτσι, ύστερα από χρόνια, θα πάψει αυτή η ιδιότυπη ορφάνια που βιώνουν ο χώρος και η… χώρα.
- Μια αλλαγή στάσης διακρίνω εσχάτως σε Alpha και Star σε σχέση µε την κριτική που ασκούν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και δεν αναφέροµαι στα δελτία ειδήσεων, που είναι απολύτως ισορροπηµένα, όσο στις light εκποµπές των συγκεκριµένων καναλιών, που, όπως µου λένε όσοι τις παρακολουθούν, «πηγαίνουν Ρίο - Αντίρριο άβρεχτο τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του». Με αφορµή αυτή τη διαπίστωση, έµαθα ότι την ίδια αίσθηση έχει πλέον και ο πρωθυπουργός. Ωστόσο, δεν µπορεί να κάνει και τίποτα, αφού για τη «γραµµή» των καναλιών αποφασίζουν οι καναλάρχες.
- Με την ευκαιρία, να σας πω ότι, εκτός από τα κανάλια του Βαρδινογιάννη, έχω αρχίσει να πιάνω και κάτι φήµες που κυκλοφορούν εσχάτως στον ορίζοντα σε σχέση µε τις αποστάσεις που κρατά από το Μέγαρο Μαξίµου και ο Θοδωρής Κυριακού του ΑΝΤ1. Στην προσπάθειά µου να καταλάβω τι γίνεται και αν ισχύουν τα όσα κυκλοφορούν, συντονίστηκα µε τον ΑΝΤ1 και διαπίστωσα ότι, µε εξαίρεση το δελτίο ειδήσεων που παρουσιάζει ο Χατζηνικολάου, όλο το υπόλοιπο είναι από ζυγισµένο έως εχθρικά διακείµενο.
- Ένας από τους λόγους που οδηγούν σε «λευκή απεργία» τους «γαλάζιους» βουλευτές της Α’ Θεσσαλονίκης συνδέεται µε τη διαχρονικά ευνοϊκή µεταχείριση του υφυπουργού Νίκου Ταχιάου. Οπως λένε, ενώ δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε δήµαρχος ούτε βουλευτής, τελικώς αξιολογήθηκε από το Μαξίµου ότι είναι ικανότερος των εκλεγµένων για να διοριστεί υφυπουργός Υποδοµών.
- Επειδή διαβάζω πολλά και διάφορα σε σχέση µε τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, σπεύδω να σας επισηµάνω και τη στενή σχέση που διατηρούσε ο πρώην υπουργός Νίκος Τόσκας µε τον επιχειρηµατία Γιάννη Λαβράνο. Ήταν µάλιστα τέτοια η σχέση, που ο τελευταίος είχε προσλάβει τον γιο του πρώτου στην εταιρεία που υπήρξε προµηθευτής του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, επί των ηµερών της κυβέρνησης Τσίπρα.
