Το πρόσφατο αποτέλεσµα που προέκυψε από τη χαλαρή κάλπη των ευρωεκλογών ανέδειξε, εκτός των άλλων, και την αδυναµία συγκρότησης µια ενιαίας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης απέναντι στην κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οπότε, εκτός από λογικό, έως έναν βαθµό είναι και αναµενόµενα τα όσα βλέπουµε να συντελούνται τις τελευταίες µέρες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Το πιθανότερο, µάλιστα, είναι να µην έχουµε δει το βάθος του τούνελ, που µε µαθηµατική ακρίβεια οδηγεί στο αδιέξοδο.

Το µήνυµα τόσο για τον Στέφανο Κασσελάκη όσο και για τον Νίκο Ανδρουλάκη υπήρξε κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο και αυτό δεν ήταν άλλο από την εµπεδωµένη άποψη που επικρατεί στην κοινωνία, ότι οι δύο ηγέτες που ηγούνται των κοµµάτων της Κεντροαριστεράς απλώς δεν µπορούν. Ολα τα υπόλοιπα που συζητούνται είναι δευτερευούσης σηµασίας και δεν δίνουν καµία µελλοντική προοπτική στον χώρο. Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας (ακόµα και φανατικός) ψηφοφόρος που µε δεδοµένα τα εκλογικά αποτελέσµατα να πιστεύει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ µπορούν να κερδίσουν τη Ν.∆., άρα και να κυβερνήσουν. Απεναντίας, είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ότι η µόνη λύση για να εξέλθει οριστικά του τέλµατος η ελληνική Κεντροαριστερά είναι να ξεκινήσει από το απόλυτο µηδέν. Να δοθεί, δηλαδή, τέλος στις κάθε λογής αναµνήσεις που συνδέονται µε την ιστορική διαδροµή δύο κοµµάτων που, όσο περνούν τα χρόνια, είναι λογικό να χάνουν το παραδοσιακό πελατολόγιό τους.

Αν, λοιπόν, οι σηµερινές ηγεσίες, αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, δεν κατανοήσουν ότι τα προϊόντα που πουλούσαν έχουν πλέον λήξει, απλώς σε κάθε εκλογική αναµέτρηση θα παλεύουν µε ακόµα χαµηλότερα ποσοστά. Αυτή είναι η πραγµατικότητα, που δεν αλλάζει ούτε µε τα TikTok του Κασσελάκη ούτε µε τις επαναστατικές δηλώσεις του Ανδρουλάκη. Ο κόσµος, έχοντας ζήσει τις κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς από το ’81 µέχρι και σήµερα, ενδεχοµένως και να µη θέλει (ή µάλλον δεν θέλει) να επαναλάβει το λάθος. Την ίδια στιγµή που οι κρατούντες τις τύχες των κοµµάτων διαφηµίζουν το ιστορικό παρελθόν τους, η κοινωνία κινείται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, θεωρώντας ότι η λαϊκιστική διακυβέρνηση Παπανδρέου σε συνδυασµό µε την πρόσφατη επικίνδυνη τετραετία του Τσίπρα δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθούν.

Οι πολίτες αναζητούν λύσεις στα προβλήµατά τους και όχι διαιώνιση των κοµµατικών αναµνήσεων. Μπροστά σε αυτή την πραγµατικότητα, που είναι βέβαιο ότι δεν µπορούν να τη διαχειριστούν οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, νοµοτελειακά θα προκύψει κάτι καινούργιο. Μπορεί να είναι ένας φορέας που θα εντάξει στελέχη από τα δύο (ενδεχοµένως και τέσσερα) κόµµατα που αντλούν δυνάµεις από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ακόµα, όµως, κι αν αυτό δεν συµβεί, δεν υπάρχει καµία περίπτωση να µη βρεθεί το πρόσωπο που θα σηκώσει στους ώµους του τον χώρο. Εκτός κι αν πιστέψουµε ότι για τα επόµενα πολλά χρόνια στην Ελλάδα θα υπάρχει ένα κόµµα.

Επειδή στις ∆ηµοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα και στο τέλος ο κόσµος που κλείνει τον έναν δρόµο ανοίγει άλλον, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί το πρόσωπο που θα µπορέσει να µαζέψει την Κεντροαριστερά

Επειδή στις ∆ηµοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα και στο τέλος ο κόσµος που κλείνει τον έναν δρόµο ανοίγει άλλον, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί το πρόσωπο που θα µπορέσει να µαζέψει την Κεντροαριστερά. Είναι κάτι που επιβάλλεται, για να επιστρέψει στην κανονικότητα το πολιτικό σύστηµα και σιγά-σιγά να αρχίσουν να χάνουν έδαφος οι λαθραίοι της πολιτικής ζωής.

Αξίζει... Με δεδοµένο ότι το Πρόγραµµα ∆ηµοσίων Επενδύσεων είναι µείον, δεν αποκλείω µέσα στο φθινόπωρο να δούµε περιφερειάρχες και δηµάρχους να βγαίνουν στο αντάρτικο κατά της κυβέρνησης

Τα ονόµατα Καραµανλή και Αβραµόπουλου για την Προεδρία

Την προηγούµενη εβδοµάδα σάς γράφαµε για τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει στο εσωτερικό της Ν.∆. ενόψει της εκλογής Προέδρου της ∆ηµοκρατίας στις αρχές του 2025. Με βάση τα σηµερινά δεδοµένα και ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται ή ενδεχοµένως και να έχει αποφασίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που χαρακτηρίζουν «κρίσιµη στάση» για την κυβέρνηση την προεδρική εκλογή. Κι αυτό γιατί τόσο οι δύο πρώην πρόεδροι της Ν.∆. Καραµανλής και Σαµαράς όσο και πλειάδα (πλέον) κυβερνητικών βουλευτών δείχνουν να µη συζητούν ούτε γι’ αστείο την επανεκλογή της σηµερινής Προέδρου. Επειδή όλα αυτά είναι σίγουρο ότι φτάνουν (εκτός όλων των άλλων) και στ’ αυτιά του πρωθυπουργού, οφείλω να σας πω ότι, αν µου ζητούσε κανείς να στοιχηµατίσω σε αυτήν τη φάση, θα έβαζα τα λεφτά στην πιθανότητα να προταθεί ένα νέο πρόσωπο. Ηδη έχουν γραφτεί τα ονόµατα των Κ. Τασούλα και Παν. Πικραµµένου, ενώ εσχάτως ξανάρχισε να γίνεται µια κουβέντα σε σχέση µε τη σκοπιµότητα να προταθεί στον Κ. Καραµανλή να είναι υποψήφιος, εξέλιξη που θα συσπείρωσε στον απόλυτο βαθµό το ακροατήριο της Ν.∆. Στο πλαίσιο της ονοµατολογίας ακούγεται και το όνοµα του ∆. Αβραµόπουλου. Γενικώς γίνεται πάρτι από ονόµατα.

Ενδιαφέρει... Ολοκληρώνεται, και µάλιστα κατά το αµέσως προσεχές διάστηµα, το deal ανάµεσα στον Ολλανδό Χένρι Χόλτερµαν και τον Οµιλο Βαρδινογιάννη, µε τον πρώτο να περιορίζει σιγά-σιγά την παρουσία του στην εγχώρια επιχειρηµατική ζωή.

Στη Χόβολη

  • Το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίµου πέρασε στις αρχές της εβδοµάδας ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Αποστόλης Τζιτζικώστας, προφανώς για να συναντηθεί µε τον Μητσοτάκη. Παρά το γεγονός ότι οι δύο άνδρες διατηρούν µια στενή σχέση και συνεργασία, δεν σας κρύβω ότι το timing µε βάζει σε κάποιες σκέψεις σε σχέση µε τα σενάρια που κυκλοφορούν στην πολιτικοδηµοσιογραφική πιάτσα, που θέλουν τον «Τζίτζι» να είναι ένα από τα δύο ονόµατα που σκέφτεται ο πρωθυπουργός για τη θέση του Ελληνα επιτρόπου στην Ε.Ε.
  • Συναντήσεις µε επιχειρηµατίες και εκδότες έχει το τελευταίο χρονικό διάστηµα ο Αλέξης Τσίπρας, που, αν καταλαβαίνω καλά, έχει αρχίσει να βαριέται µε τα ιδρύµατα και τα υπόλοιπα και θέλει πάση θυσία να ξαναγίνει πρωθυπουργός, άντε αρχηγός κάποιου κόµµατος. Μάλιστα, στην προσπάθεια που καταβάλλει, εµφανίζεται και ολίγον απολογητικός σε σχέση µε τα λάθη που έκανε την περίοδο που κυβερνούσε τη χώρα. Για το γεγονός ότι προσπάθησε να χώσει µέχρι και στη φυλακή τους εσωκοµµατικούς του αντιπάλους.
  • Μου λένε ότι ο πρωθυπουργός, µετά και την πρόσφατη έκρηξη Κικίλια στο Υπουργικό, έχει εκπλαγεί µε τη γενικότερη στάση και συµπεριφορά του υπουργού. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο τελευταίος µίλησε σχεδόν απαξιωτικά ενώπιον όλων των συναδέλφων του για την ακολουθούµενη από την κυβέρνηση στρατηγική στο Μεταναστευτικό.
  • Αν πιάνω το κλίµα που επικρατεί εντός του Μαξίµου, αντιλαµβάνοµαι ότι υπάρχει προσωπική ενόχληση του πρωθυπουργού για τον τέως υπουργό Λευτέρη Αυγενάκη. Οι γνωρίζοντες λένε ότι ο Μητσοτάκης είχε εδώ και πέντε-έξι µήνες αποφασίσει την αποποµπή από την κυβέρνηση του Ηρακλειώτη πολιτικού. Και για να το λένε, κάτι περισσότερο θα γνωρίζουν.
  • Σε ανύποπτο χρόνο σάς έχω γράψει ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, θα είναι υποψήφιος σε µια από τις τρεις µεγάλες εκλογικές περιφέρειες της Αθήνας. Με δεδοµένο ότι κάτι φίλοι µου τον βλέπουν συχνά-πυκνά να συζητά µε πρόσωπα που έχουν αυξηµένη κοινωνική (και όχι µόνο) παρουσία στα βόρεια της Αθήνας, µπορώ να συµπεράνω, αυθαιρέτως, ότι µάλλον έχει καταλήξει στον Βορρά.
  • Και µιας και έπιασα τις µελλοντικές υποψηφιότητες, να σας πω ότι πληροφορούµαι πως υποψήφια µε σταυρό (όχι του µαρτυρίου) θα είναι και η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη. Πού; Στα νότια της Αθήνας, παρέα µε τον ∆ένδια, τον Κυρανάκη και τον Σπανάκη.
  • Εξαφανισµένος από προσώπου γης είναι ο φοβερός και τροµερός κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης των Τσιπροκαµµένων, ∆ηµήτρης Τζανακόπουλος, που, εξ όσων αντιλαµβάνοµαι, έχει πέσει και σε µια µικρή µετεκλογική κατάθλιψη. Απολύτως λογική εξέλιξη, αφού µέσα σε λίγα χρόνια αναγκάστηκε να βρεθεί από το ρετιρέ στο υπόγειο της πολιτικής. Εκεί όπου, µεταξύ µας, είναι και η θέση του. Και ο λαός πάντα επαναφέρει τους εκάστοτε Τζανακόπουλους στην πραγµατική τους θέση.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών